*คำเตือนถ้าจะอ่านกระทู้นี้คือจะมาให้ประสบการณ์ในอดีตของเราว่าเพื่อนไม่ดีเป็นยังไงนะ* คือขอเล่าอดีตก่อนเลยนะคะ เมื่อปีที่แล้วได้แล้วมั้งเราสนิทกับเพื่อนสาวคนนึงถ้าถามว่าสนิทแค่ไหนคือเอาง่ายๆคือติดกันตลอดค่ะ เข้าห้องปกครองก็เข้าด้วยกัน *อันนี้จะเล่าต่อจากนี้นะคะรอหน่อยๆ* เราเป็นคนค่อนข้างเรียนดีก็ว่าได้เลยล่ะอันนี้จริงๆนะ5555555 ส่วนเพื่อนสนิทของเราก็เป็นพวกสก๊อยนุ่งสั้นหน้าตาไม่ได้ดูดีมากนักเป็นพวกอันธพาลด้วยแหละค่ะ มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะงงนะคะว่าเด็กเรียนกับเด็กเวรมาสนิทกันได้ไง5555 ตอนนั้นเท่าที่จำได้คือเรารอพี่สาวซ้อมเต้นแล้วเรารอพี่สาวเต้นค่ะแล้วเราก็ไปเจอเขานั่งอยู่เราเลยนั่งด้วยกันแล้วก็คุยเรื่อยเปื่อย (ตอนนั้นประมาณ ม.1เทอมแรกเลยค่ะแฮะๆๆ) จนถัดมาเรื่อยๆก็สนิทกันมากขึ้นเราก็ไม่สนเรียนแล้วค่ะก่อนออกจากโรงเรียนคือปากแดงโปงสั้น พอจะเดินออกรั้ว อจ.ก็มาห้ามไม่ให้ออกแต่ความที่เกเรติดเพื่อนมาก็ไม่สนใจอะไรเลยอ่ะเดินออกมาหน้าตาเฉยๆ (เด็กดีไม่ควรทำควรเชื่อฟังอจ.!!) ออกจากโรงเรียนได้แม่ก็จะโทรมาตลอดว่ากลับบ้านยังเราก็จะบอกว่านั่งเล่นอยู่ไม่อยากกลับแต่ความจริงแล้วพวกเราไปมั่วสุมกันค่ะ มีทั้งผช.และผญ.ค่ะมีรุ่นพี่ด้วย เราไม่ได้ติดบุหรี่นะคะไม่ได้ติดตัวไหนด้วยแต่ที่เราทำเพราะตามเพื่อนทั้งนั้นค่ะ พอเย็นมากๆใกล้คำ่ถึงกลับน่ะแล้วก็ทำแบบนี้ทุกวันๆๆ จนวันนึงเราแหกกฏโรงเรียนขั้นสุดเลยคือดูดบุหรี่ในห้องนำ้รร.แล้วอจ.ที่ปรึกษาจับได้แล้วโทรบอกผปค.ของพวกเราในใจเรากลัวมากว่าแม่จะตีจะดุด่าแค่ไหน แต่เราไม่เคยคิดเลยค่ะว่าแม่จะเสียใจแค่ไหนที่เราเป็นคนแบบนี้ แล้วเราก็เข้าไปอยู่ในรายชื่อปกแดงของโรงเรียน (เป็นบุคคลที่ทำผิดกฏของรร.ถ้าทำครบสามครั้งคือไล่ออกสถานเดียว) เรากลัวมากทำอะไรไม่ถูกค่ะ และวันนั้นเราไม่กลับบ้านค่ะช่วงนั้นมีคนมาจีบเราพอดีด้วยเราเลยให้เค้าไปส่งเราที่บ้านเย็นๆเลย (เด็กดีไม่ควรทำนะคะอ่านไว้เป็นประสบการณ์เล็กๆเด้อ) พอกลับไปก็โดนพี่สาวตบตีไม่ยั้งเลยค่ะถามว่า "ทำแบบนี้ทำไม จะดูดบุหรี่ก็ใช้เงินตัวเองใช้เงินแม่ทำไม" ตอนนั้นเราร้องไห้ด้วยความเจ็บและเสียใจเลยค่ะ แล้วพี่เราก็ถามว่าไปกับผช.ที่ไหนมา คือในหัวเรามาแล้วแหละ 1.บุหรี่ 2.