พอบอกว่า เวียงจันทน์ ใครๆก็ส่ายหน้าไม่อยากไป ไม่เห็นจะมีอะไร ก็เหมือนตจว.บ้านเรานี่แหล่ะ คนที่บอกกับผมแบบนี้มันก็ไม่เคยไปมาหรอก แค่ได้ยินเขาบอกต่อๆกันมา ผมจึงเกิดความสงสัยในใจขึ้นมา ว่ามันจริงอย่างที่เขาเล่าว่าหรือเปล่า
เพื่อคลายความข้องในจิตติดในใจ การเดินทางค้นหาความจริงจึงเริ่มขึ้น  






การเดินทางครั้งนี้ เป็นการเดินทางไปคนเดียว เริ่มต้นที่หมอชิต2  ผมเลือกใช้บริการรถโดยสารระหว่างประเทศของ บขส999 ในราคา900บาท ราคาใกล้ๆเครื่องlow cost อยู่เหมือนกัน เราสามารถจองตั๋ว เลือกที่นั่ง ผ่านหน้าweb บขส  ได้เลย พอถึงวันไปก็ไปรับตั๋วจริงที่เคาท์เตอร์ บขส. อีกทีก่อนขึ้นรถ รถมีวิ่งทุกวัน แต่จะเป็นรถไทย สลับกับรถลาว วิ่งคนละวัน  เราสามารถจองเที่ยวขาไปได้อย่างเดียว ส่วนขากลับจองไม่ได้ต้องไปซื้ออีกทีที่เวียงจันทน์ แต่ผมเลือกรถขากลับด้วยรถนครชัยแอร์ มาขึ้นที่ จ.หนองคาย



ถ้าเป็นตั๋วแบบ VIP (ม4 ก) สามารถใช้บริการเลาจ์บขส. (เรียกซะหรู) จะมีชา กาแฟ น้ำดื่มบริการฟรี มีปลั๊กไฟสำหรับชาร์จมือถือให้ใช้ ก็ดูเป็นส่วนตัวดี รถทัวร์ก็จะมาจอดรอตรงเลาจ์นี้เลย รถออก2ทุ่ม มารอตั้งแต่5โมง กลัวไม่ได้ไป5555



เนื่องจากมาก่อนเวลา ก็เลยมีเวลาเหลือพอที่จะเดินเที่ยวดูรถทัวร์ และบรรยากาศภายในหมอชิต2 กินข้าว เข้าเซ่เว่นให้เรียบร้อย ยิ่งช่วงเย็นคนในเซเว่นก็ยิ่งแน่นร้านแทบระเบิด แต่ก็สนุกดี



ได้เวลา2ทุ่ม รถก็เข้าเทียบชานชลา เย้ๆๆๆจะได้ไป ตปท.แล้ว




นี่ครับเพื่อนร่วมทางของผม พูดไทยไม่ได้ซักคำ มีแต่ชาว ยุโรป ญี่ปุ่น ฟิลิปินส์ พนักงานขับรถมี2 คน คนไทย กับ คนลาว ผลัดกันขับ ขับดีทั้งสองคนเลยครับ




โหลดสัมภาระขึ้นเครื่อง นักท่องเที่ยวส่วนมากจะลงเที่ยวเวียงจันทน์ 1 วัน และรุ่งขึ้นค่อยไปวังเวียง





รถแบบ ม4 ก. (บางคนเรียก รถวีไอพี24) เบาะนั่งจะเป็นแบบ 1+2  และระยะห่างเบาะจะกว้างมาก ของผมนั่งเบาะเดี่ยวก็จะด้านซ้าย




ผมเลือกนั่งหน้าสุด แต่ไม่แนะนำนะครับเพราะคนขายาวๆอย่างผมมันจะแอบบติดๆยืดขาได้ไม่เต็มที่ แต่เพื่อเก็บภาพบรรยากาศขณะรถทัวร์ วิ่งข้ามสะพานมิตรภาพแห่งที่1 ในยามเช้า  จึงต้องยอมทนเอาหน่อย อยากเห็นกับตาว่าจะสวยขนาดไหน ทนๆๆๆ ครั้งหนึ่งในชีวิตข้อย  ในภาพรถกำลังวิ่งผ่านสนามบินดอนเมือง แล้วแวะรับคนที่สถานีขนส่งรังสิตจ้า ไปจอดอีกทีที่สถานีขนส่งโคราช เพื่อฉันมื้อดึก




รถทัวร์มาจอดที่สถานีขนส่งโคราช ท้องเริ่มร้องจ้อกๆ ใบตั๋วจะมีคูปองอาหาร รอไร รีบสิครับ จัดมาเลย1 ชุด รสชาติใช้ได้




