ถ้าหากฉันมีเวทมนตร์ จะให้เข็มนาฬิกาช่วยเดินทวนเข็มมา เพื่อเวลาได้ย้อนไป
หยุดเดินตรงที่เธอ บอกว่ารักไม่ทิ้งไปเวลาจงหายไป หยุดอย่างนั้นไว้ให้นาน
เวทมนตร์มันไม่จริง เรื่องสมมติในนิทานเรื่องจริงคือรักเธอ นี่แหละเหนือเวทมนตร์ใด
ยังอยู่กับความจริง ว่าวันนี้ไม่เหลือใครจะมีเพียงน้ำตากับความเหงา ที่คอยปลอบใจ