ผู้ชาย เรากลัวมากเราอยากหนีให้ตายๆไปเลยด้วยซำ้ พอแม่กลับมาแม่เราก็นั่งร้องไห้แล้วก็ดุเราเบาๆค่ะเราก็นั่งที่มุมห้องอย่างเดียว "สงสารกูบ้างมั้ย? กูนั่งร้องไห้บนรถเมย์ทำไมทำแบบนี้" ในหัวตอนนั้นคือรู้สึกผิดมากอาจจะเว่อไปหน่อยแต่เราเป็นจริงๆ โทรศัพท์เราแตกจากการทะเลาะกับพี่ค่ะเรารีบแชทไปหาเพื่อนเราเลยอาจจะพิมพ์ผิดๆถูกๆบ้างเพราะเรามือสั่นและก็ร้องไห้+หน้าจอแตก ตอนนั้นเขาดีมากดีกับเราทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องเงินที่เราไม่มีกลับบ้านเขาก็ให้มาไม่มีอะไรก็ให้หมดเลยคือดีกับเราหมดเลยค่ะแต่เสียที่ว่าเราตามเพื่อนหนักขนาดนี้แหละ วันต่อมาแม่ก็มาห้องปกครองเนี่ยแหละค่ะแล้วก็เสีย2,000บาทค่าที่เค้าไม่ให้สูบบุหรี่ในรร.ของโรงพัก เรารู้สึกเสียดายแทนเราตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เดินขึ้นอีก แต่เราก็ทำที่นอกรร.แทนโดยที่แม่ไม่รู้แต่ก็มีอจ.เห็นจนได้ค่ะก็ซวยตามระเบียบ
ต่อมาเป็นเรื่องของการตบตีของพวกเรานะคะบอกตรงๆว่าครบรสคำว่าสก๊อย
ห้องเราจะเด็กเรียนติดเกมอยู่พวกนึงมีผญ.หน้าตาบ้านๆชอบแจกหนักสือแล้วโยนในหน้าพวกเราค่ะยอมรับว่าหมั่นไส้มากๆแต่เราก็ไม่เคยมีเรื่องตบตีอะไรแบบนี้อยู่แล้วเลยไม่ใส่ใจอะไรร้ายมาร้ายกลับ (ปากดีใจหมาแหละเออ) แต่มีวันนึงเพื่อนเราไม่ยอมจนดักผญ.คนนั้นไปหลังวัดค่ะแน่นอนว่าไม่ได้ไปตกกุ้งกันที่ไหนแต่ไปตบค่ะ เราไม่ได้อยากทำเค้าหรอกค่ะแต่เราติดเพื่อนจนเราเห็นเพื่อนทำอะไรเราทำตามหมดเลยไง(หมาหมู่รุมคนไม่มีทางสู้) แต่เราไม่ได้ทำอะไรมากแค่ยันๆคนนั้น แล้วคลิปก็เผยแพร่ออกไปเร็วมาก จนเราโดนเรียกเค้าห้องปกครองอีกรอบค่ะ แม่ผญ.คนนั่นก็มา ผอ.ก็พูดอะไรบลาๆยาวๆตามประสาคนเป็นผอ.บ้านำ้ลายค่ะ (บอกขอพูดห้านาทีปาไปสิบห้านาทียังไม่ถึงครึ่งเรื่องTwT) แล้วเค้าก็ถามว่ายังเป็นเพื่อนกันอีกได้ใช่มั้ย? ซึ่งเราตอบตามเพื่อนค่ะว่าไม่ แล้วเค้าก็ยื่นรายชื่อปกแดงมาให้เราเซ็น ตอนนั้นนำ้ตามาค่ะ เราไม่อยากโดนไล่ออกเร็วๆ เราเลยขอโทษแม่เค้สและผญ.