รถทัวร์มาถึงด่านเวลา7โมงเช้า รถจะจอดแวะปั๊ม ปตท.เพื่อให้ผู้โดยสารทำธุระส่วนตัว และจะแจกใบ ตม.ลาวให้กรอกกันบนรถเลยจะได้ไม่เสียเวลา จะมีค่าธรรมเนียมล่วงเวลา ตม.อีกคนละ5 บาท ก็เก็บบนรถเช่นกัน ขั้นตอนการผ่านด่านก็ไม่ยุ่งยากถ้าใช้พาสปอร์ต ด่านไทยตรวจ แล้วปั๊มผ่านได้  แต่ด่านลาวตรวจพาสปอร์ตเสร็จจะต้องไปซื้อค่าการ์ดผ่านแดนเพื่อเข้าประเทศ ทางเข้าเหมือนประตูเข้าสถานีรถไฟฟ้าบ้านเรา  แค่เสียบบัตรประตูก็เปิด และแล้วเราก็ได้อยู่บนแผ่นดินลาวสมใจ เย้ๆๆๆ  ในรูปรถทัวร์จอดให้ลงตรวจพาสปอร์ต ที่ ตม.ฝั่งไทย



รถทัวร์กำลังวิ่งจากสะพาน ไปส่งเราที่ตลาดเซ้า กลางเมืองเวียงจันทน์  ตลาดเซ้าเหมือนจะเป็นจุดรวมรถประจำทางทุกสาย  ใครจะกลับรถบขส.ก็มาซื้อตั๋วได้ที่นี่ มีทั้งไปอุดร ขอนแก่น ถ้าจะไปสายเหนือหลวงพระบางก็ต้องต่อรถเมล์ไปลงสถานีขนส่งสายเหนือถึงจะมีรถไปหลวงพระบาง วังเวียง ระหว่างทางไปนครเวียงจันทน์ทางจะดูชานเมืองเล็กน้อย




คนลาวเชื่อในคุณภาพสินค้าจากบ้านเรา  



ก่อนเข้าที่พัก ใครบอกมาลาวใช้เงินไทยได้อย่าไปเชื่อครับ ร้านค้าส่วนใหญ่รับเงินกีบ ถ้าไม่อยากอดตายแลกซะ  ผมก็ไปแลกเงินในห้างอะไรสักอย่าง ใกล้ๆตลาดเซ้า  ชื่อธ.โพนสะหวัน เฮ้ยแลกง่ายไม่ต้องเขียนอะไรเลย  ผมแลกไป1500 บาท    เพราะอยู่แค่วันเดียว พรุ่งนี้ก็กลับ  ส่วนซิมมือถือก็ไม่ได้ซื้อ เพราะที่พักมี  wifi ก็แค่เปิดโหมดเครื่องบิน แต่ระบบ GPS  ยังระบุตำแหน่งได้ปกติ  แล้วโหลดแผนที่google เป็นออฟไลน์ ก่อนจะมา  เท่านี่มันก็นำทางไปโฮสเทลได้สบายๆ  ถ้าจะโทรกลับบ้านให้ไปแถวริมแม่น้าโขงมีสัญญานชัวร์ ลองแล้ว




ทริปนี้จองที่พักมาจาก booking.com ชื่อ   my box เป็นที่พักในเวียงจันทน์ที่ได้คะแนนสูงสุดใน booking.com ราคา 80000 กีบคิดเป็นไงินไทยก็ตัดศูนย์ออก3ตัว ที่เหลือ Xด้วย4 ก็ประมาณคืนละ 320บาท แต่ผมจ่ายเป็นเงินกีบ ไปง่ายดี ที่พักใหม่ ใกล้ตลาดริมโขง ของกินเยอะ เดินไปตลาดเช้าก็ไม่ไกล และเจ้าของที่พักมาต้อนรับด้วยตนเอง ประทับใจเลยอ่ะ  ในที่พักมีแต่ชาวต่างชาติ นึกว่าจะเอะอะโวยวาย แต่ตรงกันข้าม ทุกคนสงบมาก  และเป็นมิตร




เช็คอินที่พักเรียบร้อย ก็ออกจากที่พักมาเดินชมเมืองเพื่อตามหาของกินท้องถิ่น สังเกตุรถยนต์ที่นี่ต้องสามารถปีนป่ายฟุตบาทได้ เพราะจอดบนทางเท้าเกือบทุกคัน  555555 ใครโหลดเตี้ยมามีเหงื่อตก




เดินดุ่มๆชมเมืองมาเรื่อยๆ เออดีว่ะ หนทางสะอาดสะอ้านน่าเดิน ไม่มีขี้น้องหมาให้หลบเลย เพราะที่นี่ถ้าใครเลี้ยงหมาห้ามปล่อยมาเพ่นพ่านตามลำพัง ต้องมีผู้ปกครองพามาเดินเล่นด้วย ทำให้การเดินไม่ต้องระวังช่วงล่างมากนัก




● จุดทดสอบที่1 " ปิ้งเป็ด "  คะแนนความถูกใจ 10/10
ถามราคาแม่ค้า เป็นเงินจานละ 120 บาท เป็ดหอมนุ่มมาก น้ำจิ่มอร่อยรสชาติคล้ายน้ำพนิกกะปิ เออมันก็เข้ากันดีแฮะ ใครมาแนะนำเลย ความอร่อยคุ้มค่าเงินกีบแน่นอน  ร้านอยู่แถวธาตุดำจ้า




