จะมีช่วงเวลาหนึ่ง ที่ผมจะเจอเธอทุกวัน ผมหมายถึงผมแค่เห็นเธออ่ะนะ เธอกำลังซ้อมการพูดอะไรซักอย่างคล้ายๆพิธีกร ผมแอบมองทุกวันเลย
แต่เธอคงไม่รู้ ผมเป็นคนขี้อายไม่มีความมั่นใจ หน้าตาไม่ดี ผอม สีผิวออกจะดำ แต่เธอคนนั้นในสายตาผมเธอช่างดูมีออร่ามากกว่าในหมู่เพื่อนทั้งหมดเหมือนมีแสงเปร่งประกายออกมาจากตัวเธอดั่งนางฟ้าในนิยามของผม ผมไม่กล้าที่จะสบตาเลยแม้ตอนเธอหันมามองผม ผมจะทำเหมือนว่าไม่ได้มองเธอเพราะ ผมเขินมากๆ ได้แต่แอบมอง และผมรู้ว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ได้ไม่นาน เพราะเธอจะต้องไปแสดง ซึ้งผมจะอดเจอเธอแล้ว T T แต่ผมอยากบอกเธอ ว่า "มีแฟนยังครับ" แต่ผมไม่กล้า... พอๆ ไม่ไหวล่ะยิ่งนึกภาพยิ่งบรรยายไม่ถูก