มีประสบการณ์อยากจะเล่าให้ฟังเผื่อใครได้อ่านแล้วจะได้เป็นตัวอย่างเอาไปคิดพิจารณา เป็นกรณีศึกษา เป็นวิทยาทาน เป็นอุทาหรณ์ ในการใช้ชีวิต ต่อไป คือเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นในชีวิตตั้งแต่เด็ก ดิฉันเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน พ่อแม่ทะเลาะเบาะแว้งกันเป็นประจำ พ่อชอบกินเหล้าเล่นการพนัน ส่วนแม่มีอาชีพเป็นแม่บ้าน เวลาพ่อเมากลับบ้านจะหาเรื่องทะเลาะตบตีกับแม่อยู่เสมอ ฉันจะเห็นภาพนี้ตลอดเวลา ร้องไห้ อยากฆ่าตัวตายทุกครั้งที่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน พ่อไม่เคยเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี ไม่เคยหาเลี้ยงคนในบ้านให้มีกินมีใช้ แม่คนเดียวในบ้านที่ทำงานหาเงินเลี้ยงทั้งลูกเลี้ยงทั้งผัว ทำงานกลับบ้านมาก็ยัง้องหาข้าวหาของกินให้พ่อ ทั้งที่พ่อก็อยู่แต่ที่บ้านไม่ได้ทำงานอะไร ดิฉันสงสารแม่มาก แต่ก็ทำได้แค่ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองตั้งแต่ยังเด็กๆเพื่อที่อยากได้อะไรจะได้ไม่ต้องรบกวนแม่มาก ทำอะไรด้วยตนเองมาตลอด ตอนเรียนหนังสือตั้งแต่อนุบาลจนถึงชั้นม.6 ก็จะถูกเพื่อนแกล้งเสมอ  ไม่ชอบหน้าเราก่อเยอะ โดนล้อเลียนตลอดเพราะเราเกิดมาหน้าตาไม่สวย ผอม ดำ ถูกหาเรื่องตีตลอด เรื่องการเรียนก็ อาศัยป้าคอยช่วยเรื่องค่าเทอมด้วย ถ้าไม่มีป้าคงไม่ได้เรียนอย่างคนอื่นเค้า เพราะที่บ้านยากจนมาก พอเรียนจบ ก็ไม่ได้ทำงาน ต้องเสียสละให้รถมอเตอร์ไซด์ของตัวเองที่เก็บเงินผ่อนให้น้องสาวขับไปเรียนและก็ไปทำงานกว่าน้องสาวจะหาเงินมาดาวน์รถใหม่ได้ฉันต้องทนทำงานอยู่ที่บ้านหลายปีทำงานกับน้า รับจ้างรีดผ้า ปักผ้า อยู่บ้าน ชีวิตก็ค่อนข้างลำบาก อดทนมาก บางวันทานข้าวแค่มื้อเดียว อยากกินอาหารดีๆ อร่อยไม่ ไม่มีเงินซื้อกินกับเขาหรอกอาศัยกินกับญาติพี่น้องที่เขาพอมีแบ่งปันเรา ส่วนเสื้อผ้าที่ใส่ไม่ต้องถามเลยไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่หรอกที่มีเขาก็ให้มา มือสอง พอได้ทำงานจริงๆ ก็มีคนมาชอบ แต่สุดท้ายความรักที่ได้คือการไปเป็นมือที่สามเป็นเมียน้อย แบบไม่รู้ตัว ถูกหลอก เสียใจมาก แต่ด้วยเป็นคนที่กลัวผิดศีลข้อ 3 ก็เลยเลิกกับผู้ชายคนนั้น แต่จริงไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นก็ทิ้งเราไปเหมือนกัน ตั้งแต่เลิกกับผู้ชายคนนั้นแล้ว