บ้านผมเลี้ยงหมาเเต่หมาที่บ้านผมเลี้ยงคือหมาของพี่ชายที่ชอบชื้อมาเลี้ยงเเต่ตัวพี่ชายทำงานที่กรุงเทพเลยเลี้ยงหมาไม่ได้เลยต้องเอามาเลี้ยงที่บ้านแล้วหมาที่พี่ายซื้อมาก็มีหลายตัว ประมาณ 5-6 ตัว หน้าที่ให้อาหารหมาก็คือแม่ของผม อาหารหมาส่วนมากก็จะเป็นเม็ด เเต่ลูกคนเล็ก(อายุ3ขวบ)ของผมชอบช่วยแม่ผมให้อาหารหมา เเต่เขานำเข้าปาก คนที่บ้านก็เห็นเป็นเรื่องตลก เวลาแม่ผมให้อาหารหมาลูกผมก็จะขอ เเล้ววันหนึ่งลูกผมคนโตของผม(ผมมีลูก2คนเเต่คนล่ะแม่)ก็อัดคลิปถืออาหารหมาในมือพอลูกคนเล็กผมเห็นก็หยิบเข้าปาก ผมก็ต่อว่าไปแล้วคนั้งหนึ่ง พอมาวันนี้ พี่ชายผมก็อัดคลิปแบบนี้อีก พอผมเห็นผมก็ลงไปอุ้มลูกคนเล็กผมขึ้นบ้าน เห็นลูกกินอาหารหมาแบบเม็ดแล้วก็เสียใจ ที่เจ็บคือลูกพูดกับผมอีกว่า" พ่อนู๋กินอาหารหมา นู๋กินอาหารหมา" ผมร้องไห้ตอนอุ้มลูกขึ้นมาบนบ้าน แม่ผมเห็น ก็ขึ้นมาถามว่าเป็นไลผมก็ตอบว่าพี่ชายให้ลูกผมกินอาหารหมา( ทุกครั้งที่เห็นลูกชายผมจะกินประมาณ 1 เม็ด) แม่ผมก็บอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ตอนเเม่ให้ลูกเราก็ขอกิน จะอะไรหนักหนา
ผมก็รักลูกของผม เเต่เรื่องแบบนี้ก็ควรที่จะห้ามไม่ให้เด็กทานใช่ไหมเเต่ทำไมบ้านผมเห็นเป็นเรื่องตลกที่ลูกผมคนเล็กขอกินอาหารหมา แฟนคนผมคนนี้ก็ไม่ชอบที่บ้านผมทำแบบนี้ เเต่ถ้าพูดกับที่บ้านผมเขาก็ชอบบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยจะอะไรหนักหนา
ผมควรทำอย่างไงดีกับเรื่องนี้ดีคับ
ที่บ้านเห็นเป็นเรื่องสนุกที่ให้หลานกินอาหารหมา
ผมก็รักลูกของผม เเต่เรื่องแบบนี้ก็ควรที่จะห้ามไม่ให้เด็กทานใช่ไหมเเต่ทำไมบ้านผมเห็นเป็นเรื่องตลกที่ลูกผมคนเล็กขอกินอาหารหมา แฟนคนผมคนนี้ก็ไม่ชอบที่บ้านผมทำแบบนี้ เเต่ถ้าพูดกับที่บ้านผมเขาก็ชอบบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยจะอะไรหนักหนา
ผมควรทำอย่างไงดีกับเรื่องนี้ดีคับ