ผมเป็นคนที่รักแฟนมากเราคบกันมาซักพักทุกครั้งที่เจอกันผมมีความสุขมาก ช่วงเวลานั้นมันพิเศษไปหมด เราคิดถึงเรื่องบ้านเรื่องอนาคตด้วยกันมาตลอด แต่ในระหว่างทางก็ทะเลาะกันตลอดหลายเรื่อง หลักๆเลยคือการโกหก แต่แปลกนะคับที่การโกหกจำเป็นต้องมีบุคคลที่3เข้ามาเสือ~ก(คำหยาบ) แน่นอนว่าช่วงที่ทะเทาะกันรุนแรงมากถึงขั้นเลิกลา หนีตายสาปแช่งกัน เหตุเกิดจากผู้หญิงที่ผมรักดันไปเชื่อคำพูดจากปากแฟนเก่ามากกว่าจะเชื่อผม แน่นอนอยู่แล้วคับคำว่าแฟนเก่าที่จบกันมาไม่สวยคงไม่มีใครจะพูดเอาดีว่าดีกับอีกคน แฟนเก่าผมก็ใส่ร้ายต่อว่าให้ชีวิตผมดูแย่เข้าไปอีก ไม่วายจะพาลไปพูดหลายเรื่องจนใหญ่โต....ก่อนจะจบกันผมได้แต่ยืนน้ำตาไหลต่อหน้าเทอ น้ำตาที่ไหลไม่ใช่สำนึกผิด แต่เป็นน้ำตาที่มันไหลเพราะผมทำคนรักผมเสียใจขนาดไหน ผมได้แต่ยืนมองเทอจากไปพร้อมกับคำในใจที่ไม่ได้คำตอบจากผมว่าเรื่องมันจริงหรือไม่

.....วันที่เทอหายไปผมคิดถึงเทอมาก แทบขาดใจ ในใจผมนึกได้เพียงถ้าเทอมีความสุขผมก็ดีใจละ ถ้าอยู่กับผมแล้วชีวิตเทอต้องแย่ไปกว่านี้

-กลับมาคิดทบทวน ว่ามันดีนะรักที่ไม่ได้สมหวัง มันสอนเราหลายอย่าง มันสินให้เราเข้มแข็ง มันสอนให้เราอดทนผ่านมันไป มันสอนให้ผมรู้ว่า ผมไม่ควรคาดหวัง

ถ้าไม่คาดหวังก้อไม่ผิดหวัง!!!
ไม่ดิ้นร้นก็ไม่เจ็บ
ไม่ใส่ใจก็ไม่รู้สึก
ไม่ฝืนคบต่อไม่เป็นทุกข์

ความรักมันเกิดจากคนสองคนแต่ตอนจบมันอาจจะมีมากกว่าสองคนที่มาทำให้มันจบนี่ละคับชีวิตไม่มีอะไรยังยืน

ทำใจพรุ่งนี้ต้องดีขึ้น