อยากจะบอก น้านุช น้าหน่อง พี่อร หนูบิ๋ม หนูบีม น้องเพียว น้องเตย พี่ปู ป้ากิ๊ฟท์ และลุงด่วน ว่า ...
   ถ้าช่วงนี้รู้สึกแย่มากๆ จากกองเชียร์บางส่วน ที่กระหน่ำเข้ามา ทั้งด่า  ทั้งไล่  ทั้งแช่ง .... ก็ขอให้คิดเสียว่า
   บรรดา น้าๆ หนูๆ ทั้งหลาย  ยังโชคดีมาก   เพราะเจอคนพวกนี้  แค่บางช่วงเวลาเท่านั้น  และก็เจอกันแบบ ไม่มีตัว ไม่มีตน  เป็นใครก็ไม่รู้ (อยากเจอตัวจริง เหมือนกัน  อยากเห็นหน้ากูรู ผู้รู้ทุกอย่างว่า หน้าตาเป็นยังไงกันบ้าง)
   แต่คนที่โชคร้ายกว่า น้าๆหนูๆ ก็คือ  บรรดาลูกหลาน ของคนพวกนี้  ลองคิดดูว่า ชีวิตเราจะเป็นยังไงถ้ามี พ่อแม่ ที่ตั้งความหวังแบบ ไม่สนใจเหตุผล และความเป็นจริง  เช่น
   ลูก ป.1 โดนเด็ก ป.6 ขาใหญ่ประจำโรงเรียน  ไถเงินค่าขนมไปหมด  กลับมาบ้าน ก็คงโดนตีซ้ำ  ... มันห่วย สู้เขา ไม่ได้ ทำไม่ไม่เตะสั่งสอนมัน .... โธ่ แม่ กำปั้น มันใหญ่กว่าหัวหนูอีก .... อย่า อย่ามาอ้างว่า ตัวเล็กกว่า  แพ้ก็คือ แพ้  ...
   ลูกเรียนไม่เก่ง   ก็ดุด่า เปรียบเทียบ ให้เด็กมัน เจ็บช้ำน้ำใจ  ... มันห่วย  ดูลูกบ้านนั้นซิ  เขาสอบได้ที่ 1 มันขี้เกียจสันหลังยาว ... ทั้งๆที่ เด็กมันก็เต็มที่แล้ว  แต่สมองมันไปได้แค่นั้น (พ่อแม่ก็ไม่ได้ฉลาด  ทำไมชอบหวังให้ลูกเป็นอัจฉริยะ)
    เห็นไหมครับ   ยังมีคนที่แย่กว่าเราอีกเยอะ
   ถ้าเราเต็มที่แล้ว  สุดความสามารถแล้ว ....  ก็ไม่มีอะไรต้อง เสียใจ