ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยเรามีลูกพี่ลูกน้องสนิทกันตั้งแต่เกิดเลย จนมาถึงตอนจบป.6จะขึ้นม.1เรากับเขาเข้าโรงเรียนเดียวกัน เราภาวนาให้ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้อยู่
เข้าเรื่องเลยละกัน
ม.1-3เราเรียนเกรดนำเขามาตลอดทั้งๆที่ ลูกพี่ลูกน้องเรา เรียนพิเศษทุกวัน จันทร์-เสาร์ ทั้งๆที่ครอบครัวมีเวลาให้ทุกอย่าง ต่างจากเรา เราพิเศษก็ไม่ได้เรียน พ่อแม่ไม่มีเวลาว่างมาคอยเอาใจใส่ แม่ของเขาชอบมาถามเกรดเราตลอด อารมณ์ประมาณแบบ ป้าข้างบ้าน ชอบอวดลูกตัวเอง แต่ด้วยความที่เราเรียนดีเขาเลยเอาจุดเด่นชอบมาเล่าให้เราฟัง ข้ามตรงนี้ไปละกัน
พอจบม.3จะขึ้นม.4 เราก็ภาวนาขอให้ได้อยู่ห้อง แล้วก็ได้อยู่ห้องเดียวกันเรารู้สึกดีใจมากที่ลูกพี่ลูกน้องได้อยู่ห้องเดียวกันกับเรา แต่เรื่องมันกลับกลายเป็นตรงข้าม
เรารู้สึกว่ามันไม่โอเคร ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เราชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น ทุกครั้งที่เราเปรียบเทียบเราจะเป็นฝ่ายที่แพ้ตลอด ตอนม.3เราเปรียบเทียบกับเพื่อนในกลุ่ม*บอกกับตัวเองคะแนนต้องดีกว่าคนนี้ กลับกลายเราได้คะแนนแย่ที่สุด
พอมาตอนม.4เราต้องแข่งขันเรากดดันเราต้องแข่งกับลูกพี่ลูกน้อง เราแพ้ ล่าสุดสอบเขียนตามคำบอกจีน เราได้คะแนนน้อยกว่า สอบวิทย์เราตั้งใจอ่านมาก ก็ตก ล่าสุดอังกฤษเขาได้คะแนนอันดับ1ของห้อง
อ้อเล่าเพิ่ม : ลูกพี่ลูกน้องเรามีน้อง1คนอยู่ห้องเดียวกันกับน้องเรา

น้องเรานั่งข้างๆ แล้วได้ยินลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ห้องเดียวกับเรา ไปพูดโอ้อวดกับน้องเขาว่า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้คะแนนที่1ของห้อง น้องก็ตอบกลับมาว่า ก็เพราะพี่เก่งไงพิเศษก็ได้เรียน *อันนี้น้องเราที่นั่งข้างๆมาเล่าให้ฟัง
เราเกิดความกดดันและรู่สึกอยากเอาชนะเขามาก
เราไม่รู้จะทำยังไงให้ชนะเขา เราใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนตอนม.ต้น เขาก็ใช้ชีวิยเรียนพิเศษ ปกติแบบม.ต้น แตากลายเป็นเขาขึ้นนำมาอันดับ1
พ่อแม่เราไม่มีเงินไปให้เรียนพิเศษ เวลาจะไปรับก็ไม่มีเวลาไปรับ เรารู่สึกอยากเอาชนะเขาแต่สิ่งแวดล้อมรอบๆตัวเรามันไม่เอื้อต่อการเรียนให้ชนะเขาเลย

นิสัยส่วนของเรา
-ขยันเวลาทำงานครูสั่งงานจะตั้งใจทำมาก
-แต่เวลากลับบ้านจะรู้สึกเหนื่อยมากกลับมาหลับ
-ไม่ชอบกินข้าวเช้า

นิสัยของลูกพี่ลูกน้อง
-วาดรูปเก่ง
-ขยัน(มั้ง)
-เรียนพิเศษทุกวัน
-พ่อแม่มีเวลาว่างเอาใจใส่