สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป ตอนนี้เราเรียนครูปฐมวัยที่มหาวิทยาลัยรัฐกลางกทม. กำลังจะขึ้นปี 3 ค่ะ แต่เพิ่งมาคิดถึงเรื่องซิ่วเมื่อเร็วๆนี้เองค่ะ
ตอนม.ปลายเราเรียนสายศิลป์-ญี่ปุ่น ผลการเรียนจัดว่าดี แต่เราก็ยังไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไร สมัครไปหลายที่มาก แล้วก็มาติดรับตรงครูที่นี่พ่อแม่เลยให้เลือกครู เพราะท่านเคยเป็นครูมาก่อน แต่ตอนนี้เกษียณกันหมดแล้ว ท่านคงอยากให้เราเป็นเหมือนท่านด้วยแหละ เพราะพี่เราไม่มีใครเป็นครูเลย แต่เราก็ไม่ได้มีแพสชั่นในการเป็นครูจริงๆ ชีวิตไปเรียนคือเรียนเพื่อให้ผ่านไปวันๆเกรดปานกลางไม่ได้แย่ไม่ได้ดีมาก กิจกรรมก็ไม่ค่อยได้ทำกับเค้า แต่เพื่อนดี สังคมดี แล้วปิดเทอมเรามีโอกาสได้คิดทบทวนตัวเองว่าเราจะจบไปเป็นครูจริงๆหรอ ไม่ชอบเด็ก เงินเดือนก็ขึ้นยาก ไม่เหมือนสมัยก่อน จริงๆ แล้วเราชอบเรียนภาษา แล้วเราก็ชอบดูซีรีส์ ดูอนิเมะญี่ปุ่นมาก เนื่องจากติดรับตรงแล้วเลยไม่ได้คิดถึงเรื่องยื่นแอดเลย คะแนนแกทแพทเราถ้ายื่นแอดปีนั้นก็ติดอักษร มศก. ไปแล้ว
ตอนนี้เลยคิดว่าจะลองไปสอบแกทแพทอีกรอบแล้วซิ่วมาเรียนอักษร มศก.
ตอนเรียนครูเรารู้สึกเรายังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย ไม่เต็มที่กับทั้งการเรียนทั้งกิจกรรม ไม่มีแพชชั่น เป้าหมายในการเรียน ถ้าเรามาเรียนอักษรอย่างน้อยเราก็มีแพชชั่นและเป้าหมาย คือเราอยากทำงานที่กระทรวงต่างประเทศค่ะ ไปดูหลักสูตรมาที่นี่เปิดสอนวิชาเอกภาษาโทรัฐศาสตร์อะไรพวกนี้ด้วย เราเลยคิดว่าน่าจะเหมาะกับเรา
ถ้าถามเราเราไม่เสียดายเวลาที่เสียไปนะ แต่เสียดายเงินที่ใช้ไปกับการเรียน 3 ปีที่ผ่านมามากกว่า (เราไม่กล้าบอกท่านตอนนี้ค่ะว่าจะซิ่ว เลยคิดว่าจะเรียนๆ ไปก่อนให้จบปี 3) พ่อแม่เราไม่ได้ถึงกับไม่มีเงิน แต่ก็ไม่ได้รวยขนานั้น เงินที่เสียไป 3 ปีถือว่าเยอะอยู่
แต่เมื่อคิดถึงอนาคตแล้วทางที่เราเรียนอยู่ปัจจุบันน่าจะไปได้ไม่ไกลเท่าไรนัก แต่ถ้าไปเรียนอักษรก็จะได้ภาษาที่ 3 แล้วอนาคตเรื่องภาษานี่สำคัญแน่ๆ แหละ แต่ไปบอกใครก็มีแต่คนไม่แนะนำให้ไปเรียนอักษร เขาบอกว่าภาษาสามารถศึกษาเองข้างนอกได้ แต่เรารู้ว่าไม่เหมือนกันจริงๆ เราอยากกลับไปแก้ไขในสิ่งที่พลาดด้วยแหละ อยากเต็มที่กับการเรียนมหาวิทยาลัยสักครั้ง (จะให้เต็มที่กับที่ปัจจุบันก็ไม่ไหวจริงๆ เพราะเราไม่ได้มีแพชชั่นเลย) อยากร่วมกิจกรรมให้เยอะกว่านี้ ตอนนี้เราเลยไม่กล้าปรึกษาใครแล้ว
ทุกคนว่ามันแปลกไหมคะที่คนอายุ 22 (ปีหน้า) จะซิ่วเรียนปี 1 คณะอักษร เพราะต้องการเต็มที่กับทั้งการเรียนทั้งกิจกรรม เราคิดว่าชีวิตมีครั้งเดียวอะ จะใช้ก็ต้องใช้ให้คุ้ม แต่ดันมาคิดช้าไป ฮ่า
