เล็บครุฑเป็นงานชิ้นนึงที่ จขกท ดูไปรู้สึกถึงความสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกของละครเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา
เป็นงานที่มีอะไรหลายอย่างที่เข้ามารวมตัวกัน แล้วผสมกันไม่เข้าบ้าง เข้ากันได้บ้าง
บทละคร แปลงจากบทประพันธ์เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ งานนี้จึงเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทอย่างชัดเจน
บทช่วงแรกเป็นละครบู๊ผสมกันระหว่างการต่อสู้ด้วยศิลปะการปัองกันตัว และ รณยุทธด้วยอาวุธปืน ระเบิดสังหาร
แต่ในช่วงเริ่มครึ่งหลังมานี้เอง ละครเริ่มเปลี่ยนโทนด้วยดราม่าในหลายรูปแบบ
ในนี้มีที่น่าสนใจส่วนหนึ่งคือ บทของกินรีและนิทัศซุง ซึ่งเดิมชื่อในบทประพันธ์ว่า อิ๊กนิตัสซุง

ในรูปแบบของFemme Fatale กินรีเป็น bitch เต็มรูปแบบ
เป็นนางนกต่อตัวเอ้ของจางซูเหลียง ที่ใช้รูปร่างหน้าตาล่อเหยื่อ
ขณะเดียวกัน ก็ใช้ตัวเองสร้างสัมพันธ์กับสมาชิกชายของสิ่งเอ็ง
โดยมีนิทัศ เป็นผู้ชายหลัก คู่รักคู่ร้าง ที่วนเวียนกันไปมาตามแต่โอกาส
กินรีและนิทัศ อยู่กันอย่างทั้งรักทั้งชัง เพราะเห็นทุกอย่างกันหมดไส้หมดพุง
จนถึงสุดท้ายเมื่อเกินขีดความอดกลั้น หญิงร้ายชายเลวคู่นี้ก็หันมาห้ำหั่นกันเอง

ไดอะล็อคในช่วงจุดจบของกินรี ระหว่างกินรีกับนิทัศน่าสนใจมาก
สำนวนเหมือนย้อนยุคไปหาบทประพันธ์และบทภาพยนต์ยุคคลาสสิค
มีการอธิบายปม การแสดงอารมณ์ขัดแย้ง การล่อหลอก การหักหลัง การสารภาพ
เลือดและน้ำตาเต็มไปหมดก่อนจะปิดฉากด้วยความตายของกินรี
อารมณ์ของฟิล์มนัวร์เกลื่อนกลาดไปทั้งช่วง

นี่ก็เป็นการตั้งข้อสังเกตของ จขกท เอง
ซึ่งอดคิดไม่ได้ว่าเหมือนคนเขียนบทแอบทดลองงานแนวใหม่ๆ ซ้อนในละครแนวเดิม
เพราะที่ผ่านมาละครไม่ได้สร้างพื้นบทตรงนี้ไว้มากพอ เพราะละครช่วงแรกหนักไปทางบู๊
พาร์ทนี้อยู่ๆก็เหมือนโผล่มาแทรก ทั้งธีมและโทนละครไม่ไปทางเดียวกัน
โทนโปรดักชั่นไม่สอดคล้องตามโทนของบท ยังคงเป็นสีสว่าง ไม่ได้เน้นแสงเงาอารมณ์อะไร
การจัดองค์ประกอบภาพก็เหมือนๆละครบู๊แบบเดิม