เป็นตัวตลกของเพื่อนๆ ตั้งแต่ม.1ถึงม.6 ก็จะเข้ามหาลัยแล้วนะ หวังว่าจะเจออะไรดีๆ พ่อกับแม่ก็ไม่เคยดี ด่าตั้งแต่ม.1-ม.6 เรียนแบบนี้จะสอบคณะ ไรติด แล้วสุดท้ายก็ติด ติดแล้วก็ด่า ไปก็เป็นเด็กเอ๋ออยู่ในคณะ ต่างๆนาๆ ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกว่าขนาดไหน เอาเป็นว่า ย้อนไปดูรูปตะก่อนก็มีความสุขดี ความสุขหายไปตอนไหน เป็นเวรกรรมอะไรของผม ไม่เคยทำอะไรให้ใคร เป็นคนโดนกระทำก่อน ทั้งร่างกายและจิตใจ พยายามทนไว้ เพราะจะเข้ามหาลัยแล้ว ต้องเก็บความรู้สึกไว้ให้ได้ แต่แบบนี้มันดีแล้วหรอ ไม่คิดจะอวยพรให้ลูกหน่อยหรอ มีแต่คำด่า คำดูถูก ยันเพื่อน พี่น้อง ญาติต่างก็พากันดูถูก ผมไปฆ่าใครตาย เล่นกับความรู้สึกกันแบบนี้เลยหรอ มีแฟนก็หาว่าดูแลเค้าไม่ได้ จะเค้าหรอ แล้วก็หัวเราะ ผมไปฆ่าใครตายหรอ? โดนเล่นกับความรู้สึกจนชาไปหมดแล้ว ถ้าไม่คิดถึงแฟน ผมคงไม่มีชิวิตอยู่หรอก