ปีนี้เหล่า Windy Snail เปิดตัวกันแรงมากๆ แต่ละท่านในทีมขึ้น SRกันไปเกือบจะยกทีมแล้ว คงเหลือแต่ผมที่ยังต้วมเตี้ยมตามหลังอยู่อีก เลยต้องมาจัด กับสนามนี้ 400 เจ้าพระยา สายลมที่ไม่โอบอุ้ม มีแต่กระหน่ำให้พังกันไป สนาม 400เจ้าพระถือว่าเป็นสนามที่ขึ้นชื่อว่า EASY แต่ EASY มันไม่เคยมีจริงใน Audax เพราะมันมักจะมีอะไรที่ไม่คาดคิด ทั้งทางที่เป็นดังหลุมนรก โค้งที่เลี้ยวไปเลี้ยวมาชวนหลง สายลมที่ไม่ปราณี ฝนกระหน่ำ
  
สนามนี้ทางทีมนัดกันที่จุดออกตัวที่ เทศบาลตำบลบ้านใหม่ เราพร้อมเพรียงกันก่อนออกตัว 5 นาที และกว่าจะออกตัวเราก็ยังคุยกันไปมาจนเขาไปกันจะหมดแหละ แต่ แต่ สิ่งที่ทำให้ผมเครียดขึ้นมาอย่างทันที เมื่อมองล้อรถของทุกคน เจี้ยแหละ เฮ้ย นี่ยัดขอบสูงกันมายกทีมเลยเหรอ ทั้ง 35-50 เวรนี่มีผมคนเดียวที่ขอบต่ำ ชาแมว ผู้โดดเดี่ยวในกลุ่ม ENVE VISP BORA ขอบสูงเทพๆทั้งนั้น แล้วตรูจะรอดไหม เอ้าเตรียมออกเป็นไงเป็นกัน

เราออกตัวกันไปโดยเราเริ่มจะแตกออกไปเป็น 4 กลุ่ม โดยตัวผมเลือกไปกับ พี่ปุ๊ และ พี่วี คาดว่า2ท่านนี้น่าจะไปกันเรื่อยๆ แต่อะไร ทำไม มันไม่ใช่ พวกพี่ๆยิงออกตัวขึ้นมาเป็น หัวกลุ่มแรกทันที ผมถามทันทีพี่ๆไม่รอกันเหรอครับ คำตอบที่ได้คือ เดียวเขาก็ตามทันเราช้าเราไปก่อน ก็ดีนะผมคิดในใจไปต่อครับ

ออกตัวกันไปได้สักพักก็มาหยุดออกันที่สะพานข้ามคลองแรก ได้จูง ได้คุย ได้เจอเพื่อนๆในสาย Audax กันไป ถ่ายรูปเฮฮาสนุกสนาน แต่ นั่นนะคือภาพที่ดีที่สุดแล้วเพราะหลังจากนี้ มันคืออะไร รู้สึกฝนโปรยๆบางๆนะ ท้องฟ้าก็ครึ้มไม่มีแดด ดูจะสบายๆนะ งานนี้คงปั่นชิวๆเย็นๆไม่รีบร้อน จบใสใส

  CP1 วัดไชยวัฒนาราม พอพ้นสะพานไป พี่ปุ๊เริ่มขึ้นคันเร่งทะยานออกไป ด้วยล้อVISP 50mm ตามด้วยพี่วี SHIMANO ขอบสูงน่าจะ40ขึ้น และ ผมตามหลังด้วย ชาแมว เราเร่งออกไปด้วยความเร็วที่ผมว่าไม่ปกติแล้ว มองไมล์แล้วใจเริ่มคิด 33-35 Km/Hr แซงไปเรื่อยๆ แซงไม่หยุด เฮ้ยไหนว่าเราไปกันใสใสไง เราปั่นเข้าเส้นถนนเรียบคลองเปรม แช่กันไม่ต่ำกว่า 33 Km/Hr พี่เขาไปโด๊ปอะไรมาลากไม่หยุดไม่หย่อน จนมาถึงจะถึง CP ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ความเร็วลดลงอัตโนมัติ ผมก็แอบดีใจได้ลดหัวใจลงหน่อย จนมาถึง CP1 ทุกคนปั่นมาใวมากคนเยอะมากฝนตกก็ยังมีคนถ่ายรูปแบบออเจ้ากัน ผมมองไมล์มา AV 27 Km/Hr มาใวแท้นี่ถ้าไม่โดนฝนดักมีเห็น AV 28 แน่ๆ เราออกจาก CP และหาอะไรทาน สักพักกลุ่มพวกเราก็ทยอยตามกันมา และมันกำลังเริ่มรวมตัว ซึ่งผมว่าทีมน่าจะปั่นกันสัก27-30 Km/Hr ก็พอ