เรียนครูปฐมวัยปี 3 ซิ่วไปเข้าอักษรดีไหม
ตอนม.ปลายเราเรียนสายศิลป์-ญี่ปุ่น ผลการเรียนจัดว่าดี แต่เราก็ยังไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไร สมัครไปหลายที่มาก แล้วก็มาติดรับตรงครูที่นี่พ่อแม่เลยให้เลือกครู เพราะท่านเคยเป็นครูมาก่อน แต่ตอนนี้เกษียณกันหมดแล้ว ท่านคงอยากให้เราเป็นเหมือนท่านด้วยแหละ เพราะพี่เราไม่มีใครเป็นครูเลย แต่เราก็ไม่ได้มีแพสชั่นในการเป็นครูจริงๆ ชีวิตไปเรียนคือเรียนเพื่อให้ผ่านไปวันๆเกรดปานกลางไม่ได้แย่ไม่ได้ดีมาก กิจกรรมก็ไม่ค่อยได้ทำกับเค้า แต่เพื่อนดี สังคมดี แล้วปิดเทอมเรามีโอกาสได้คิดทบทวนตัวเองว่าเราจะจบไปเป็นครูจริงๆหรอ ไม่ชอบเด็ก เงินเดือนก็ขึ้นยาก ไม่เหมือนสมัยก่อน จริงๆ แล้วเราชอบเรียนภาษา แล้วเราก็ชอบดูซีรีส์ ดูอนิเมะญี่ปุ่นมาก เนื่องจากติดรับตรงแล้วเลยไม่ได้คิดถึงเรื่องยื่นแอดเลย คะแนนแกทแพทเราถ้ายื่นแอดปีนั้นก็ติดอักษร มศก. ไปแล้ว
ตอนนี้เลยคิดว่าจะลองไปสอบแกทแพทอีกรอบแล้วซิ่วมาเรียนอักษร มศก.
ตอนเรียนครูเรารู้สึกเรายังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย ไม่เต็มที่กับทั้งการเรียนทั้งกิจกรรม ไม่มีแพชชั่น เป้าหมายในการเรียน ถ้าเรามาเรียนอักษรอย่างน้อยเราก็มีแพชชั่นและเป้าหมาย คือเราอยากทำงานที่กระทรวงต่างประเทศค่ะ ไปดูหลักสูตรมาที่นี่เปิดสอนวิชาเอกภาษาโทรัฐศาสตร์อะไรพวกนี้ด้วย เราเลยคิดว่าน่าจะเหมาะกับเรา
ถ้าถามเราเราไม่เสียดายเวลาที่เสียไปนะ แต่เสียดายเงินที่ใช้ไปกับการเรียน 3 ปีที่ผ่านมามากกว่า (เราไม่กล้าบอกท่านตอนนี้ค่ะว่าจะซิ่ว เลยคิดว่าจะเรียนๆ ไปก่อนให้จบปี 3) พ่อแม่เราไม่ได้ถึงกับไม่มีเงิน แต่ก็ไม่ได้รวยขนานั้น เงินที่เสียไป 3 ปีถือว่าเยอะอยู่
แต่เมื่อคิดถึงอนาคตแล้วทางที่เราเรียนอยู่ปัจจุบันน่าจะไปได้ไม่ไกลเท่าไรนัก แต่ถ้าไปเรียนอักษรก็จะได้ภาษาที่ 3 แล้วอนาคตเรื่องภาษานี่สำคัญแน่ๆ แหละ แต่ไปบอกใครก็มีแต่คนไม่แนะนำให้ไปเรียนอักษร เขาบอกว่าภาษาสามารถศึกษาเองข้างนอกได้ แต่เรารู้ว่าไม่เหมือนกันจริงๆ เราอยากกลับไปแก้ไขในสิ่งที่พลาดด้วยแหละ อยากเต็มที่กับการเรียนมหาวิทยาลัยสักครั้ง (จะให้เต็มที่กับที่ปัจจุบันก็ไม่ไหวจริงๆ เพราะเราไม่ได้มีแพชชั่นเลย) อยากร่วมกิจกรรมให้เยอะกว่านี้ ตอนนี้เราเลยไม่กล้าปรึกษาใครแล้ว
ทุกคนว่ามันแปลกไหมคะที่คนอายุ 22 (ปีหน้า) จะซิ่วเรียนปี 1 คณะอักษร เพราะต้องการเต็มที่กับทั้งการเรียนทั้งกิจกรรม เราคิดว่าชีวิตมีครั้งเดียวอะ จะใช้ก็ต้องใช้ให้คุ้ม แต่ดันมาคิดช้าไป ฮ่า