จากเจ้าชายเพล์บอย ไม่เป็นโล้เป็นพาย คิดอะไรโง่ๆ วันนี้เจ้าชายอลันทำให้เราร้องไห้
น่าสงสาร เป็นเจ้าชายที่มีพ่อแม่ครบ แต่ดื้อ ถูกบังคับจิตใจก็เกเรไปตามเรื่องตามราว เพราะทำอะไรก็สู้อลิซไม่ได้อ่ะนะ
พอกำลังจะดีๆ พ่อแม่จะกลับไปขอโทษท่านปู่ละ อลันสำนึกได้ วิ่งลงมาหาโทรหาแม่

รถก็ระเบิด พ่อแม่ตายต่อหน้า ช็อคสุด ไม่รู้เพราะเค้าเป็นพ่อลูกกันจริงรึเปล่า เวลาเล่นด้วยกันเลยยิ่งอิน จากเจ้าชายตอนนี้ต้องมาระเหเร่ร่อนเงินก็ไม่มี จะกินแอ๊ปเปิ้ล แอ๊ปเปิ้ลก็หล่นดินต้องเอามาเช็ดกิน คำพูดสุดท้ายจากพ่อให้กลับบ้านนี่ ซึ้งมาก ตอนน้ำตาร่วง น่าสงสารมากๆ มาช่วยเจ้าชายหน่อย

เส้นเรื่องอลันแข็งดีนะ น่าจะขยายออกไปได้อีกเยอะ ชอบบทนี้ พัฒนาการจากตอนแรกไปไกลมาก ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจราชวงศ์นี้ รู้สึกควาเย็นชาของคิงเฮนรี่มีผลกับทุกคน แต่ครอบของเจ้าฟ้าชายอังเดร โมนา เจ้าชายอลัน ยังมีโมเม้นท์อบอุ่น ให้ระลึกถึง ส่วนเจ้าหญิงอลิซ แบคกราวน์ของเธอน้อยมากกก พ่อแม่ก็แค่พูดถึงไม่รุ้สึกถึงความผูกพันธ์อะไร กับปู่ก็เหมือนรัก แต่ก็ไม่ค่อยมีอารมณ์ลึกซึ้งอะไร ทำให้อลิซเย็นชาตามไปด้วย

เสียดาย บทที่มีพัฒนาการแบบนี้ ควรจะเป็นของนางเอกไม่ใช่เหรอ