---เกริ่น---
ผมเลิกกับแฟนมาได้2เดือนแล้วครับ รอบนี้ไม่เจ็บแต่ออกแนวตายด้านหรือไม่ก็กลัวลึกๆไม่อยากมีใครแล้ว
เลิกกันเพราะเค้าแค่ "หมดรัก" เลยคุยกันและผมก็ขอเลือกเดินออกมา หลังจากเลิกกันผมก็ใช้ชีวิตปกติทั่วไป
ทำงาน กลับบ้าน ดูNetflix เล่นเกม พาพ่อแม่ไปกินข้าวบ้างแต่ก็ไม่ทุกวันเพราะแกกลัวอ้วนอ่ะนะครับ
ภรรยาของเพื่อนสนิทก็มีแนะนำเพื่อนของเค้าให้ แต่ผมแบบว่ารอบนี้ขออยู่ว่างๆกับตัวเองซักพักก่อนดีกว่า

---เข้าเรื่อง---
ช่วง The Avenger เข้าเดือนเมษาก็ไปนั่งดูคนเดียวละ ขี้เกียจนัดใคร
หลังๆเริ่มมีแอบอยากกินบุพเฟ่หนักๆเพื่อบำบัดจิตใตตัวเอง(ข้ออ้างจริงๆ555)แต่พ่อกับแม่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะแกกินเยอะๆไม่ไหว(และก็ชอบบ่นเรื่องแพงด้วย) จะนัดแก๊งค์เพื่อนตอนนี้ก็แบบบางคนติดเมีย บางคนติดลูก กว่าจะนัดแต่ละทีก็ยากอ่ะครับ ผมก็แบบไม่ไหวละ อยากกินจนจะลงแดงละก็เลยไปคนเดียวมันซะเลย
รอบแรกก็มีเขินๆอ่ะนะครับ ถามพนักงานว่าบุพเฟ่คนเดียวกินได้มั้ยแบบอายๆเลยอ่ะครับ แล้วก็เมื่อคืนจังหวะว่างๆคนเดียวพอดี เลยแวะไปกิน ทีนี้ระหว่างกินอยู่นี่รู้สึกได้เลยว่าแทบจะไม่มีความเขินอายละ นี่อาการหนักละมั้ยเนี่ย 555

ถามว่าตอนนี้ชีวิตมีความสุขดีมั้ย มันก็มีความสุขดีนะครับ แต่ก็แอบกลัวว่าถ้าอายุมากกว่านี้ไปเรื่อยๆละจะไม่มีใครเลยละแก่ๆจะเหงามั้ยอ่ะสิ (ตอนนี้34)
แบบนี้ผมเข้าขั้นตายด้านทางความรู้สึกละยังอ่ะครับ หรือมันมีLevelความเหงามากกว่านี้อีก
คือประเด็นเลยคือผมแอบกลัวตัวเองเหมือนกันว่าจะกลายเป็นพวกสิ้นหวังทางความรักและไม่มีความรู้สึกนั้นในชีวิตอ่ะครับ LoL

ปล. พึ่งมานั่งไล่อ่านคอมเม้นท์ ไปๆมาๆจะสองร้อยแล้วนะเนี่ย 555 ยังไงต้องขอบคุณทุกความเห็นนะครับผม ^^