   CP2 วัดพิกุลทอง หลังจากที่รวมทีมกันได้สักพัก บรรยากาศก็ครึกครื้น ปั่นไปคุยไป สนุกสนาน และเริ่มตั้งแถวกันเพื่อเตรียมทำความเร็ว สักพักไม่ใช่แหละที่เราตกลงกันไว้ หรือ ผมคิดเองคนเดียว เริ่มใส่กัน เริ่มดึงกัน จาก 30 เริ่มไต่ขึ้นไปเกาะที่ 38Km/Hr เฮ้ยผมตะโกน เพ่ เพ่ ผมขอบต่ำคราบ สิ้นเสียงผมก็ไม่ได้มีผลอะไรกับทีมยังยิงกันสนั่นเมืองเวรละนี่จะอัดกันไปถึงวัดเลยเรอะ ทีมเราปั่นแซงนักปั่นไปเรื่อยๆ หัวลากพี่ปุ๊ พี่โอ๊ต โตโต้ พี่แปีะ สลับกันทำหน้าที่สลับกันขึ้นยิงขึ้นลาก นี่พี่ๆมาปั่นAudaxหรือใจเกินร้อยครับ เราอัดแช่กันไปได้สักระยะ ได้ยินเสียงยางแตก พี่ปุ๊ยางแตก นี่คือจุดเริ่มของความสะบักสะบอมของผม

  ใช่แล้วเพราะลากกันมาแรงแบบนี้พอยางแตก ผมถึงกับนอนแผ่หลาบนถนนอย่างทันทีระหว่างที่ทีมเริ่มปะยาง เรามีช่างประจำกลุ่มพี่โอ๊ต อะไรพังพี่ซ่อมได้หมด ในตอนนั้นผมเริ่มคิดเดียวปะเสร็จต้องยิงกันอีกแน่แท้ และใช่ ยิงกันอีกแหล้ว และเราก็มาถึง CP2 ด้วยความเร็วมิตรภาพสุดๆ

พอมาถึงจุด CP2 ที่ระยะทาง 122 Km มาจุดนี้ผู้จัดต้อนรับดีมาก มีขนมกล้วยไข่ มีกล้วย มีข้าวเหนียวไก่ ให้เรากินผมมองทีมเริ่มกินกันแต่ผมกินยังไม่ลงเดินเหนื่อยๆนวดยาที่ขาและไปเอาไมล์มาดูมาแบบนี้อัดมาเท่าไหร่เนี่ย

