เราเป็นโรคซึมเศร้า ชอบมองในแง่ลบ
ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับทุกคน เรามักไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย รู้สึกหดหู่ เศร้า ระแวง ทำร้ายตัวเอง และคิดที่จะฆ่าตัวตายอย่างไร้เหตุผล เข้าโรงพยาบาลบ่อยมาก นัดกับจิตแพทย์เดือนละครั้ง กลัวคนเกลียด กลัวคนทำร้าย กลัวคนไม่รัก กลัวสังคม
ชีวิตอะไรๆก็เจอแต่เรื่องเลวร้าย
ที่สำคัญ
ชีวิตนี้ไม่เคยเข้าถึงโลกที่สดใสเลยสักครั้ง
จมอยู่กับความจริงที่แสนโหดร้าย
ใครบางคนที่เห็นคนอย่างเราเป็น มักเข้าใจแค่ไม่ถึงร้อยเปอร์เซนร์ หรือบางทีมองเราเป็นบ้า
มองด้วยตายที่ทิ่มแทง
มันเหนื่อยนะ ที่ต้องเจออะไรไม่ดี นอกจากสมัยเรียนแล้ว ทั้งไม่มีเพื่อน ต่างคนต่างก็นินทา ดูถูกเพราะเราหูหนวก แถมไม่ได้เรื่อง
ไม่ก็เรื่องอื่นที่เราเจอมา ไม่ค่อยอยากไปโรงเรียนเลย แถมคนในบ้านยังคิดว่าเราไม่อยากเรียน ต่างคนต่างว่าด่าๆแต่เรา
จนปัจจุบันเราก็ยังเหนื่อย แทบจะไม่ทนอีกต่อไป
ยิ่งเราโต เราจะรู้เลยว่า
เราไม่ต้องแคร์คนทั้งโลกก็ได้