จดหมายถึงหลานโป๊บ

คนเราไม่ได้ดังใจทุกอย่างดอกหนา โป๊บเอ๋ย
    ไม่ได้รางวัลขวัญใจมหาชน เรื่องจิ๊บๆ  
    เพียงแต่สงสัย.... ภาพมหาชนเบียดเสียดตะเกียกตะกายหาโป๊บด้วยความรัก มันไม่ใช่การแสดงออกของความเป็นขวัญใจหรอกหรือ  
    ในฝูงชนเหล่านั้น มีคนทุกเพศทุกวัย ทุกผิวพรรณชั้นวรรณะ มาจากหลายจังหวัดหลายประเทศ ทุกคนมีศูนย์รวมใจหนึ่งเดียว คือพระเอกในดวงใจของพวกเขา
    ต้องยอมรับว่า ละครเรื่องบุพเพสันนิวาสนั้น ดึงดูดโป๊บเข้าสู่ความสนใจของคนทั้งที่เป็นแฟนละครและคนที่อาจจะไม่เคยสนใจละครไทยมาก่อน
    และในละครเรื่องนั้นบทของฝ่ายหญิงเด่นมาก
    ผู้หญิงเป็นคนเดินทางข้ามภพชาติ เป็นคนเผชิญความแปลกแยกระหว่างปัจจุบันกับอดีต แต่คุณพี่ในบทเป็นเพียงขุนนางหนุ่มน้อยที่ต้องสำแดงอารมณ์เกลียดและรัก
    บทอย่างนี้ ถ้าดาราเล่นไม่ถึง มีสิทธิ์ถูกกลืนหายไปในความน่ารักของแม่การะเกด
    แต่โป๊บพิสูจน์ความปังของตัวเองด้วยสีหน้าและแววตา กระแทกความหอมหวานแห่งความรักเข้าไปในจิตวิญญาณที่อับเฉาของผู้คน บวกกับความหล่อยังกะพระเอกฮอลลีวู๊ด คีนู รีฟ  สาวแก่แม่ยกแทบจะละลายที่หน้าจอ
    เรตติ้งพุ่งกระฉูด โปรดสังเกต ช่วงพีคของเรตติ้งอยู่ตอนที่คุณพี่เลิกทำหน้าบูดบึ้ง และเข้าสู่บรรยากาศโรแมนติค ที่ทำได้ไม่มีใครเหมือน
    น่า....ร๊าก เหลือที่จะกล่าว
     ความน่า...ร๊าก....ทำให้คนสนใจคุณพี่มากขึ้น คนไม่เคยสนใจละครหันมาตามละคร รีรันก็ยังดี นักข่าวรุมสัมภาษณ์ยังกะแมลงวันรุมตอม คำตอบที่แสดงความ mature ความมีใจเมตตากรุณา ความขี้เล่น ความมีธรรมะ มันทำให้ภาพคุณพี่หายไป
    และภาพของบุรุษที่ชื่อโป๊บ ธนวรรธน์ ชัดเจน เด่นอยู่ในดวงใจของมหาชน
    นี่ไม่ใช่ดาราที่เป็นขวัญใจมหาชน แต่นี่คือมนุษย์ อันเป็นที่รัก
    ถึงบอกไง โป๊บมีแสงในตัวเอง และจงอย่าดับแสงในตัวเอง
    เพราะเป็นแสงที่มหาชนมอบให้แก่ขวัญใจของพวกเขา
    รักนะ
    จากยายมี
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่