Incredibles 2 (2018)
กำกับโดย Brad Bird (The Iron Giant, Ratatouille, Mission Impossible 4)
8/10
ภาคนี้ขาดประเด็นลึก แบบความครอบครัวกระสับกระส่ายในภาคแรก ที่มีร่วมกันยกครอบครัวจนช่วยรวมเนื้อเรื่องให้เป็นก้อนเดียวกันอย่างกลมกล่อม และภาคนั้นยังมีการต่อยอดปมอารมณ์ตลอดเรื่องจนช่วงซึ้งจุกก็ทำได้ดีมาก (ยิ่งฉาก “มีเด็กอยู่บนเครื่องบิน!” นั้นอารมณ์สะพรึงแบบผู้ใหญ่มากๆในการเล่นฝันร้ายของคนเป็นพ่อแม่) แถมภาคนี้แผนผู้ร้ายพอเผยแล้วมันดู ‘เข้ามาแทนที่’ กลบเส้นเรื่องและปมประเด็นอื่นๆที่วางไว้ตลอดเรื่องไปเยอะ ไม่เหมือนแผนของซินโดรมภาคที่แล้วที่ ‘ตีคู่’ เส้นเรื่องอื่นๆและช่วยดึงปมของทุกคนในครอบครัวออกมาจนเป็นประเด็นหลักก้อนเดียวกันได้ ไม่ว่าจะวิกฤตวัยกลางคนของบ๊อบ, การหวนคืนสามีและพลังตัวเองของเฮเลน, การค้นพบได้ใช้พลังของแด็ช, และความมั่นใจในตัวเองของไวโอเล็ต
หลังดูหนังเสร็จ ก็อ่านพบว่า การที่ Pixar สลับวันฉาย Toy Story 4 กับ Incredibles 2 ทำให้ ผู้กำกับ แบรด เบิร์ด กับทีมงานมีเวลาทำหนังและไอเดียต่างๆสั้นลงหนึ่งปี โดย Screenslaver ผู้ร้ายภาคนี้ก็เกิดมาจากในช่วงวุ่นวายหลังโดนสลับวันฉาย เพราะเหมือนตอนแรกผู้ร้ายจริงๆจะต้องเป็นหุ่นปัญญาประดิษฐ์ A.I. (Artificial Intelligence) แต่เนื่องจากเวลาพัฒนาไอเดียไม่พอ จึงต้องคิดผู้ร้ายใหม่และตัดไอเดียหลายอย่าง โดยหั่นส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับสองพล๊อตหลัก (งานเฮเลน กับ บ๊อบเลี้ยงลูก) ออกเยอะ ซึ่งนี่ก็น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำไมพอมาโฟกัส Screenslaver ช่วงท้าย ถึงดูโดดแยกและเหมือนมาชะงักส่วนอื่นๆของหนังไปซะงั้น สนใจเหมือนกันว่าถ้ามีโอกาสได้ทำตามแผนเดิมผู้ร้ายเดิมจะรวมประเด็นเข้าด้วยกันได้ดีกว่านี้หรือเปล่า
อย่างไรก็ดี ถึงจะน่าผิดหวังในแง่ภาคต่อของหนังอนิเมชั่นเฉียบคมขึ้นหิ้ง แต่ถ้ามองในแง่ความเป็นหนัง action comedy แล้ว มันก็ทำได้สุดยอดสุดทางของมันในสองด้านนั้นมาก โดยคอยหาไอเดียใหม่ๆมาสร้างสรรค์มุกอิงตัวละครและแอ็คชั่นตื่นตาตลอดเรื่อง สมเป็นผู้กำกับหัวแอ็คชั่นและอนิเมชั่นที่แม่นที่สุดคนหนึ่งจริงๆ (โลจิคแบบการ์ตูนนิดๆทำให้ตอนเขาไปกำกับ Mission Impossible ภาค 4 นั้นแอ็คชั่นถึงดูสดใหม่ตื่นเต้นมาก) แม้สุดท้ายดราม่ากับประเด็นจะครึ่งๆกลางๆจนเทียบภาคแรกไม่ได้ แต่หนังมาทดแทนด้วย comedy กับ action ที่ดีมากๆ โดยทาง comedy ก็มีแจ๊คแจ๊คเป็นหนึ่งในสุดยอดตัวตลกชูโรงแห่งปี (ฉากสู้แร็คคูนนั้นแทบคลาสสิคทันทีไปแล้ว แต่ส่วนตัวแอบรักสองฉากที่เขาได้ปะทะ เอ็ดน่า โหมด มาก) และ action เองถือว่าออกแบบฉากสู้ได้ท็อปฟอร์มตระกูลซูเปอฮีโร่หลายฉากมาก (มุมกล้องและไอเดียในการใช้พลังต่างๆ ไม่ว่าจะรวมทีมหรือสู้กันเอง มีความชวนตื่นตาและความเป็นหนังสูง ชนะเวอชั่นคนจริงได้สบายๆ) จนการเพิ่มสองอย่างนี้มาทดแทน ช่วยให้รู้สึกเป็นการเจอเพื่อนเก่าที่ยังคุ้มค่าอยู่
ติดตามรีวิวหนังและข่าวน่าสนใจในโลกภาพยนตร์อื่นๆของผมได้ที่
www.facebook.com/themoviemood ครับ
[CR] [Movie Review] Incredibles 2 (8/10) ...ขาดความลึกและซึ้งแบบภาคแรก แต่ชดเชยด้วย action comedy เต็มอิ่มแทน
