เมื่อวานนั่ง BTS จากสยามจะกลับบ้าน ด้วยความที่ยืนอยู่หน้าสุดเลยได้นั่ง
มีคนเข้ามาหลายคน ไอ้เราก็เห็นมีผู้สูงอายุ(ผช.)ค่อนข้างจะยืนไม่ไหวเข้ามาพร้อมกับลูกสาว
ลูกสาวเขาพยายามมองหาที่นั่งที่ยังว่างเพื่อให้พ่อได้นั่งแต่ไม่ทันคนนั่งเต็มหมด เราก็หวังดีลุกเพื่อที่จะให้เขามานั่ง เราลุกแบบเหมือนจองที่ไว้ให้เขาอะนึกภาพออกไหมคะคือเหมือนไม่ได้ยืนออกจากที่นั่งเต็มตัว ยืนกึ่งๆมีที่ว่างให้นั่ง
แล้วมีมนุษย์ป้าคนนึง ไม่แก่มาก อายุราวๆแม่บ้านในออฟฟิตสำนักงานต่างๆอะค่ะ เข้ามานั่งแบบมึนๆ แล้วยิ้มเล็กน้อยประมาณว่าขอบคุณที่เราลุกให้เขา -_-"
แต่ตอนนั้นเรารู้สึกแบบเห้ยยยยยเขาไม่เห็นหรอว่าเราพยายามลุกให้อีกคนนั่ง แล้วก่อนที่เขามานั่งเราไม่ได้มองเขาหรือสื่อสารให้ตัวเขามานั่งด้วยซ้ำ เพราะเรากำลังบอกผู้หญิงคนนั้นให้พ่อเขามานั่งอยู่อะค่ะ มีท่าทางโดยการใช้มือชี้นำว่าให้มานั่งทั้งคำพูดอะไรแบบนี้
แล้วคุณ(ป้า)มาจากไหนเนี่ย เราก็แบบพยายามชี้และพยายามสื่อให้เขา(ป้า)รับรู้ว่าจริงๆเราลุกให้อีกคนนั่งนะคะ -3-
เขาก็นั่งมึนๆต่อไป แล้วใส่หูฟังเพลงไม่รู้สึกร้อนหรือหนาวอะไร คือแบบเห้ยยยยยแบบนี้ก็ได้หรอ...? -*-
เราได้แต่ขำกับคนที่ยืนข้างๆอะค่ะ คือมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า
จริงๆเหมือนป้าแกรู้ตัวแล้วเพราะหน้าแกดูเจื่อนๆประมาณว่าเอ้าที่ไม่ได้ลุกให้ฉันหรอ?
แต่ก็ตีมึนนั่งต่อไป คงคิดว่าก็พลาดนั่งผิดไปแล้วเลยตามเลยละกันอะไรแบบนี้อะ
ปล.ตอนแรกผู้หญิงที่เป็นลูกเขาอะเห็นแล้วนะคะว่าเราลุกให้ แล้วเรียกพ่อเขาจะให้พ่อไปนั่ง แต่ก็ไม่ทัน ตอนเรียกถึงได้รู้ว่าเขาเหมือนเป็นชาวต่างชาติอะค่ะ(ครอบครัวจีน)ที่หน้าเหมือนไทยมาก
เขาเห็นว่าเราพยายามสื่อให้ป้าเขาเห็นแล้วเขาเลยไม่เข้ามา เราเลยไม่ได้ทักท้วงอะไรเพราะคนมันเยอะเบียดกันมากเลยได้แต่ปล่อยไป
(ดูจากบุคลิกภายนอกแล้วหากไม่วัดเรื่องมีน้ำใจให้คนที่โตกว่านั่ง ถ้าคนทั่วไปที่นั่งอยู่เห็น ก็อาจจะไม่ถึงขั้นต้องลุกให้เขานั่งอะค่ะ)
ปล.2 ที่คนอื่นไม่ได้ลุก ตำแหน่งที่เรานั่งเป็นตัวที่ 3 อีก2คนรอบข้างเราส่วนใหญ่เป็นเด็กเล็กแล้วก็ ผู้สูงอายุค่ะ
ซึ่งถัดจากเรามันก็ด้านในเกินไปแล้วคนก็เริ่มเยอะเบียดกันจนเดินหรือลุกให้นั่งได้ยาก
คงพอจะนึกภาพออกว่าคนที่ได้นั่งส่วนใหญ่บางคนพอฉันได้ที่นั่งแล้วก็จะรีบหยิบโทรศัพท์หรือหาจุดสนใจอื่นๆ ที่ไม่มองคนรอบข้างเพื่อให้รับรู้ว่าฉันไม่ต้องการลุกให้ใครนั่งนึกออกใช่ปะคะ แล้วจุดคนที่ต้องการให้นั่งเขายืนแถวๆตรงเสากลางใกล้ๆประตู(อยู่หัวขบวน)
**สำหรับคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ปกติทำยังไงหรือมีวิธีบอกยังไงบ้างหากมีคนที่เราต้องการให้นั่งแต่เขาเข้าใจผิดมานั่งแทนคนอื่น(ซึ่งคนที่ตั้งใจให้มานั่งเขาอายุมากกว่าและต้องการที่นั่ง) สำหรับเราเราพึ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เลยไปไม่เป็นว่าเอ้าฉันควรทำไง แบบงงใจเลยจ้า.... (ขออภัยหากมีคำผิดหรือการเรียบเรียงประโยคหรือคำที่ไม่น่าอ่าน)**
เรื่องขำๆ มึนๆ กับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิด บน BTS (การลุกให้ผู้อื่นนั่ง)