คนนั้นแต่เค้าให้อภัยเราค่ะเค้าไม่เรียกค่าทำขวัญด้วยต้องโชคดีแค่ไหน เรายอมรับเลยว่าจะไม่ทำอีกแล้วไม่ว่าอะไรก็ตาม แต่พอผ่านมาไม่นานเราก็แบบเดิมๆ จนกระทั่งมีเด็กใหม่เข้ามา เป็นคนแรงๆพอสมควร มีแบคคอยกันหลังให้อย่างดีเลยค่ะ ตอนแรกเข้ามาไม่มีเพื่อนจนมาเข้ากลุ่มกับพวกเราก็เข้ากันดีเลยค่ะเพราะเป็นพวกแรงๆ แต่พอมาวันนึงเพื่อนเราติดกับเพื่อนใหม่มากกว่าเราเลยน้อยใจนิดๆ แล้วเราก็มีปากเสียงกัน้ล็กน้อยแต่ก็ทำให้เราไม่คุยกันสักพักได้ค่ะ พอผ่านมาเรื่อยๆเราเริ่มเครียดเพราะเรารักเพื่อนคนนี้มากรักมากไม่อยากเสียมันไปเลย แต่มันดันมาท้าตบเรา ด้วยความที่เราไม่กลัวมันแต่เรารักมันค่ะ รักมากด้วย รักซะจนคิดในใจว่ายอมให้มันตบดีมั้ย? แต่ถ้าเรายอมเราก็เสียศักดิ์ศรีเกินไป ไหนๆจะเลวแล้วก็เลวให้สุด ตอนแรกเราก็ไม่ยอมตบหรอกนะคะเพราะเรากลัวโดนรุ่นพี่มันรุมด้วยแต่ตอนนั้นในห้องมีกลุมแรงๆอยู่อีกกลุ่มเค้าจะคอยคุ้มกันเราค่ะ ถ้าใครรุมเค้าก็จะช่วยยำ(อีกฝั่ง)ให้ล่ะมันขู่เราว่าถ้าไม่ตบมันจะเอารุ่นพี่หรือพวกของเพื่อนใหม่มันมาตบเราค่ะ แน่นอนว่าเราไม่กลัวค่ะแต่เราโกรธและโมโหมากที่เพื่อนกันทำกันขนาดนี้เลยหรอ? อีกอย่างจะมารุมตบเรื่องอะไร? คือในหัวมีแต่เรื่องแบบนี้ค่ะ เลยขึ้นกับที่ตึกร้างกับพวกมันแล้วก็จัดการตบให้เรียบร้อยเลย เราตัวใหญ่กว่ามันแต่มันเร็วกว่าเราค่ะเลยพลาดแพ้ไป(เป็นตบแรกและครั้งสุดท้ายของเรา) อาจจะไม่เก่งเพราะเป็นตบแรกที่ไม่เต็มใจเพราะคู่ตบคือเพื่อนรักของเรา กลับบ้านมาพี่เราก็ถามเล่นๆว่าไปตบกับใครมาโดยที่ไม่ได้จริงจังเพราะถามเล่นๆ แต่เราดันมีพิรุธเราปล่อยโฮเลยค่ะเราเจ็บมากเจ็บที่หน้าเจ็บท้ายทอยเพราะโดนกระก็มาเหลาได้ชากบ้างโดนโขกหัวบ้าง แต่ที่เจ็บสุดคือเจ็บใจค่ะ และเราก็จบที่การตบค่ะ เราเบิกเนตรออกมาก็พบว่าเป็นโลกที่เราโหยหามาตลอดเลย เราเจอเพื่อนที่น่ารักทำให้เรายิ้มไม่มีมั่วสุมไม่มีเรื่องผู้ชายไม่มีการตบตี เป็นกลุ่มที่ดีเฟรนลี่มากๆค่ะตอนนี้อยู่ม.3แล้ว รู้สึกโชคดีที่เจอเพื่อนดีแบบนี้
เราอยากจะบอกว่าการคบเพื่อนคือสิ่งที่เราควรคิดให้ดีนะเพราะพลาดครั้งนึงอาจจะเสียใจตลอดชีวิตก็ได้ ปัจจุบันเรายังคิดถึงเพื่อนนี้อยู่ค่ะ แต่เราขอไม่คิดดีกว่าเราอยากรับรู้อะไรดีดีไม่ใช่เรื่องแย่ๆแบบนี้ ใครเจอแบบนี้ก็สู้ๆนะคะไม่ใช่คุณคนเดียวที่เจออะไรแบบนี้ หาเพื่อนดีๆคบซะเพราะเพื่อนสมัยมัธยมเนี่ยแหละจะทำให้เราจดจำไปตลอดชีวิตเลยค่ะว่าวันนึงเคยเจอเพื่อนแบบไหนๆ สู้ๆนะคะ ใครมีประสบการณ์อะไรก็มาเหลาได้นะเราอยากรู้เหมือนกัน