  ครับทีมอัดมา AV29.7 Km/Hr ยอดเยี่ยมมากๆๆผมนี่หันไปมองข้าวเหนียวทันทีต้องกินแล้วไม่กินไม่เติมมีหมดแน่ๆ อร่อยมากข้าวเหนียวนิ่มดีไก่อร่อยเราทานกันจนพอควรเตรียมรถเช็ครถและไปต่อละ บรรยากาศวัดร่มรื่นเย็นสบายชวนง่วงดีนักแล มา122Km แล้วเอาละไปต่อ
  CP3 วัดปากคลองมะขามเฒ่า ที่กิโลเมตร 209 เรายังคงออกตัวแรงเหมือนเดิม ระหว่างปั่นผมสังเกตุเห็นความผิดปกติของรถจักรยานพี่ปุ๊ เวลาใส่เกียร์มันดูไม่เข้าดูมันหย่อนๆและสับอยู่หลายทีกว่าจะเข้าได้ ผมก็ทักแต่ดูว่าพี่เขาจะยิงลูกเดียว ใช่ครับพี่เขาตัวลากหลักเลยงานนี้ลากไม่สนใจหลุมสนใจทาง จะทางสาย G ทางไม่ดี แกลากแหลกแช่มันอยู่ไม่ต่ำกว่า 30 Km/Hr และเราก็ยิงกันออกไปเหมือนเดิม สักพักได้ยินเสียงแปลกๆ เกียร์รถพี่ปุ๊มีปัญหาจิงๆ สายเกียร์ขาด เอาแหล้วงานเข้า พอดีมีร้านจักรยานข้างทางเราแวะเพื่อซ่อมแต่เขาซ่อมไม่เป็น เอาไงดีละทางทีมเลยจอดเพื่อซ่อมเอง เราขอสายเกียร์จากร้านมาประกอบใหม่ แต่มันยากมากๆ ทีมงานเราทั้งพี่แป๊ะ พี่โอีต พี่วี ช่วยกันลุม ส่วนผม โตโต้ และ ฮีโร่ นอนเชียร์ 555 มันหมดแรงพักหน่อย

ปล้ำกันนานมากๆตรงจุดนี้เราจอดซ่อมกันไป 2 ชั่วโมงเอาละหว่า 2ชั่วโมงตรงนี้มันคือเวลาที่เสียไปอย่างมาก ระหว่างรอก็มีนักปั่นผ่านไปเรื่อยๆจนมั่นใจแหละว่าเราน่าจะกลุ่มสุดท้าย 555 เอ้าไปต่ออย่าได้ช้า พี่แป๊ะให้สัญญาณทีมเราจะต้องชดเชยเวลาที่สูญเสียไป ผมคิดในใจ มาอีกแหล้วใจเกินร้อยหนีตายละงานนี้ก่อน CP จะปิด

ตูมไปได้สักพักยางพี่ปุ๊ก็แตกอีก ระหว่างทางจะไปถึงวัดยางพี่ปุ๊แตกไปอีก 2 ครั้งรวมแตก 3ครั้ง เวลาหมดไปรวม 1ชั่วโมงในการนี้ ตอนนี้เราเสียเวลาไปรวม 3ชั่วโมงแล้ว เราตรวจเช็คยางอย่างละเอียดและมั่นใจแหละว่ายางนอกมีปัญหา พี่แป๊ะหัวหน้าทีมแบกยางนอกมาด้วยเราเลยทำการเปลี่ยน และก็ไม่แตกอีกเลย แต่นั่นคือเราต้องยิงหนีตายใจเกินร้อยเพื่อจะเข้าให้ทัน พี่ปุ๊ลั่นว่าผมจะชดเชย
เวลาที่เสียไป ทุกคนในทีมฮึกเฮิมมากๆ เราพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ไล่ตามเวลา ไล่แซง ไล่ลิง เจอลิงด้วย ทุกหลุมเก็บหมด ไม่มีอะไรเบรคเราได้จนเจอ แตงโมข้างทาง หยุดทันทีเรากินแตงโมกันดีก่า ผมตอนนี้สภาพไม่ต้องบรรยาย เล่นอัดกันมา AVยันอยู่ที่ 29 จะตายแหล้ว

