เพลงออกมาสักพักแล้ว แต่อยากเขียนรีวิวถึงสักหน่อย เพราะเป็นครั้งแรกที่ฟังเพลงแก้มแล้วรู้สึกว่า

เออ มันใช่

1. คนฟังเพลงทั่วๆไป - เพลงเพราะ ฟังได้เพลินๆ ติดหูด้วย

2. คนที่อยู่ในอารมณ์เดียวกับเพลง - อินกับเนื้อเพลงและอารมณ์เพลง อารมณ์คนร้องมันได้ มันถึง ซึ่งต่างจากเพลงก่อนๆ หน้านี้ซึ่งผมก็ไม่ได้ตามฟังมานานแล้ว เพราะรู้สึกว่าแก้มเป็นนักร้องที่เก่งแต่ร้องเพลงประดิษฐ์ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น เพลงนี้ผมรู้สึกว่าเค้าต่อท่อความรู้สึกเข้ากับทักษะการร้องได้แล้ว เหมือนไม่ปิดกั้นหรือสร้างอารมณ์ปลอมๆ มาร้องเพลงอีกแล้ว

ผมเคยคอมเม้นไปนานแล้วว่า วิธีที่ง่ายที่สุดคือต้องทำเพลงจากตัวเองไม่ต้องไปพล๊อตเรื่อง ตัวคนหนึ่งคนมีวัตถุดิบทางอารมณ์ ความคิด ฯ ครบถ้วนอยู่แล้วไม่ต้องไปคิดอะไรไกล ก่อนหน้านี้การทำงานเพลง ผมเข้าใจเอาเองว่าเพลงเสร็จ ก็ส่งต่อให้นักร้องต่อ ซึ่งสำหรับคนอื่นๆ อาจจะทำแล้วเวิร์ค ด้วยประสบการณ์ในชีวิต หรือลักษณะเฉพาะตัวของนักร้องคนนั้น การร้องเพลงในลักษณะ story teller มันก็เวิร์คได้ เพราะเค้าสร้างชีวิตให้กับเพลงได้นั่นเอง แต่กรณีแก้มนั้น ออกมากี่เพลงๆ ก็ยังไม่เวิร์ค เพราะ framework/process/mindset มันไม่เหมาะกับการทำงานเพลงแบบนั้น

ในเมื่อกล้าทำลายกำแพงทั้งหลาย ทำเพลงตามใจตัวเองออกมา มันก็ได้เพลงที่ 'ใช่' แบบนี้แหละ

3. คนชอบสกิลดีว่า - มีท่อนโชว์ทักษะต่างๆ นานา ไลน์ประสานถูกจัดที่จัดทางไว้อย่างเหมาะสม ซึ่งต่างจากเพลงก่อนๆ คือแก้มจะคอยโชว์ทักษะตลอดแต่มันกลายเป็นว่า 'ร้องเกินเพลงไป' เพราะภาคดนตรีค่อนข้าง plain แต่ภาคร้องนี่ใส่ทักษะยับ เปรียบเหมือนกินข้าวแล้วใส่กับเยอะเกินไป มันไม่สมดุลย์กัน แต่สำหรับเพลงนี้ ส่วนสำคัญอย่างมากคงเป็นที่ภาคดนตรีไม่ได้ด้อยกว่าส่วนร้องเลย ต้องยกความดีความชอบให้คนแต่งและคน arrange เพลงครับ สมควรได้รับเครดิตจริงๆ

4. คนชอบฟังพาร์ทดนตรี (ผมอยู่ในกลุ่มนี้) - เวลาฟังเพลงไปสักพักใหญ่ๆ จนเริ่มชิน ผมจะทิ้งเสียงร้องแล้วไปฟังดนตรีล้วนๆ แทน ยิ่งเพลงไหนจับคู่เครื่องดนตรีได้หลายแบบ อายุของเพลงนั้นก็ฟังได้นานไปอีก (ไม่ได้เหมารวมหมดนะครับ บางเพลงคอร์ดง่ายๆ ร้องง่ายๆ ก็ฟังได้นานๆ เหมือนกัน) ซึ่งตรงนี้ก็เป็นเครดิตของผู้แต่งและนักดนตรีที่มีส่วนร่วมในเพลงนี้นั่นแหละ ก็คือคุณโอมและทีมงานเค้า ด้วยความเป็นวงอยู่แล้วเพราะงั้นภาคดนตรีมันก็แน่นอยู่แล้ว ผมเป็นคนชอบฟังดนตรีที่เล่นสดมากกว่าโปรแกรมอยู่แล้ว เพลงนี้ก็เลยโดนเข้าไปอีก ตอนแรกที่ได้ฟังและดูเครดิตก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน เพราะส่วนตัวคิดว่าแก้มมีคุณภาพเสียงที่ร้องเพลงร็อคได้ดีมากๆ แต่มันไม่ดิบ/เถื่อน พอที่จะเรียกว่าร็อคเกอร์ แต่สำหรับเพลงนี้ถึงแม้มีร็อคเป็นพื้นฐาน แต่การร้องแบบที่ตัวเองถนัดมากกว่าจะพยายามร็อค มันเลยออกมาฟิวชั่นเป็นอาร์แอนด์บีผสมจังหวะร็อคหน่อยๆ เออ มันก็เข้าท่าดีนะผมว่า

สำหรับคุณโอม ในฐานะคนแต่งเพลงนั้น นอกจากจะชื่นชมแล้วต้องขอขอบคุณด้วยครับ ที่วัตถุดิบชั้นดีได้มาอยู่ในมือเชฟที่มือถึงซะที เพราะนักแต่งเพลงที่แต่งให้ตัวเองได้ก็เรื่องนึง แต่ไปแต่งให้คนอื่นได้แล้วเหมือนกับเพลงนั้นเป็นเพลงของนักร้องจริงๆ ได้ด้วย ต้องถือว่าเป็นโชคดีที่นักกีฬาเก่งๆ มาเจอโค้ชที่มือถืง ไม่งั้นก็คงไปไม่ถึงไหน

สำหรับแก้ม ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน เวลานี้เหมือนเจอจิ๊กซอทุกตัวแล้ว ถ้ามีโอกาสก็ทำเพลงต่อมาอีกเรื่อยๆ เพราะช่วงพีคสุดๆ ของนักร้องมีได้แค่ช่วงเดียวที่สร้างงานได้น่าจดจำและไม่มีใครรู้ว่าจะพีคได้นานแค่ไหน (ผมหมายถึงงาน recording studio อย่างเดียวนะ ไม่ได้หมายถึงงานอีเว้นท์หรืออื่นๆ และก็ไม่รวมพวกแมวเก้าชีวิตที่กลับมาได้เรื่อยๆ)

สำหรับเพลงต่อๆ ไปที่จะออกมา ผมคงไม่เขียนรีวิวแล้วครับไม่มีเวลาขนาดนั้น เพลงนี้ขอรีวิวเพราะเห็นแก่ความกล้าเกินคาดครับ