ชาติที่แล้วออกพระราชาข่านเป็นขันทีโดนตัดช้างน้อย และพยายามจะลักตัดช้างน้อยพ่อขุนทอง
ชาติที่แล้วโดนช้างเหยียบตาย มาชาตินี้ได้เป็นควาญช้างขุนศรีไชยทิตย์ วัยหนุ่มคล้องช้างในป่า
ตอนแก่กลับมาใช้ชีวิตที่อยุธยาดูแลช้างในเพนียด วนเวียนผูกพันธ์กับช้างทั้งชีวิต



จากพี่ม่วง ทหารคู่มือเจ้าตาก ได้มาเป็นสมิงสอดน้อย จนถึงหลวงกำแหง
ยังคงเป็นชายชาติทหารสู้รบเพื่อแผ่นดินด้วยเพลงดาบอาทมาฎ ร่วมรบกับพ่อเหมเอาชนะหลายศึก
คนดีรักแผ่นดินยังคงเป็นคนดีรักแผ่นดิน ที่สำคัญความหล่อยังคงทนข้ามชาติ งามนักพ่อเอ้ย



ส่วนแม่อินเมียพี่ม่วง คงไม่ได้ทำบุญคู่กันมามากนัก ชาตินี้จึงเป็นเพียงคนรู้จักคุ้นหน้า
แม่ทับทิมได้พูดคุยกับหลวงกำแหงเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
แต่จากสายตาหลวงกำแหงที่มองแม่ทับทิมดูเหมือนจะคลับคล้ายคลับคลากันมาก่อน
หากวาสนามีชาติภพหน้าคงได้กลับมาคู่กันอีก



จากพระยาเพชรบุรีแม่ทัพผู้รักชาติ เสียชีวิตจากระเบิดหม้อดินคราศึกกับเนเมียวสีหบดี
มาเป็นหมื่นพิพิธทหารคู่ใจพระยาราชสุภาวดีร่วมรบสู้ศึกกับเขมร แลเป็นคู่ชีวิตแม่ทับทิมในชาตินี้



จากพระองค์เจ้าเชษฐ์ที่ไม่สนใจบ้านเมืองเอาแต่เสพสุขเรียกหานางสนมไม่เว้นแต่ละวัน
บาปกรรมจากชาติที่แล้ว ที่เอาแต่เสพสุข ไม่สนใจบ้านเมืองแถมยังปล่อยตัวผู้ทุรยศชาติ
ทำให้ชาตินี้เกิดเป็นขรัวอินทร์แม้มียศฐาบรรดาศักดิ์อยู่บ้าง แต่ก็เป็นเพียงลูกเมียบ่าว
แลยศฐาลดลงจากชาติที่แล้วมากโข
อย่างไรก็ตามชาตินี้ดูจะมีใจรักเดียว ในที่สุดน่าจะได้ลงเอยกับแม่บัว



ออกหลวงศรีมะโนราช ขันทีผู้มีแต่ความริษยา เกิดใหม่เป็นหมื่นวิชิตชลหาญ ความเลวจากชาติก่อนยังปรากฏมาถึงชาตินี้
ชาติที่แล้วเป็นชายเสียชาติไม่ได้ใช้ความเป็นชาย มาชาตินี้จึงคิดแต่เรื่องเคลมหญิงตลอดเวลา คิดหาแต่อุบายจะเคลมแม่ลำดวน
ในที่สุดก็จบชีวิตด้วยความเลวของตัวเองเพื่อต่อชีวิตพ่อเหม หากกลับตัวกลับใจได้ชาติหน้าคงได้เกิดมาเป็นคนดีกับเขาเสียที



ชายชาตินักรบยังคงเกิดมาเป็นนักรบ จากลุงพันหาญทหารมือเอกของพระเจ้าตาก
ยังคงเป็นทหารมือดี ท่านเจ้าคุณพระยาราชสุภาวดี เป็นขุนศึกคู่บารมีเจ้าอยู่หัว



