ผมคบกับแฟนได้มา2ปีกว่าแล้วก็ถือว่า นานในระดับหนึ่ง ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน ทุกข์สุขด้วยกันตลอด

มาวันหนึ่งผมได้ทำงานพาทไทม์ ร้านเหล้า ได้เจอสังคมใหม่ๆที่เปิดโลกกว้างขึ้นไปอีกของวงการนี้ เพิ่งจะ 20 ปีบริบูรณ์
แน่นอนว่า ผมก็มีหน้ามีตาพอสมควร(ไม่ได้อวยตัวเองนะ) เพราะ แต่ละวันที่ ทำงาน มักมี ผญ มากมาย มาขอเบอร์ ขอไลน์ เยอะอยู่
แต่ผมรู้สึกกลับชอบเพื่อนรวมงาน ผญ คนหนึ่ง เธอไม่ได้สวยมากกหรือน่ารักมาก แต่ครั้งแรกที่เห็นคือ ทำให้หัวใจผมเต้นได้ รู้สึกชอบขึ้นมาทันที
ขอสารภาพเลยตอนคบกันแฟนปัจจุบัน ผมคุยเล่นๆจนได้เป็นแฟนจริงๆไม่ได้รู้สึกชอบหรืออะไร ก็คุยมาจนได้เป็นแฟนกันจริงๆอย่างข้างต้นที่ได้กล่าวไว้
แต่เพื่อนรวมงาน ผญ คนนี้ต่างกันมาก ทำให้ใจเต้นแรง สุดๆ เห็นแล้วเขินมากอธิบายไม่ถูก เหมือนคุณอยากเจอดาราที่ชอบได้อยู่ใกล้อะไรทำนองนั่น

ผมก็อยากจะเลิกกับแฟนคนปัจจุบันมาก เพราะงี่เง่า ไม่ปล่อยผมเป็นอิสระค่อยบงการตลอด จนผมคิดว่า สรุปชีวิตนี้ผมเป็นของใคร ห้ามทำนู้นทำนี้
ผมก็เข้าใจว่าแฟนผมเป็นห่วงผมจริงๆ ผมเข้าใจเธอ และคิดอยู่เสมอคงทิ้งเธอไปไม่ได้เพราะสงสาร เวลาเธอร้องไห้ ผมอดใจไม่ไหวจริงๆที่จะเลิกกับเธอ
คงผูกพันธ์กับเธอไปแล้วแหละ ก็มีบางคนบอกว่า อยู่ด้วยกันเพราะความสงสารเลย เราเองที่จะเป็นทุกข์เปล่าๆ ซึ่งบางครั้งผมอยู่กับแฟนก็มีความสุขบ้าง
ทุกบ้างอาจจะมากกว่าสุข คงอิ่มตัวแล้วแหละ เอ้าาาา!!เข้าเรื่องต่อ

เพื่อนผมก็เชียร์ว่าเลิกกับแฟนเลย ผมบอกเพื่อนไปว่า ไม่ดีกว่าได้แค่แอบปลื้มแอบชอบแบบนี้อยู่ห่างๆก็พอแล้ว บางครั้งความรักไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของ
ก็ได้ ซึ่งอีกไม่กี่วันคนที่ผมชอบเธอก็จะออกจากงานแล้ว ผมซื้อตุ๊กตาให้เธอ แล้วบอกเพื่อนว่าช่วยให้เธอที แต่ไม่ต้องบอกนะว่าใครให้ พร้อมทั้งข้อความว่า

"ขอบคุณที่ทำให้หัวใจเต้นแรง เราอาจเจอกันช้าไป แต่ดีกว่าเราไม่เจอกันเลย"
แล้วผมก็จะใช้ชีวิตกับแฟนของผมเหมือนเดิม แล้วเราชอบคนนั้นแบบห่างๆไป จนกว่าจะหมดความรู้สึกชอบไปเองครับ ไม่ยุ่งเกี่ยวไปมากกว่านี้
หรือใครคิดประโยคซึ้งๆ ประโยคคมๆ ก็พิมพ์มาได้เลยนะ ผมจะส่งให้เธอ วันนี้แล้ว