คือผมกะแฟนทะเลาะกันครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมจับได้ว่าเธอโกหกเคยคบกับรุ่นน้องที่สนิทของผมครับและเคยมีอะไรกันมันก่อนก่อนที่จะมาคบผมครับ ซึ่งพอผมร็ความจริงเรื่องนี้ก็ทำเอาผมซ๊อกไปเหมือนกัน คือตอนที่คบกันผมพยายามจะถามเธอหลายครั้งครับแต่เธอก็บ่ายเบี่ยงตลอดจนผมพยายามสืบเรื่องนี้มาเองจนร็ความจริงครับ ตอนนแรกผมคิดว่าผมจะรับได้กับเรื่องแบบนี้ครับ แต่พอเจอจริงๆผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ เราเลยทะเลาะกันครับจนถึงขั้นจะเลิก เธอก็ยอมรับผิดไม่เถียงผมเลยซักคำ ตอนนั้นผมบอกเลิกเธอครับ แต่คำเดียวที่เธอถามผมคือ จะเลิกกันเพราะเหตุผลนี้จริงๆใช่ไหม จากนั้นเธอก็โทรเรียกรุ่นน้องคนนั้นมารับเธอไปครับ แต่ก็นั้นแหละครับกลายเป็นว่าคนที่มาช่วยพูดเรื่องนี้ให้ผมอารมณ์เย็นลงดันกลายเป็นรุ่นน้องคนนี้แหละครับ เค้าบอกว่ามันเป็นเรื่องในอดีตครับ แฟนผมเค้ารักผมมมาก อยากให้ผมคิดดีๆก่อนจะทำอะไร เพราะเค้าบอกว่าถ้าแฟนผมตัดแล้วคือตัดใจครับ แทบจะไม่มีทางที่ผมกับเธอจะกลับมาคบกันได้เลย หลังจากนั้นผมเลยกลับมาเคลียกันนกลับแฟนในแบบที่มีสติทั้งสองฝ่าย มันทำให้ผมรุ้ว่าที่ผมทำไปทั้งหมดนั้นมันงี่เง่ามากเลยครับ เราเลยตกลงกันว่า เราจะลองกลับมาคบกันต่อ เพื่อดูว่ารู้สึกของผมที่มีให้เธอจะเหมือนเดิมไหม เพราะผมสับสนกลับความรู้สึกตัวเองมากครับ จะโกรธก็ไม่ใช่ จะบากว่ารักเท่าแต่ก่อนไหมก็ไม่ครับ อยากดูแลเป็นห่วงไหมอันใช่ครับ และก็ผมไม่โอเคมากเวลาเห็นเธอร้องให้ครับ
      จากนั้นเธอก็คอยมาดูแลผม เอาใจใส่ผมมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ซึ่งผมก็รู้โหวงๆแปลกครับเวลากอดเธอเหมือนไม่ได้คิดอะไรตอบ เราพยายามดูแลกันมากขึ้นครับ ความร็สึกเดิมก็เริ่มกลับมาครับ ซึ่งผลคิดว่าแบบดีคงโอเคแล้ว จนผ่านมาประมาณหนึ่งอาทิตย์ แฟนผมเธอมาบอกผมว่าเธอเหนื่อยครับ เธอบอกผมว่าผมไม่ได้สนใจหรือแคร์เธอเลยครับ เธอบอกว่าว่าให้เธออยู่กับผมโดยมีความรู้สึกแบบนี้เธอรู้สึกแย่มากๆครับ เธอบอกตอนนี้เธอเริ่มคิดว่าผมไม่รักเธอแล้ว แล้วเธอพยายามถามผมครับว่าตกลงแล้วผมยังรักเธอไหมแต่ผมก็ตอบเธอไม่ได้ครับ และนั้นทำให้ผมเห็นน้ำตาของอีกครั้งซึ่งมันแย่มากๆเลยครับ  ผมเริ่มคิดได้ในสิ่งที่ผมทำซึ่งผมก็ทำอย่างนั้นจิงๆไม่มีข้อแก้ตัว แต่ที่ไม่ตอบเธอเพราะว่าผมสับสนตัวเองมากครับ ผมไม่รู้ว่าผมรักเธอหรือเปล่าครับ ผมยังอยากดูแลเธอ อยากเห็นเธอมีความสุข แต่ตอนนั้นผมก็ตอบอะไรเธอไม่ได้จริงไม่ทำไมครับ จนตอนนี้เธอบอกจะปล่อยผมไปแต่ยังอยู่เพราะต้องการแค่คำตอบจากผมว่ายังรักเธออยู่หรือเปล่า ซึ่งนั้นแหละครับผมก็ยังตอบเธอไม่ได้อีก ในความคิดผมคือถ้าเธอจะไปจริงๆก็เสียใจครับแต่เธออยู่ต่อก็ได้ครับผมแล้วแต่เธอขอแค่เธอมีความสุข เธอบอกว่าให้ผมไปทำความรู้สึกของตัวเองให้ดีก่อนครับแล้วค่อยมาบอกเธอ เธอบอกว่าเธอไม่ชอบอะไรที่มันครุมเครือครับเพราะถ้ารักเธอเธอจะรักตอบแล้วมันก็จะโอเคเอง แต่ถ้าแค่สงสารเธอก็อย่ารั้งเธอเพราะเธอจะได้ไม่เสียเวลากับผมครับ ตอนนี้ผมยังตอบตัวเองไม่ได้อยู่ดีครับ ผมเลยสงสัยว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกันแน่ ผมยังอยากดูแลเธออยู่ เป็นห่วง อยากเห็นเธอมีความสุขแต่การกระทำของผมกลับทำให้เธอร้องให้มาครั้งที่สองแล้วครับตั้งแต่เกิดเรื่องกัน ผมควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ครับ