ขุนแผลงฤทธิ์ลูกน้องของพระยาพลเทพผู้ทุรยศขายชาติ  มาชาตินี้ยังเลวไม่เลิก ตกต่ำมาเป็นไอ้เรืองโจรปล้นฆ่า
ในที่สุดมาเป็นลูกน้องหลวงสรอรรถขายชาติ ทั้งลักลอบขายอาวุธให้ศัตรูเข่นฆ่าคนไทยด้วยกันเอง ทั้งค้าฝิ่นกับพวกต่างชาติ
หากกลับตัวไม่ได้คงต้องเกิดมาสร้างกรรมเลวอีกหลายสิบชาติ



คนบุญหนักศักดิ์ใหญ่ กรมขุนวิมลภักดี  แม้เกิดใหม่จะไม่มียศสูงเท่าชาติก่อน แต่ก็ได้เป็นคุณหญิงชม คุณหญิงของพระยาบริรักษ์
ทั้งยังมีนิสัยใจคอโอบอ้อมอารี และเลี้ยงลูกชายได้ดียิ่ง คุณหญิงครั้งหนึ่งต้องตกระกำลำบากด้วยสามีโดนข้อกล่าวหาว่าฆ่าฝาหรั่ง
จากคุณหญิงกลายมาเป็นบ่าวไพร่ ถูกแห่ประจานรอบเมือง แต่ด้วยบุญเก่าที่มีมาแต่ชาติปางก่อนในที่สุดลูกชายก็กอบกู้ศักศรีดิ์คืนได้
สุดท้ายกลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายที่กรุงศรีอยุธยา คงผูกพันธ์มาแต่หนหลัง



ชาติที่แล้วพระยาพลเทพทุรยศขายชาติเป็นไส้ศึกให้พวกอังวะ จนถึงขั้นเสียชาติบ้านเมือง มาชาตินี้ได้เป็นใหญ่เป็นโตถึงพระยาบริรักษ์
แต่คงยังชดใช้กรรมที่ทุรยศชาติบ้านเมืองไม่หมด มาชาตินี้แม้จะเป็นข้าราชการมือสะอาด แต่กลับถูกกล่าวหา ต้องโทษ ยึดทรัพย์
ปลดบรรดาศักดิ์ โดนลงหวายกลายมาเป็นตพุ่นหญ้าช้างเสมอด้วยทาส ท้ายที่สุดตายไปด้วยใจที่รักชาติ
กระนั้นยังใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายสั่งสอนลูกชายให้ตอบแทนคุณแผ่นดิน
"เหม จงจำไว้นะลูก วันข้างหน้าถึงเจ้าจะกลายเป็นคนไร้ค่า เป็นเศษธุรีเพียงใด
เจ้าจงทำตัวให้เป็นเศษธุรีที่มีค่าของแผ่นดิน"
ไม่รู้ว่าบาปกรรมที่ขายชาติแต่ปางนั้นจะชดใช้หมดในชาตินี้หรือไม่



แม้กระทั่งจิ้งจกที่สละชีวิตแลนดิ้งลงจานข้าวต้มเพื่อเตือนพ่อขุนทองเรื่องยาพิษ
ยังกลับมาเกิดใหม่เพื่อเตือนพี่พุ่มเรื่องพระยาปลัดสมุทรปราการผู้หลงใหลการชำเราเด็กหญิง
ทำให้พี่พุ่มไหวตัวทันหนีไปได้ มิเช่นนั้นพี่พุ่มคงโดนฆ่าตายฟรี
แม้กระทั่งจิ้งจกยังรู้ดีชั่ว และเกิดมาเพื่อคอยสนับสนุนผู้ทำดีอยู่ร่ำไป




แถม
สมเด็จพระนารายณ์มหาราช แม้มิได้มาเกิดในช่วงเสียกรุงอโยธยา
แต่ด้วยจิตที่ห่วงชาติรักแผ่นดิน จึงมาเกิดเป็น ขุนสิทธิสงครามในสมัยรัตนโกสินทร์นี้เอง