เราแวะทานแตงโมกันอย่างสดชื่น พี่แป๊ะอร่อยมากๆเจอ แตงโมผสมยานวดผมเข้าไป ผมก็ทายานวดไปเรื่อยๆระหว่างทางผมก็เจอเพื่อนผมที่โรยแรงปั่นมาเรื่อยๆ บ๊อบบี๊ เพื่อนผมคนนี้ไม่เคยปั่นระยะ300เลย มาลอง400เลยใจน่าดูมาด้วยเสือภูเขาด้วย สภาพคือบาดเจ็บหัวเข่าเพราะเปลี่ยนเบาะแล้วฟิตติ้งไม่ได้พอปั่นมาเลยมีอาการ บี๊งงว่าทำไมตามผมทัน 555ไม่แปลกก็เราจอดซ่อมรถกันไป 3ชั่วโมงไงก็ทันเพราะแซงกันไปกันมา คือแซงตอนทีมจอดและทีมมาแซงและจอด เลยทันไง


เราจบกับแตงโมก็ยิงกันออกไปเช่นเคย ความเร็วก็เหมือนเดิม และมาแวะอีกที่ชัยนาทผู้จัดมีน้ำแดงดักรอ อร่อยมากๆ3นาทีกับตรงนี้ดื่มน้ำให้สดชื่น

พ้นจากจุดนี้แสงแดดเริ่มจะเริ่มลับลงเริ่มจะเย็นแล้วเรายังคงทำเวลาเพื่อเราจะได้มีเวลาพัก เราคาดว่าจะไปถึงอ่างทองและได้นอน เส้นทางที่ปั่นมาตลอดทางนั้น มันไม่ได้มีไหลส่งเลย ทางมีแต่ดันขึ้นยาวและเส้นทางตรงที่ไกลมากๆ ลมที่ส่งขาไปช่วยได้เยอะ แต่ผมก็โคตรจะเหนื่อยที่กวดให้ทันขอบสูงของทีมให้ทัน ถ้ายกคือหลุดทันที ก่อนมาผมเปลี่ยนยางใหม่ 2เส้น ใส่โซ่ใหม่ และ ยัดไตรบาร์มา เพราะรู้สึกได้ว่ายิงกันแหลกแน่ๆ แต่ผมไม่มีขอบสูง มีแต่ชาแมว อลูขอบต่ำ และในที่สุดเราก็มาถึงจนได้ชัยนาท CP3

เรามาถึงแล้วพอถึงผมยังคง เหนื่อยมากๆทางทีมเดินไปประทับตราไปจัดข้าวผมมองดูข้าวน่ากินมากๆ พี่วีทานอย่างอร่อย ผมยังคงงงๆและมาดูไมล์เพื่อไปประทับตราและก็ยืนกดเลขความเร็วดู555 หมดแรงเพราะ AV28.6 Km/Hr
แรงดีกันมากๆมาถึงจุดนี้ได้ทันและมีเวลาเหลือพอที่จะพักสักพักเพื่อทานข้าว หลังจากที่เราจัดข้าวกันอิ่มเราก็ตกลงว่าจะพักแค่ 10นาทีและไปต่อนะ ผมก็รีบหวดข้าวอย่างใวและไม่รอช้าที่จะนอนพักในทันที หินปูพิ้นที่วัดเย็นดี หินที่นูนๆที่เรานอนกดลงไปช่วยนวดเราได้พอสมควร
เรานอนกันพูดคุยกันไปวางแผนแบบว่า เดียวเราจะต้องไปที่นอนเวลานี้ให้ทัน เวรแหละนี่เราอัดกันมา 200โล AV28.6 นี่ยังจะอัดกันอีกแล้ว 555 สักพักนึงเราเตรียมตัวออกเราพักไปประมาณรวมเกือบ 30นาที เพื่อนบี๊ผมก็ปั่นเข้ามา ผมบอกเพื่อนว่าเหลืออีก 200โล กลับแล้วปั่นกลับนะแต่เพื่อนผมมองรถตู้แหละ เวรแหละเข่าเขาไม่ไหวแต่เขาบอกจะไปต่อเยี่ยมมาก
และนี่ก็คือภาพสุดท้ายที่เจอเพื่อน เขาได้ไปถึงจุด CP4 และ DNF แต่นายแน่มากๆบ๊อบบี๊
  CP4 ปตท จากชัยนาทไป ปตท ทำไมมันดูเหมือนภาพสโลโมชั่นแบบนี้ ฟ้าที่ค่อยๆมืดลง แสงสุดท้ายกำลังลับขอบฟ้าเป้นภาพที่สวยงาม แต่สิ่งที่ไม่สวยงามเลยคือ อากาศที่เหมือนจะเย็นแต่มันช่างอบอ้าวมากๆ เหมือนกระหายน้ำตลอดเวลา และ สายลม มันมาแล้ว สายลมที่ดันเราอยู่ต้านเราอยู่ไม่ยอมให้ผ่านไปง่าย