● จุดทดสอบที่ 2 ตามด้วย "เฝอแซ่บ" คะแนนความถูกใจ 7/10
เป็นร้านดั้งเดิม(ร้านแม่) ส่วนร้านใหญ่ๆเปิดใหม่คือร้านลูก เจ้เจ้าของร้านบอกผมมาแบบนั้น ลูกค้าเต็มร้านตลอด เลยลองสั่งมาชิมสักถ้วยซิ เฝอเนื้อถ้วยน้อย1 ที่จ้า  พอมาเสิร์ฟ นี่ถ้วยน้อยเหรอวะ ดีกูไม่สั่งจัมโบ้(พูดในใจ)เกือบพลาดแล้วไหมล่ะ น้ำซุปหอม ลูกชิ้นอร่อยมาก เส้นเหมือนเส้นหมี่ มีมะนาว พริกเผา มาพร้อม เช็คบิลตก80บาท  ร้านอยู่แถวธาตุดำเช่นกัน

ราคาตามป้าย





● จุดทดสอบที่ 3 ขนมครกหมูสับ คะแนนความถูกใจ 10/10
อยู่ตรงข้ามร้านเฝอแซ่บ แค่เดินข้ามถนนเท่านั้น ไม่มีชื่อร้านดูตอนแรกคิดว่าขายทาโกะยากิ หน้าตาดูไม่น่าอร่อยเอาซะเลย เอ๊าลองเสี่ยงสั่งดูวะแปลกดี หนมครหมูสับ เจ้เขาขายคู่ละ 10 บาท ลองกัดคำแรกเฮ้ย มันอร่อย มันกรอบ  มันหอม มันไม่อมน้ำมัน จิ้มน้ำจิ้มยิ่งอร่อย   แม่ค้าบอกว่าขนมครกที่นี่ออกเค็มนิดๆ ไม่หวานเหมือนบ้านเจ้าหรอก ร้านนี้ใครมาไม่ควรพลาดจริงๆ ร้านอยู่แถวธาตุดำ





● จุดทดสอบที่ 4 ร้านตะแล้มลาว คะแนนความถูกใจ  8/10
จบเมนูขนมครก เดินต่อจนถึงหน้าตลาดเช้าพลาซ่า เจอรถขายไอศครีม ที่สะดุดตาคือ ออปชั่นจะเยอะเป็นพิเศษ ต้องลองสิครับว่ารสชาติเป็นอย่างไร  สั่งมา1ชุด 20 บาท แถมเครป1กรวย เนื้อไอศครีมเนียนนุ่ม หวานมัน  คนขายบอกว่าตะแล้ม ก็คือไอศครีม ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพนักงานออฟฟิศแถวนั้น บางคนเอาชามมาใส่ก็มี

ลูกค้าน้ำใจงาม มาพรีเซ้นตะแล้มให้ผมเก็บภาพสวยๆๆๆๆ




กินไอติมเสร็จก็เดินไปอีกนิดก็ถึงประตูชัย เฮ้ยมันสวยกว่าในรูป สวยงาม เด่นสง่า ตั้งอยู่กลางถนน นี่เรามาถึงเวียงจันทน์จริงๆหรือนี่ ขึ้นไปข้างบนประตูเสีย20  ชมเมืองสวยๆ

ไม่เหลือที่ให้กูมั่งเลยนะ5555 นักท่องเที่ยวที่ดีไม่ควรเอาอย่างนะจ้ะ



จากประตูชัย เดินต่อไปอีกพักใหญ่ ก็ถึงพระธาตุหลวง ถ้าใครขาไม่แข็งอย่าริเดิน เช่ารถสกายแลปไปสบายกว่าเชื่อผม ไกลจริงๆ กลับมาเอ็นหน้าแข้งระบมเลย ไม่น่าเดินไปเลยกู(คิดในใจ)






ถนนคนเดินยามเย็น อยู่ใกล้ๆกับที่พักเดินมาจิ๊ดเดียว  ใครจะเอาโทรศัพท์ออกมาโทรบอกรักแม่ที่เมืองไทยได้ มีสัญญาน เย็นนี้คงต้องฝากท้องไว้แถวๆนี้




ร้านอาหารเพียบ ของกินที่นี่ถ้าใส่จานนั่งทานที่ร้านราคาจะประมาณ 80 บาทขึ้นไป  แต่ถ้าพวกสตรีทฟู้ด ของกินเล่นใส่ถุงหูหิ้วก็ราคาเท่าบ้านเรา มันก็ไม่ได้แพงไปหมดทุกอย่าง แต่น้ำอัดลมหากินยากอยู่ เพราะไม่ค่อยมีร้านสะดวกซื้อทุกหัวถนนเหมือนบ้านเรา  




น้ำพุประกอบดนตรี มันเด้งตามเพลงราวกับมีชีวิต พริ้วไหวตามจังหวะ เป๊ะๆ ไม่คิดว่าจะทำได้ดีขนาดนี้  ที่เมกกะบางนาก็มี แต่มันยังไม่เด้งเท่าที่นี่  5555 นั่งดูจนจบเลยอ่ะ มันดี