มีคนเข้ามาหลายคน ไอ้เราก็เห็นมีผู้สูงอายุ(ผช.)ค่อนข้างจะยืนไม่ไหวเข้ามาพร้อมกับลูกสาว
ลูกสาวเขาพยายามมองหาที่นั่งที่ยังว่างเพื่อให้พ่อได้นั่งแต่ไม่ทันคนนั่งเต็มหมด เราก็หวังดีลุกเพื่อที่จะให้เขามานั่ง เราลุกแบบเหมือนจองที่ไว้ให้เขาอะนึกภาพออกไหมคะคือเหมือนไม่ได้ยืนออกจากที่นั่งเต็มตัว ยืนกึ่งๆมีที่ว่างให้นั่ง
แล้วมีมนุษย์ป้าคนนึง ไม่แก่มาก อายุราวๆแม่บ้านในออฟฟิตสำนักงานต่างๆอะค่ะ เข้ามานั่งแบบมึนๆ แล้วยิ้มเล็กน้อยประมาณว่าขอบคุณที่เราลุกให้เขา -_-"
แต่ตอนนั้นเรารู้สึกแบบเห้ยยยยยเขาไม่เห็นหรอว่าเราพยายามลุกให้อีกคนนั่ง แล้วก่อนที่เขามานั่งเราไม่ได้มองเขาหรือสื่อสารให้ตัวเขามานั่งด้วยซ้ำ เพราะเรากำลังบอกผู้หญิงคนนั้นให้พ่อเขามานั่งอยู่อะค่ะ มีท่าทางโดยการใช้มือชี้นำว่าให้มานั่งทั้งคำพูดอะไรแบบนี้
แล้วคุณ(ป้า)มาจากไหนเนี่ย เราก็แบบพยายามชี้และพยายามสื่อให้เขา(ป้า)รับรู้ว่าจริงๆเราลุกให้อีกคนนั่งนะคะ -3-
เขาก็นั่งมึนๆต่อไป แล้วใส่หูฟังเพลงไม่รู้สึกร้อนหรือหนาวอะไร คือแบบเห้ยยยยยแบบนี้ก็ได้หรอ...? -*-
เราได้แต่ขำกับคนที่ยืนข้างๆอะค่ะ คือมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า
จริงๆเหมือนป้าแกรู้ตัวแล้วเพราะหน้าแกดูเจื่อนๆประมาณว่าเอ้าที่ไม่ได้ลุกให้ฉันหรอ?
แต่ก็ตีมึนนั่งต่อไป คงคิดว่าก็พลาดนั่งผิดไปแล้วเลยตามเลยละกันอะไรแบบนี้อะ
ปล.ตอนแรกผู้หญิงที่เป็นลูกเขาอะเห็นแล้วนะคะว่าเราลุกให้ แล้วเรียกพ่อเขาจะให้พ่อไปนั่ง แต่ก็ไม่ทัน ตอนเรียกถึงได้รู้ว่าเขาเหมือนเป็นชาวต่างชาติอะค่ะ(ครอบครัวจีน)ที่หน้าเหมือนไทยมาก
(ดูจากบุคลิกภายนอกแล้วหากไม่วัดเรื่องมีน้ำใจให้คนที่โตกว่านั่ง ถ้าคนทั่วไปที่นั่งอยู่เห็น ก็อาจจะไม่ถึงขั้นต้องลุกให้เขานั่งอะค่ะ)
ปล.2 ที่คนอื่นไม่ได้ลุก ตำแหน่งที่เรานั่งเป็นตัวที่ 3 อีก2คนรอบข้างเราส่วนใหญ่เป็นเด็กเล็กแล้วก็ ผู้สูงอายุค่ะ
ซึ่งถัดจากเรามันก็ด้านในเกินไปแล้วคนก็เริ่มเยอะเบียดกันจนเดินหรือลุกให้นั่งได้ยาก
คงพอจะนึกภาพออกว่าคนที่ได้นั่งส่วนใหญ่บางคนพอฉันได้ที่นั่งแล้วก็จะรีบหยิบโทรศัพท์หรือหาจุดสนใจอื่นๆ ที่ไม่มองคนรอบข้างเพื่อให้รับรู้ว่าฉันไม่ต้องการลุกให้ใครนั่งนึกออกใช่ปะคะ แล้วจุดคนที่ต้องการให้นั่งเขายืนแถวๆตรงเสากลางใกล้ๆประตู(อยู่หัวขบวน)
**สำหรับคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ปกติทำยังไงหรือมีวิธีบอกยังไงบ้างหากมีคนที่เราต้องการให้นั่งแต่เขาเข้าใจผิดมานั่งแทนคนอื่น(ซึ่งคนที่ตั้งใจให้มานั่งเขาอายุมากกว่าและต้องการที่นั่ง) สำหรับเราเราพึ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เลยไปไม่เป็นว่าเอ้าฉันควรทำไง แบบงงใจเลยจ้า.... (ขออภัยหากมีคำผิดหรือการเรียบเรียงประโยคหรือคำที่ไม่น่าอ่าน)**