เฮ้อ... ก็จบไปแล้วนะครับสำหรับละครสุดเข้มข้นแห่งครึ่งปีแรก เรียกได้ว่าหักเหลี่ยมเฉือนคม ดวลกันหมัดต่อหมัดทั้งฝ่ายสนับสนุนและฝ่ายต่อต้าน!!!!
ที่เล่ามาคือหมายถึงบรรยากาศในละคร?... เปล่า บรรยากาศในพันทิปนี่แหละครับ! 55555

ก่อนอื่นผมต้องขอสูดดดดหายใจลึกๆกับการตัดต่อตอนจบก่อน นี่คุณตัดต่อไม่ไว้หน้ากระทู้ที่แล้วผมเลยนะ //ร้องไห้แป๊บ
นี่ผมสับไก่ผัดกะเพรายังไม่ละเอียดเท่าทีมตัดต่อสับละครเลยนะครับ แถมยังโชว์เหนือ สลับฉากด้วย ปวดหัว พูดแล้วความดันขึ้น แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฉากจดหมาย เกือบซึ้งละ ผมก็เกร็งรอเจ้าหญิงกอดจดหมายร้องไห้เลย แต่สงสัยเจ้าหญิงรีบไปขึ้นเครื่อง เลยไปโผล่ที่เกาะซะงั้น
ไปโผล่ไม่พอครับ นี่มันยุคสี่จีแล้วคุณ ไม่พูดมากนะเจ็บคอ ผู้พันวิ่งเข้าไปจูบเจ้าหญิงเยี่ยงฮิปโปเขาดินงับขนมปังปอนด์
เดี๋ยว!! คุยกันก่อนสิ ปัดโถ่!!! เห็นใจแฟนบอยรักคุดอย่างผมบ้าง มันปิดตาไม่ทันรู้มั้ยครับ??
เอาจริงๆถ้าจะสละเวลา flash back ก่อนผู้พันจะงับ เอ๊ย จูบเจ้าหญิง มาปูอินเนอร์เข้าฉากหน่อยจะดีมากๆเลย จะเอาฉากเก่าตัดเข้ามาทำไมครับ ไม่ต้องตัดครับ เคยดูแล้ว
อ่ะพอเริ่มจะเข้าที่ เริ่มจะสวยขึ้นมาหน่อย นี่คือคำตอบ...เราได้ยินไม่ชัดเลย? อั้ยย่ะ!! น่ารักน่าเอ็นดู กำลังจะฟินละ ตัดไปหมวดหินกับเจซี ต่อทันทีกับคิงอลันและหมวดแพน
ตัดกลับมาทางนี้ต่อ มีความอ้อยอิ่งชายทะเลตามประสาละครทั่วไป ฉากนี้รู้สึกเฉยๆมากบอกตรงๆ ธรรมดามากครับ
แต่ต้องบอกว่าอลิซกับดวินดำน้ำเก่งมากเลยนะครับ ดำจากเกาะที่ไทยไปโผล่ทะเลสาปฮรีสอซ... เอ้า ไม่ใช่เหรอ? เห็นอยู่ดีๆตัดไปตรงนั้น
ใครเป็นคนตัดต่อครับ?? ผมจะได้เนรเทศไปพร้อมกับเจ้าชายวิล นี่ถ้าละครเรื่องหน้ายังทำแบบนี้อยู่ผมจะโยนลงบ่อให้จระเข้กินนะครับ

อย่างไรก็ตาม พอดีผมมันฝ่ายสนับสนุนไง ถึงจะรู้สึกว่าตัวเองโดนหักหลังและหน้าแหกพอสมควร แต่ผมยังยืนยันว่าละครเรื่องนี้เป็นละครที่ผมรัก
นั่นเป็นเพราะผมหนักแน่น? ไม่ใช่ นั่นเป็นเพราะผมหน้าด้านครับ 555 หยอกเล่นนะฮะ เรื่องดีๆก็มีมากมายครับ พูดหลายหน้าก็ไม่จบ ด้วยความที่ผมเป็นหน่วยเผือกประจำด้อม NY ผมก็ขอเริ่มที่ NY ละกัน...

ผู้พันดวิน: นี่จริงๆผมเกือบจะมอบมงเทพบุตรสวนลำไยให้แล้วนะ แหมเล่นตัวจั๊งงงง เจ้าหญิงผมวิ่งร้องไห้หลายรอบละ เรื่องมากนักมานี่ ผมจีบเอง
แต่เอาล่ะ ผมจะยกโทษให้ เพราะณเดชน์คือผู้พันดวินที่สมบูรณ์แบบมาก มากจนคิดว่าเค้ามีตัวตนจริงๆ
บทนี้เพลย์เซฟ ไม่ค่อยมีอะไรให้ด่า เพราะมีความหล่อเหลาและเป็นคนดี แต่ความเลวไม่มีอย่างไร ความดีก็มักไม่ปรากฏอย่างนั้น ถ้าเล่นไม่ถึง
สำหรับผมผู้พันดวินคือสีขาว มีเพียงใจรักที่บริสุทธิ์ให้กับเจ้าหญิงที่ตนรักและเทิดทูนสุดหัวใจ และณเดชน์ก็ไม่ทำให้สีขาวนี้เป็นเพียงความว่างเปล่า
ผู้พันเป็นสีขาวที่มีเฉด บางทีก็เย็น บางทีก็ร้อน บางทีก็อบอุ่นนวลตา ณเดชน์ชุบชีวิต flat character ตัวนี้ด้วยการเล่นกับมันด้วยแววตา และน้ำเสียง เพราะแม้แต่สีหน้าก็ยังแสดงออกไม่ได้  
ผมเคยตั้งคำถามว่าเพดานการแสดงของณเดชน์อยู่ที่ไหน? เพราะเล่นกี่เรื่องก็สูงขึ้นไปอีก และเรื่องนี้ณเดชน์ก็ยังให้คำตอบผมไม่ได้เหมือนเดิม
สำหรับฉากที่ผมชอบที่สุดคือฉากนี้ครับ ผู้พันมีครบทุกเฉดสีที่ผมกล่าวมาในฉาก นายอย่าดีกับเรานักได้มั้ย?... ไม่ได้พระเจ้าค่ะ