กำกับโดย Brad Bird (The Iron Giant, Ratatouille, Mission Impossible 4)
8/10
ภาคนี้ขาดประเด็นลึก แบบความครอบครัวกระสับกระส่ายในภาคแรก ที่มีร่วมกันยกครอบครัวจนช่วยรวมเนื้อเรื่องให้เป็นก้อนเดียวกันอย่างกลมกล่อม และภาคนั้นยังมีการต่อยอดปมอารมณ์ตลอดเรื่องจนช่วงซึ้งจุกก็ทำได้ดีมาก (ยิ่งฉาก “มีเด็กอยู่บนเครื่องบิน!” นั้นอารมณ์สะพรึงแบบผู้ใหญ่มากๆในการเล่นฝันร้ายของคนเป็นพ่อแม่) แถมภาคนี้แผนผู้ร้ายพอเผยแล้วมันดู ‘เข้ามาแทนที่’ กลบเส้นเรื่องและปมประเด็นอื่นๆที่วางไว้ตลอดเรื่องไปเยอะ ไม่เหมือนแผนของซินโดรมภาคที่แล้วที่ ‘ตีคู่’ เส้นเรื่องอื่นๆและช่วยดึงปมของทุกคนในครอบครัวออกมาจนเป็นประเด็นหลักก้อนเดียวกันได้ ไม่ว่าจะวิกฤตวัยกลางคนของบ๊อบ, การหวนคืนสามีและพลังตัวเองของเฮเลน, การค้นพบได้ใช้พลังของแด็ช, และความมั่นใจในตัวเองของไวโอเล็ต
หลังดูหนังเสร็จ ก็อ่านพบว่า การที่ Pixar สลับวันฉาย Toy Story 4 กับ Incredibles 2 ทำให้ ผู้กำกับ แบรด เบิร์ด กับทีมงานมีเวลาทำหนังและไอเดียต่างๆสั้นลงหนึ่งปี โดย Screenslaver ผู้ร้ายภาคนี้ก็เกิดมาจากในช่วงวุ่นวายหลังโดนสลับวันฉาย เพราะเหมือนตอนแรกผู้ร้ายจริงๆจะต้องเป็นหุ่นปัญญาประดิษฐ์ A.I. (Artificial Intelligence) แต่เนื่องจากเวลาพัฒนาไอเดียไม่พอ จึงต้องคิดผู้ร้ายใหม่และตัดไอเดียหลายอย่าง โดยหั่นส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับสองพล๊อตหลัก (งานเฮเลน กับ บ๊อบเลี้ยงลูก) ออกเยอะ ซึ่งนี่ก็น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำไมพอมาโฟกัส Screenslaver ช่วงท้าย ถึงดูโดดแยกและเหมือนมาชะงักส่วนอื่นๆของหนังไปซะงั้น สนใจเหมือนกันว่าถ้ามีโอกาสได้ทำตามแผนเดิมผู้ร้ายเดิมจะรวมประเด็นเข้าด้วยกันได้ดีกว่านี้หรือเปล่า
อย่างไรก็ดี ถึงจะน่าผิดหวังในแง่ภาคต่อของหนังอนิเมชั่นเฉียบคมขึ้นหิ้ง แต่ถ้ามองในแง่ความเป็นหนัง action comedy แล้ว มันก็ทำได้สุดยอดสุดทางของมันในสองด้านนั้นมาก โดยคอยหาไอเดียใหม่ๆมาสร้างสรรค์มุกอิงตัวละครและแอ็คชั่นตื่นตาตลอดเรื่อง สมเป็นผู้กำกับหัวแอ็คชั่นและอนิเมชั่นที่แม่นที่สุดคนหนึ่งจริงๆ (โลจิคแบบการ์ตูนนิดๆทำให้ตอนเขาไปกำกับ Mission Impossible ภาค 4 นั้นแอ็คชั่นถึงดูสดใหม่ตื่นเต้นมาก) แม้สุดท้ายดราม่ากับประเด็นจะครึ่งๆกลางๆจนเทียบภาคแรกไม่ได้ แต่หนังมาทดแทนด้วย comedy กับ action ที่ดีมากๆ โดยทาง comedy ก็มีแจ๊คแจ๊คเป็นหนึ่งในสุดยอดตัวตลกชูโรงแห่งปี (ฉากสู้แร็คคูนนั้นแทบคลาสสิคทันทีไปแล้ว แต่ส่วนตัวแอบรักสองฉากที่เขาได้ปะทะ เอ็ดน่า โหมด มาก) และ action เองถือว่าออกแบบฉากสู้ได้ท็อปฟอร์มตระกูลซูเปอฮีโร่หลายฉากมาก (มุมกล้องและไอเดียในการใช้พลังต่างๆ ไม่ว่าจะรวมทีมหรือสู้กันเอง มีความชวนตื่นตาและความเป็นหนังสูง ชนะเวอชั่นคนจริงได้สบายๆ) จนการเพิ่มสองอย่างนี้มาทดแทน ช่วยให้รู้สึกเป็นการเจอเพื่อนเก่าที่ยังคุ้มค่าอยู่
ติดตามรีวิวหนังและข่าวน่าสนใจในโลกภาพยนตร์อื่นๆของผมได้ที่ www.facebook.com/themoviemood ครับ
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้