ทีมเรายังปั่นมุ่งต่อไปเพื่อจะไปให้ถึง ปตท อย่างที่ตั้งเวลาไว้ แต่ไม่เป็นดังหวัง ลมที่เริ่มโบก เริ่มแรง พัดเราเซไปเซมา เราเกาะกลุ่มเหมือนฝูงนกใหญ่เพื่อโต้ลม แต่ลมเจ้ากรรมมันมามั่วไปหมด มาหน้า มาข้าง สลับกันไปมาจนเราเริ่มรู้สึกว่าดูดดแรงไปมากๆ จาก200โลที่ผ่านมาที่เราพยายามทำเวลา พลังที่ใช้ไปมากกมาย อาการมันเริ่มออก แต่ รู้สึกจะออกแต่ผมคนเดียวนะ คนอื่นยังกดยังเร่งกันความเร็วก็ยัง 30Km/Hr ตลอดเส้นทาง 55 แรงดีกันจิงๆ Windy Snail นี่ก่อนมา400นี้ พวกพี่ๆเขาไปปั่นจบจอมบึง 300 มาเมื่อเสาร์ที่แล้วเองนี่ยังมีแรงเหลืออะไรเบอร์นี้ แต่ระยะทางไป ปตท ก้ไม่น่ารักเพราะลมที่ทวีความแรงเรื่อยๆตามเส้นทางก็จะเจองานบุญ แสงสี เรื่อยๆไป เจอหมาบ้าง เจอรถช่วงเย็น จนเรามาถึง ปตท ในตอนนี้ผมล้ามากๆและทีมก็เริ่มล้ากันแล้ว เรามาถึงก็หาอะไรทานเพิ่ม ส่วนผมไปสลบหลังห้องน้ำได้คุณป้าแม่บ้านใจดี เอากล่องลังมาปูให้นอนขอบคุณน้ำใจของคุณป้าแม่บ้าน ปตท มากๆเลยครับ

  ทีมงานเติมพลังและเบรค15นาทีเพื่อไปต่อยังจุดหมายต่อไปนั้นคือที่นอนของเรานั้นเอง อ่างทอง จากจุดนี้ไปอ่างทองระยะทางแค่ 54 โลแลดูไม่ใช่ปัญหาอะไรแต่มันไม่ธรรมดาตรงทางจุดนี้นี่ละ
  CP5 ขุมทรัพย์ความรู้ อ่างทอง จาก ปตท ไปอ่างทองเส้นทางชวนฝันมากกมาย เพราะเริ่มค่ำ ทางลาดเรียบยาวๆลมที่โบกแรงมากขึ้นกว่าก่อนมา ความเงียบ ชาวบ้านเริ่มปิดบ้านเข้านอน ร้านค้าที่ปิดกันหมด เส้นทางที่นานๆทีจะมีรถมา จะมีแต่นักปั่นที่ปั่นกันในเส้นทางนี้มีแสงไฟแดงๆของไฟท้าย แสงขาวๆของไฟหน้า เรามุ่งหน้าต่อไป แต่ความเร็วไม่เหมือนเดิม ความเร็วลดลงมาอยู่ที่ 23-25 Km/Hr เพราะลมที่แรงมากๆตลอดทาง ปั่นไปเราจะเห็นนักปั่นเริ่มจองศาลาข้างทางหลบลมเป็นระยะๆ ทางทีมเราก็ต้องพักเช่นกัน