เจ้าหญิงอลิซ: จริงๆเจ้าหญิงไม่น่าเป็นรัชทายาทนะครับ น่าจะไปเป็นช่าง... ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย 5555 แหม รักหรอกจึงหยอกเล่นนะฮะ
ถึงแม้มีดจะเสียบคออยู่แล้วเจ้าหญิงก็ยังไม่ทรงเอะใจอะไรทั้งนั้น แต่เธอมีหัวใจเต็มไปด้วยรัก รักจนผมอิจฉาคนที่ถูกรักอย่างผู้พัน
ญ่าทำให้ผมเชื่อ ว่าเจ้าหญิงรักผู้พันดวินมากเหลือเกิน รักจนผมอยากจะขอซักเศษเสี้ยวหนึ่งที่แตกสลายของหัวใจพระองค์มาเก็บไว้กับตัว เพราะคงหาหัวใจที่ล้ำค่าแบบนี้ไม่ได้ที่ไหนอีกแล้ว
ผมไม่เคยเห็นน้องญ่าร้องไห้เก่งเท่าเรื่องนี้เลยนะครับ แต่ส่วนใหญ่จะเห็นกับบทดราม่า เรื่องชีวิต แต่นี่มันเรื่องหัวใจ หัวใจล้วนๆ
และการร้องไห้เพราะสูญเสียคนรักในแต่ละครั้งนั้นญ่าแสดงมันออกมาได้ต่างกัน ทั้งที่อกหักเหมือนกัน จากคนเดียวกัน
ตอนในโบสถ์ก็ทั้งเจ็บทั้งตกใจที่อยู่ๆก็โดนเท แถมมีโกรธ ตอนยิงธนูก็เสียใจ รู้สึกผิดกับชายคนรัก ที่ไปรับปากแต่งงานกับคนอื่น
แต่ตอนที่ผมชอบที่สุดคือฉากที่ดวินโกหกว่าถูกส่งตัวกลับ ญ่าร้องไห้ออกมาแบบไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ ร้องจนผมสงสารน้องจริงๆ



ตรงนี้อย่างที่เคยกล่าวไป ต้องขอบคุณพี่แอน พี่แอ้วมากๆ ที่เป็นคุณครูให้แก่เด็กห้องคิงสองคนนี้
ได้เห็นงานนี้แล้วผมดีใจครับ มีกำลังใจที่จะดูงานคู่ต่อๆไปที่กำลังจะเกิดขึ้นถ้ามีโอกาสอีก ผมเคยบอกว่าอย่ามาถาม ไม่มีคำตอบ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว
เพราะลิขิตรักได้แสดงให้เห็นแล้วว่ามันไม่ใช่ณเดชน์ญาญ่าที่เป็นศูนย์กลางการตัดสินใจ แต่มันคือตัวละครผู้พันดวินกับเจ้าหญิง ที่ไม่สามารถเป็นใครไปได้เลยนอกจากสองคนนี้
เพราะฉะนั้นโอกาสหน้าก็อยากให้เลือกพิจารณาแบบนี้ ไม่ต้องคิดว่าเออ NY ได้เวลากลับมาเจอกันแล้วนะ เอาเรื่องอะไรดี? หรือเดี๋ยวก่อน เจอกันบ่อยไปแล้วนะ พักก่อนมั้ย
แต่ให้มองแบบที่ลิขิตรักได้มอง ถ้าบทไหนทางช่องหรือผู้จัดคนไหนมองเห็นว่าเป็นใครไม่ได้นอกจากสองคนนี้ ก็อย่าได้กลัว
เพราะการกลับมาเจอกันที่ถูกกำหนดส่วนนึงนี้ไม่ว่าอุปสรรคจะเป็นอะไร ทั้งสองคนจะลิขิตการแสดงอีกส่วนนึงให้มันเป็นไปได้เสมอ  

Nothing can stop god’s plan for your life… ถ้าเวลาและโอกาสมาถึง ก็ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปเถอะครับ

ปล. ยังมีอีกหลายฉากมากๆ และหลายบทในทีมแคสท์ที่อยากพูดถึงทั้งพี่เคธ อลัน ท่านปู่ อยากพูดถึงพี่แอนพี่แอ้วมากกว่านี้
อยากขอบคุณทีมงานที่ข้ามน้ำข้ามทะเลและทุ่มเทกับละครเรื่องนี้มาก แต่ตอนนี้เวลาจำกัดจริงๆครับ
สัญญาว่าผมจะรีบกลับมาทำการบ้านในกระทู้นี้ให้เร็วที่สุด สำหรับแฟนละครที่มีอะไรอยากแบ่งปันก็มาช่วยผมทำการบ้านกันด้วยนะครับ
แล้วพบกันใหม่นะครับ ตราบใดที่ยังมีละครน้องญ่า ผมก็จะตามไปดูแลน้องทุกหนทุกแห่งครับ
ส่วนแบรี่ก็ดูแลตัวเองนะครับ เพราะผมเป็นคนสองมาตรฐาน รักเมนไม่เท่ากัน 5555555