มักจะมีเรื่องร้ายๆ แปลกประหลาดเกิดขึ้นกับตัวเองเสมอ คนไหนมาชอบก็จะเป็นคนที่มีเจ้าของแล้วล้วนๆ หรือถ้ามีคนโสดมาชอบ คนคนนั้นก็จะหายไปจากเราเฉยเลย  จนทุกวันนี้็ก็ยังไม่มีใครเพราะเจอแต่คนมีลูกมีเมียทั้งนั้น เข็ดขยาด กลัวตกนรกไม่อยากขึ้นต้นงิ้ว เมื่อได้ไปทำงานจะถูกคนใส่ร้ายไม่ชอบขี้หน้า ทั้งๆที่ไม่ทราบว่าเหตุ โดนคนเกลียดแบบไม่รู้ตัว หน้าที่การงานบางครั้งเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็กลับแย่ลงโดนทันทีเหมือนสายฟ้าฟาด โดนบีบให้ออกจากงาน เจ้านายไม่ปลื้ม ถูกโยนความผิด ทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเริ่มเครียด นอนไม่หลับ เกิดโรคร้าย เหมือนโรคเวรโรคกรรม จนต้องออกจากงาน แต่พอเริ่มตั้งตัวได้ ไปสมัครงานใหม่ ไม่มีใครรับเข้าทำงานที่ไหนเลย  หลายปีตกงาน มันน่าแปลกมากใช่ไหม ชีวิตทำไมมันบัดซบไ้ด้เช่นนี้ อยู่บ้านเฉยๆก็มีคนเอาเรื่องเดือดร้อนมาให้อยู่บ่อยๆ แปลกมา ขี่มอเตอร์ไซด์ไปไหน ถูกหมาไล่เห่าไล่กัด คนอื่นอยู่กันตั้งเยอะ มันก็ไม่กัด มันไล่เห่าไล่กัดแต่เราคนเดียว เจอหมากัดไปสองครั้งที่จำได้ เกิดอุบัติเหตุก็หลายครั้ง ชีวิตอยู่ในช่วงขาลงสุดได้ มีคดีความทั้งที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ เกือบติดคุก ดวงตก คราวนี้ก็ไม่รู้หันหน้าไปทางไหน ไปดูดวง คนทรง ก็ถูกกลอกให้เสียเงิน หลอกให้รับขันธ์ หลอกว่าจะช่วย เสียเงินเข้าไปอีก แค่ก็ไม่เคยรับขันธ์ของพวกร่างทรงนะ เพราะไม่เชื่อและไม่ชอบ โรคภัยไข้เจ็บที่เกิดขึ้นก็รักษาไม่หายทรมาน ไม่มีเงินไปรักษา ใบหน้าเริ่มบูดเบี้ยว ไม่เท่ากัน รูปหน้าเปลี่ยนไปเยอะเลย ไม่มีความงามใดๆเลยฟันเกฟันห่าง เป็นโรคฟันไม่มีกระดูก โรคเครียดจนทำให้นอนไม่หลับ เส้นประสาทบนใบหน้าชักกระตุ๊กบางครั้งปากเบี้ยว ซึ่งตอนนั้นพยายามหาทางออกให้กับตัวเองหลายอย่าง สวดมนต์ไหว้พระ ปฏิบัติธรรม ก็คงยังไ่ม่มีอะไรดีขึ้นมากนัก ยังคงตกงาน ไม่มีงานทำ เริ่มเครียดมากกว่าเดิม เริ่มศึกษาอะไรหลายอย่างเพื่อแก้ดวงตกให้ดีขึ้น เช่น บูชาเทพ เอาลักยมมาไว้ที่บ้าน พระทักให้เลี้ยงกุมารทองบ้าง ก็ทำ คือทำอะไรไม่ค่อยคิดเยอะๆ ไม่พิจารณาให้ดีก่อน แต่ตอนนี้ที่บ้านก็ไม่รับเลี้ยงอะไรแล้วนะ ให้คนอื่นไปหมดแล้ว นำไปไว้ที่วัดบ้าง จะเหลือก็แต่หิ้งพระ มีพระบูชาอย่างเดียว เปลี่ยนเบอร์โทร เปลี่ยนชื่อ ลงทุนซื้อเบอร์โทรศัพท์แบบแพงๆ ทั้งที่เงินก็ไม่ค่อยมี คือลองดู แต่แปลก เพราะตอนที่เปลี่ยนเบอร์ เราก็เปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เพราะอันเดิมแบตมันเสื้อม แค่รู้ไหม โทรศัพท์อันเดิมไม่มีซิมการด์แล้ว ไม่ได้ใช้แล้ว แต่มีคนโทรมา หลายครั้ง โทรมาทีไร จะกลัวตลอด บางครั้งก็รับนะ แต่ก็ไม่มีเสียงใครพูด ทุกวันนี้ก็ยังเก็บโทรศัพท์อันนี้ไว้อยู่นะถึงมันจะไม่ได้ใช้แล้วก็ตาม ต่อมาเริ่มเครียดเริ่มบ้าบอคอแตก คิดเองเออเอง พูดเอง จนวันหนึ่งสติหลุด รู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ในร่างของเรา เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองเริ่มฝันร้าย เหมือนทีใครหลายๆ คนอยู่ในร่างของเรา คำพูดก็จะไม่เป็นตัวเรา กินข้าวไม่ได้ด้วยตัวเองจะพูดก็โดนปิดปาก ถูกใครไม่รู้พูดแทนเรา  ได้แต่ร้องไห้ เสียใจ อยากฆ่าตัวตายทุกอย่างมันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าใครไม่รู้คิดว่าเราเป็นสติเป็นบ้า ทะเลาะกับญาติพี่น้อง บางคนถึงกับกลัวและรังเกียจเราไปเลย พ่อแม่ก็จะไม่ให้เราออกบ้านไปไหนแต่เรารู้วตัวดีเราไม่ได้บ้า แต่มีบางอย่างทำให้เราเป็นบ้า มันคือวิญญาณ ผี สัมพะเวสี เต้ากรรมนายเวรทั้งหลาย หรืออาจจะเป็นผีภูติผีพราย ผีตายโหงตายห่า ผีปอบผีกระสือเพราะข่วงที่ควบคุมสคิตนเองไม่ได้ มันใช้ร่างนี้กินอาหารเหมือนคนตายอดตายยาก แต่เรารู้ตัวว่าเรากินไม่ได้ มันก็มีบางครั้งที่เราพยายามฝืนไม่ให้มันใช้ร่างเราได้ ตอนกลางคืนมันจะไม่ให้เรานอนหลับ มันจะให้ศรีษะเราตื่นตลอดเวลา แต่ร่างกายเราไม่ไหวแล้ว อ่อนแรงอ่อนเพลีย แค่ตาแข็ง ถ้าไม่ไหวก็จะชักกระตุ๊กทั้งคอเลย น่ากลัวมาก ส่งเสียงร้องออกปากเราร้องโหยหวน บางครั้งก็หอน แลบลิ้นยาวๆ เหมือนหนังผีไม่มีผิด เวลาได้นอนก็จัฝันร้าย มือทุบหน้าตัวเอง โดยไม่รู้ตัว  ว่าจะทุบทำไม กลัวมากแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากอดทน และร้องไห้ ทุกวันทุกครั้งที่ทนไม่ไหว ก็จะมีเสียงอีผีนี่แหละสั่งให้ฆ่าตัวตายจนทุกวันนี้ ซึ่งตอนนี้ไม่ค่อยร้องไห้แล้ว ทนมาหลายปี แล้วแต่แปลกนะช่วงนี้ดันมีงานทำ แต่พอเราไปทำงาน วิญญาณเหล่านี้จะไปรบกวนให้เราทำงานไม่ได้ เหมือนคนแปลกๆคนบ้าไปทำงาน เพื่อนร่ามงานบางคนก็เข้าใจ บางคนก็ไม่เข้าใจ รังเกียจ เพราะบางครั้งเราคุมมันไม่ได้มันจึงไม่ใช่ตัวเรา