ขอเกริ่นก่อนว่า เรากับพ่อแม่แยกบ้านกันอยู่ เราอยู่กับสามี และลูกอายุ 2.6 ขวบ ขณะนี้เราตั้งครรภ์ได้ 2 เดือน

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานกลางคืนเราทะเลาะกับแม่หนักมาก เพราะว่าช่วงกลางวัน แม่เรา เรา สามี และลูกของเราไปกิน MK ด้วยกัน
แล้วลูกเราเริ่มซน เล่นตะเกียบ เอาตะเกียบไปตีฝาผนัง ตีโต๊ะข้างๆ สามีเราเตือนหลายครั้ง ลูกไม่ฟัง ยังทำเหมือนเดิม จนมีครั้งนึงลูกเราเล่นตะเกียบจนเกือบหลุดมือไปโต๊ะที่นั่งอีกฝั่งนึง สามีเราเลยแย่งตะเกียบมาข้างนึง แล้วใช้ตะเกียบตีมือลูก ตอนนั้นแม่เราเห็นก็เริ่มไม่พอใจแล้วแหละ เริ่มจะพูดชวนลูกเราว่าอยู่เที่ยวกับยายที่นี่ไหม หรือไปนอนบ้านยายอีกไหม ประมาณนี้
แล้วก็มีอีกเหตุการณ์คือ ระหว่างกิน MK เสร็จ ลูกเราอยากนั่งรถไฟเล่นในห้าง แต่เนื่องจากวันที่เราไปลูกค้าของห้างเยอะ รถไฟจึงไม่วิ่ง  และชอบสะบัดมือวิ่งหนีไปชนนักท่องเที่ยวคนนึง สามีเราเลยอุ้มขึ้นมาแล้วตีไปที่แพมเพิส ตอนนั้นลูกเราร้องไห้หนักมาก อาจจะเพราะง่วงด้วยเลยงอแงหนักไปอีก แม่เราก็โมโหชวนลูกเราอยู่เที่ยวห้าง และชวนไปนอนบ้านเช่นเคย
แล้วเราก็พาลูกกลับบ้านมานอนกลางวันปกติ

พอหลังจากแม่เรากลับจากห้าง ก็ไลน์มาต่อว่าเรา ว่าไม่ให้ตีลูก หากยังเห็นเราตีลูกแม่จะกระทืบเรา หรือถ้าโมโหลูกดื้อให้เราตบหน้าตัวเอง หรือเอาหัวชนฝาไปเลยก็ได้ และก็โทรมาหาเรา แม่เริ่มร้องไห้ เพราะเรื่องสามีตีลูก และด่าว่าเรา ว่าเราไม่รักลูก คำนี้เลยที่เป็นต้นเหตุทำให้ทะเลาะกันหนักมาก
เนื่องจากก่อนที่ไปห้างกัน 2 วัน เราฝากให้แม่เราเอาลูกไปเลี้ยง เพราะเราจะไปหาหมอ เราไม่แน่ใจว่าเราต้อง นอน รพ.ไหม เพราะเราปวดหัวไมเกรนมากๆ ช่วงที่ลูกเราอยู่กับแม่ เราก็มีโทรหาลูกบ้าง แต่ที่โทรไปคือแม่ให้ลูกดูยูทูปในคอมอยู่ ลูกก็จะไม่ค่อยคุย ไม่สนใจเรา เราเลยไม่ได้โทรไปบ่อย แม่เราก็หาว่าเราไม่รักลูก โทรหาลูกน้อยมาก ไม่คิดถึงลูกเลย

ก่อนหน้านี้เราเคยให้ลูก ให้อาหารนกที่บ้าน คือให้นกกินข้าวสวยบนมือ แล้วเราก็ไลฟ์สดลงเฟสบุค สักพักนกหันมากัดนิ้วลูกเราไม่มีแผล แต่ลูกเราร้องไห้ มีคนเห็นไลฟ์แล้วเอาไปให้แม่เราดู แม่เราบอกจะฆ่านกตัวนั้น แล้วก็บอกอีกว่าหากลูกเราเป็นอะไรแม่เราสามารถฆ่าเราได้

แม่บอกว่าแม่ให้เราทุกอย่าง หมดไปกับเราเดือนนึงก็หลายบาท ทำไมไม่คิดบ้าง เราก็บอกว่ามันแลกกันไม่ได้ ไม่ใช่แม่มาด่าเราว่าเราไม่รักลูก แม่ว่าเราว่าเรานอกใจสามี แล้วแม่มาซื้อไอโฟนให้เครื่องนึง มันแลกกับความรู้สึกไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเงินจะเอามาแลกตอบแทนได้ทุกอย่าง
แม่เราก็ว่าเรากลับใหญ่เลย ลูกเวร ไม่มีวันเจริญ จะต้องตกนรก และอีกมากมาย

ก่อนหน้านี้ช่วงตอนที่เราเพิ่งแต่งงาน แม่เราก็จะด่าเราตลอดว่าเรานอกใจสามี ทั้งๆ ที่เราไม่เคยทำแบบนี้เลย แต่หากย้อนไปหลายปีก่อนที่จะแต่งงาน เราเคยพลาด คือคบผู้ชายคนนึง แล้วเพิ่งมารู้ว่าเค้ามีลูกมีเมียแล้ว ก็เลยมีปัญหากันและทางแม่เราก็โทรไปคุยกับเมียของแฟนเก่าเรา อาจจะเป็นเรื่องนี้ที่แม่ยังเอามาระแวงเราตลอดเวลา แต่มันผ่านมาหลายปีมาก สามีเราที่เราแต่งงานด้วยตอนนี้ก็ไม่เคยรับรู้ และตั้งแต่ที่เราแต่งงานกับสามี เราก็ไม่เคยคุยกับผู้ชายคนไหน หรือคิดนอกใจสามีเลย จนสามีเคยถามเรามาครั้งนึง ว่าเราเคยนอกใจแฟนแล้วแม่รู้ หรือเรามีคนอื่นใช่ไหม แม่ถึงระแวงเรา

