โสมภา ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ โสมภาที่ถูกพรากพ่อไปในช่วงต้นของวัยรุ่น
เลยไขว่คว้าผู้ชายที่มีอะไรคล้ายๆพ่อ คือหล่อเหลา ร่ำรวย มีชาติตระกูล จบนอก ฯลฯ
และ แม้จะไม่รู้ตัว ภาคิไนยก็มีนิสัยคล้ายยิ่งศักดิ์มาก คือปากหวาน เข้าหาผู้หญิงเก่ง
พอนิสัยคล้ายกัน การกระทำก็คล้ายๆกัน
ภาคิไนยมองข้ามผู้หญิงเรียบๆอย่างหญิงยอ ไปหลงใหลความจัดจ้านของโสม
เพื่อที่จะมาเสียดายหญิงยอทีหลัง เหมือนที่ยิ่งศักดิ์เตลิดไปกับความแพรวแราวของโฉมสำอาง
ก่อนที่จะค้นพบว่าที่จริง ตัวเองรักผู้หญิงเรียบๆ อ่อนหวานแบบฟองแขมากกว่า
ผู้ชายอ่อนไหวแบบนี้บางทีมันก็มีสเน่ห์ในสายตาผู้หญิง มากกว่าผู้ชายหนักแน่นดูแลตัวเองได้
แบบภูบดีหรือธนา สรุปคือ โสมอาจหาผู้ชายที่จะเป็นตัวแทนพ่อ แบบที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว
ถามว่าแล้วทำไมโสมไม่หาผู้ชายที่คล้ายๆเจ้าคำฟ้า พ่อเลี้ยงที่โสมรักมากกว่าพ่อแท้ๆ
ก็เพราะโสมไม่ได้มีอะไรค้างคาใจกับผู้ชายแบบเจ้าคำฟ้า แต่โสมมีปมในใจกับผู้ชายแบบยิ่งศักดิ์


เปลว เปลวโตมาแบบขาดแคลนเกือบทุกอย่าง แม่ก็จมกับความแค้น
พ่อ(เลี้ยง) เปลวก็รู้สึกว่าไม่ค่อยรักตัวเองเหมือนน้องๆ จริงๆฟูรักเปลวนะ แต่แสดงออกไม่ถูก
พอมีภาคิไนย ที่ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น เอาใส่ใจ เปลวก็หลงรักเขาไป เพราะมันเติมสิ่งที่เปลวขาด
เปลวอยากได้ความอบอุ่น ความเอาใจใส่ เปลวถึงดูรักแม่เลี้ยงที่ใจดีอ่อนหวานแบบเยาวลักษณ์
มากกว่าท่านชายที่เป็นพ่อแท้ๆด้วยซ้ำ ภูบดีที่ทำให้เปลวหวั่นไหวไปพักนึง ก็ยังไม่ตรงโจทย์เท่าไหร่
เพราะภูบดีโผงผาง ปากร้าย ชอบดุทุกคน แม้แต่หญิงยอหรือพี่ชายตัวเอง ดูละจะออกไปเหมือนแม่ปลื้มซะงั้น
(ในแง่ความช่างจับผิดและชอบดุนะ แต่ภูบดีสุภาพ และมีเหตุผลกว่าปลื้มเยอะ)



หญิงยอ ผู้หญิงคนแรกที่พาตัวเองพ้นออกมาจากสายรักสายสวาทกับภาคิไนยได้
หญิงยอโตมาแบบพรั่งพร้อมทุกอย่าง เป็นที่รักของทุกคน ตั้งแต่พ่อแม่ ญาติพี่น้อง ไปจนถึงบ่าวไพร่และเพื่อนฝูง
หญิงยอไม่เคยขาดรัก เลยไม่ต้องไขว่คว้าหาความรักแบบเปลวหรือโสม ที่พอมันผ่านเข้ามา ก็กระโดดคว้าทันที
ขณะที่หญิงยอจะไตร่ตรอง จะให้เวลากับตัวเองได้คิด เลยมองเห็นว่าอะไรคือสิ่งที่ดีกับตัวเอง
อีกอย่าง หญิงยอร่วมชายคาบ้านกับโสมอยู่ตั้งเป็นหลายปี ก็คงได้เห็นความเวิ่นเว้อของคู่นี้มาไม่น้อย
ทำให้หยิงยอถึงขนาดแสดงออกว่า ต่อให้ภาคิไนยเป็นผู้ชายคนสุดท้ายบนโลก นางก็ไม่เลือก