และคอยบอกเพื่อนร่วมงานเสมอว่าเราเป็นอะไร ขอความเห็นใจเขาหน่อย บางคนไม่เข้าใจเราไล่เราให้ออกจากงานไปเลยก็มี แต่ก็ต้องอดทนเพราะคนเราเกิดมายากจน ต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัว ยิ่งทนก็ยิ่งทรมาน ซ้ำร้ายร่างกายถูกทรมานมานาน โรคที่เกิดขึ้นมาแล้วก็เกิดโรคอีกหลายอย่างตามมาอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งเบาหวาน ภูมิแพ้ เลือดจาง ไขมันในเส้นเลือดสูง ไม่ใช่ธรรมดานะ ค่าไขมันพุ่งขึ้นถึง 7000 กว่าดีนะที่ยังไม่ตาย ไขมันพอกตับ ตับโต นิ่วในถุงน้ำดี กระเพาะอาหาร บางวันเลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่พอ เกือบตายหลายครั้งแล้ว พีคสุดคือเป็นมะเร็งเต้านมระยะที่ 2 ถูกตัดหน้าอกทิ้งข้างหนึ่ง คนเราจะเจอเรื่องร้ายๆได้ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ที่จะเกิดขึ้นง่ายๆ กับทุกคนหรอกนะ ยิ่งตอนนี้ก็ต้องลาออกจากงานถาวรเลย ต้องมารักษาโรงมะเร็งและโรคต่างๆ โรคเวรโรคกรรม ใช้ชีวิตอยู่แต่ที่บ้านกับโรงพยาบาล ยังต้องให้คีโมอยู่ ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตรอดจนถึงวันไหน แต่ก็ยังสู้และอดทน ทุกวันนี้วิญญาณนั้นก็ยังไม่ออกจากร่างไปไหน มันก็ยังรบกวน ทรมานทั้งร่างกาย วาจา คำพูด และการกระทำทำร้ายเราอยู่ตลอดเวลา สวดมนต์ไหว้พระ ก็จะมีแค่คำหยาบคายอยู่ในหัวให้เราได้ยิน รบกวนสมาธิ นั่งสมาธิไม่ได้เลย พยายามคุมสติตัวเองอยู่เสมอ ทุกวันนี้ต้องพยายามหมั่นทำบุญ สวดมนต์ไหว้พระอุทิศส่วนกุศลให้ตลอดเผื่อวันใดวันหนึ่งมันคิดได้เลิกจองเวรจองกรรมกับเรามันคงไปเอง แต่ไม่เคยคิดไปหาหมอผี ไล่นะ ใช้ใช้วิธีเมตตาเอา แผ่เมตตาให้ทุกวัน มันเหมือนกรรมที่ตามสนองตัวเรา คิดเอาง่ายไม่ ตัวเราอาจเคยทำร้ายเขามา ทำชั่วไว้กับผู้อื่น มาหลายภพหลายชาติ ผลกรรมมันถึงตามสนองได้ขนาดนี้ ถึงหาเหตุผลไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ถึงรู้ว่าเคยทำอะไรมาแค่ชาติปางก่อน หรือชาตินี้ก็ตาม ก็คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้นอกจากทำใจ รับกรรมที่เคยเอาไว้ จนกว่าจะหมดเวรหมดกรรม พยายาม ทำบุญทำทาน สะสมบุญให้กับตัวเองไว้ให้เยอะ ๆ เผื่อว่าอนิสงฆ์แห่งผลบุญนั้นจะช่วยให้เราดีขึ้นในชาติหน้าหรือเมื่ิอเวลาเราตายไป หรือไปเกิดใหม่จะได้ไม่ต้องลำบากทุกข์ทรมานเหมือนชาตินี้