เราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงแต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบผู้ชาย  คือเราจะรู้สึกกับผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย แต่ถ้าเห็ผู้ชายหล่อๆผ่านมาก็หวีดบ้างตามประสาผู้หญิงนั่นแหละ

เราเริ่มชอบผู้หญิงตั้งแต่ประถมจนตอนนี้อยู่มหาลัยแล้ว ก็ชอบคนนั้นคนนี้ตามช่วงเวลามาเรื่อยๆส่วนมากจะเป็นรุ่นพี่แต่ก็ไม่กล้าจีบหรอก เรามันปอด มีทักไปคุยบ้างแต่ได้ไม่นานก็ต้องล้มความพยายามไป บางเรื่องพยายามมากไปมันก็ไม่เป็นผลดีหรอก เราเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง คนแรกและคนเดียว เป็นได้เกือบปีก็เลิกจนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้มีใคร อันนี้คือส่วนของผู้หญิงนะ แต่คนที่มาจีบเรามีแต่ผู้ชายแต่ก็ไม่มีอะไรหรอกเพราะไม่เปกเรา ถ้ามีผู้หญิงมาจีบน้าคงได้คุยกันยาว

ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ใช่ทอมถึงแม้ว่าตอนเด็กๆเพื่อนจะชอบล้อว่าเป็นทอมก็ตาม ที่เราสับสนงงงวยในตัวเองคือเราเป็นผู้หญิงที่ออกห้าวหน่อยๆ ไม่ใช่สายแบ๊วสายหวาน จากที่สังเกตตัวเองคือบางทีก็ชอบผู้หญิงสวย(สำหรับเราอ่ะ)แบบว่าดูรวมแล้วมีเสน่ห์ บางทีก็ชอบผู้หญิงห้าวไปเลย(ดูแมนกว่าตรูอี๊ก) เลยงงๆกับตัวเองว่าตกลงแล้วรสนิยมยังไงกันแน่ เป็นคนห้าวๆที่ชอบคนห้าวๆงี้หรอ นี่เลยไปเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนยังงงเลยว่าจะเอายังไงกันแน่

จริงๆก็รู้คำตอบรวมๆนั่นแหละว่าความรักมันไม่เกี่ยงหรอกว่าเขาเป็นอะไรแล้วเราเป็นอะไร แต่มันอยู่ที่เขาเป็นใคร เราก็เข้าใจความไม่จำกัดเพศมาตั้งแต่เราชอบผู้หญิงแล้วแหละ เราแค่มานึกย้อนดูตัวเองแล้วก็ขำๆดีเลยมาตั้งกระทู้บนความสับสนของตัวเอง

มีใครมีประสบการณ์แบบนี้มั้ยคะ มาเล่าให้เราฟังบ้างนะ อมยิ้ม03

#ผู้หญิงคือความละมุม