หากย้อนไปช่วงมัธยม ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึเปล่า เรารู้สึกว่าตัวเองเก็บกดจากเรื่องในครอบครัว แม่เราจะชอบบ่น ด่า ติในทุกเรื่อง เราถูกห้ามต่างๆ มากมาย ห้ามไปดูหนังกับเพื่อน ห้ามไปเที่ยวกับเพื่อน จนเพื่อนในกลุ่มไม่ค่อยยอมรับเรา และที่รู้สึกแย่ที่สุดคือ เพื่อนๆนัดไปถ่ายรูปลงหนังสือรุ่นกัน แต่แม่เราไม่ให้ไปถ่ายด้วย ในหนังสือรุ่นตอน ม.ปลายก็ไม่เคยมีรูปเรา
ทุกครั้งที่เราอยู่ในห้องนอน แม่เราจะคอยแอบฟังตลอด ว่าเราทำอะไร เราคุยโทรศัพท์กับใคร แม่เราเคยด่าเราว่าเราน่าขยะแขยง ตอนนี้คำพวกนี้มันอยู่ในหัวเราเต็มไปหมด

จะบอกว่าเรารู้สึกแย่มากที่ทะเลาะกับแม่เสียงดังเมื่อวานนี้ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แล้วเราขอโทษ จะกลายเป็นว่าเราต้องยอมรับทุกอย่างที่แม่พูด ที่จริงเราอยากขอโทษแค่ที่เราเสียงดังใส่ เพราะเรื่องการเลี้ยงลูก หรือการตีลูก เรายังเชื่อว่ามันสามารถสอนลูกเราได้ และอีกอย่างเราก็กลัวว่าจะเรื่องแย่ๆ จะมาเกิดกับครอบครัวเราอีก เพราะเราเถียงแม่
เราบอกแม่ว่าเรารู้ว่าแม่ให้เราเยอะมากแค่ไหน เราไม่เถียง คนอื่นคนนอกก็รู้ว่าแม่ให้เราทุกอย่าง แต่คนนอกก็ไม่เคยรู้ ว่าเราโดนด่ายังไงบ้าง ว่าแม่บอกจะกระทืบเรา ว่าแม่เราด่าขึ้นภาษาพ่อขุน คนนอกรู้ว่าเราได้โทรศัพท์ใหม่ๆ ตลอด แต่คนนอกก็ไม่รู้ว่าชีวิตเราต้องอยู่ในกรอบขนาดไหน แม่เรากลับบอกว่าแม่คนอื่นด่าลูกแรงกว่านี้มีเยอะไป พอเราบอกว่ามันเอาไปเปรียบกับคนอื่นไม่ได้ เพราะหากเราบอกแม่ว่า แม่คนอื่นที่พูดดีกว่าลูกแบบที่แม่พูดก็มี แม่จะคิดยังไง เราเปรียบเทียบแม่ไปแบบนี้ กลายเป็นว่าแม่ด่าเราว่าเราเถียงคำไม่ตกฟาก และคิดว่าเราไม่รักแม่อีก

แม่บอกว่าเหนื่อยมากกับทุกวันนี้ เราเองก็เหนื่อยเช่นกัน
แม่บอกว่าเราไม่เคยรักแม่ เราก็อยากรู้เหมือนกันว่าแม่รักเราบ้างไหม
แม่บอกว่าแม่ไม่เคยดีอะไรในสายตาเรา เราก็อยากรู้เช่นกันว่าเราเคยดีในสายตาแม่บ้างไหม

หลายครั้งที่เราคิดฆ่าตัวตาย เพราะเราเหนื่อยกับชีวิตที่แม่กล่าวหาเรา ตั้งแต่เราแต่งงาน จนวันนี้ท้องลูกคนที่ 2 รวมแล้ว 4 ปี แม่เรายังพูดอยู่ตลอดว่าเรามีคนอื่น หลายครั้งเวลาเราไม่สบายใจ ทะเลาะกับสามีแล้วเราโทรไปหาแม่ คำแรกที่แม่บอกคือ อย่าไปไหนกับใคร คำนี้มันบั่นทอนเรา เรายืนยันมาหลายครั้งว่าเราไม่เคยคิดนอกใจสามี แต่แม่ก็ยังยัดเยียดให้ตลอด
คนนอกมักจะมองว่าเรามีชีวิตดี มีแม่คอยตามใจ จัดการทุกอย่างให้ ไม่ว่าเรื่องอาหารการกิน หรือการซื้อเสื้อผ้า แต่ใครจะรู้ ว่าเบื้องหลังที่ทุกคนมองเห็น แม่มองเรายังไง แม่ด่าเรายังไงบ้าง เฮ้อออ มีอีกมากมายที่ยังอยู่ในใจ ให้ระบายมาก็คงไม่หมด

อ่านจะอ่านแล้ว งงๆ หน่อย เพราะออกมาจากความรู้สึกในตอนนี้ และหลายๆ เรื่องที่เคยมีตั้งแต่ยังวัยรุ่น มันค่อยๆ ออกมา
แต่ก็ขอบคุณพื้นที่นี้ ที่ให้เรามาระบายค่ะ
ขอบคุณมากจริงๆ