ผมเป็นเด็กจากต่างจังหวัดทีตาม bnk48 มาสักพักแล้วครับตามไปในหลายๆที่ พอปิดเทอมขึ้นมหาลัยก็มีโอกาสได้เข้ากทม.ทุกสัปดาห์เพื่อมาตาม bnk48 อย่างจริงจังตั้งแต่งาน honda เธียเตอร์ แต่งานจับมือครั้งแรกเมื่อ 2-3 มิถุนายน ซื้อซีดีไปจำนวนหนึ่ง เพื่อมาจับมือคนๆนึงที่ทำให้ผมมีชีวิตต่อได้จนทุกวันนี้
             วันที่ 2 หลายๆคนคงรู้กันดีว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมไม่มีปัญหาเพราะสามารถมาได้ 2 วันแต่สำหรับบางคนที่มาจากต่างจังหวัดเช่นเดียวกับผม อยากได้ของเกี่ยวกับ bnk ทนต่อแถว ตั้งแต่ 6 โมงเช้าจน 4 โมงเย็นพึ่งได้ซื้อของ แต่หลายๆคนซื้อเสร็จแล้วกลับไม่มีเวลามากพอที่จะจับมือกับคนที่ตัวเองชื่นชมเพราะเกิดเหตุการณ์ที่มีงานจับมือมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ดันจัดการไม่ได้ บางคนตั้งใจมาวันที่ 2 เคลียทุกอย่างให้ตัวเองว่าง เสียใจที่ไมได้จับมือ ผิดหวัง แต่ได้เพียงแค่คำขอโทษกลับมา แต่ผมไม่เป็นไรครับยังมีวันที่ 3 อีกวัน และก็ได้จับมือตามที่ต้องการมาหลายเดืนได้พูดคุยแล้ว

งานจับมือในเดือนสิงหาคม กับพ่อค้าหน้าเลือด
              ในตอนที่รู้ว่าซีดีซิง 3 มีบัตรจับมือสำหรับเดือนมิถุนายน ผมได้ยืมเงินพ่อเพื่อซื้อซีดีซิง 3 (บ้านผมค่อนข้างมีฐานะ สามารถขอพ่อแม่ได้ แต่รู้สึกเกรงใจที่เงินในครั้งนี้ใช้สำหรับความสุขผมเพียงคนเดียว เลยตัดสินใจใช้คำว่ายืม แล้วหางานพาร์ทไทม์ทำ เป็นเด็กที่ไม่เคยทำงานหนักอะไรเพราะค่อนข้างขก. แต่ครั้งนี้ผมกลับอยากทำงานเพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ) คิดว่างานจับมือจะมีการขายบัตรทุกครั้ง แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ผมไม่รู้ครับ ไม่รู้จริงๆ ถ้าหากผมรู้ ผมมั่นใจว่าจะเพิ่มจำนวนขึ้นสำหรับเดือนสิงหาแน่นอนครับ แต่นั่นแหละครับผมไม่รู้ ผมไม่ทางเลือกนอกจากซื้อจากบุคคลอื่น แต่ราคาในตอนนี้กลับแพงเหลือเกิน พ่อค้าหลายๆท่านพอรู้ประกาศว่ามีเดือนสิงหาก็เก็บไว้รอข่วงก่อนหน้านั้น เพื่อดึงราคาได้แพงแบบสุดๆ หลังจากทำงานผมก็ได้รู้อะไรมากขึ้น มีความเสียดายมากขึ้น เห็นราคานั้นแล้วทำใจซื้อไม่ได้จริงๆ  หลายๆคำแนะนำบอกว่าถ้าแพงก็รอครั้งหน้า นั่นสินะครับถ้าผมเหมือนกับคนอื่นผมก็คงรอได้ แต่สำหรับผมชีวิตผม ผมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่านอกจากพ่อแม่น้อง ก็เพราะเมมเบอร์คนนึงใน bnk ที่ผลักดันให้ผมได้ติดมหาลัยตามที่ฝัน อาการซึมเศร้าเพราะชีวิตในช่วงมัธยมปลายก่อนขึ้นมหาลัยนั้นดีขึ้น ผมมองคนๆนั้นสำคัญกับผมมาก หลายคนอ่านถึงตรงนี้แล้วคงคิดว่าผมเป็นขนาดนี้เลยหรอ ใช่ครับผมเป็นแบบนั้น คนๆนั้นดึงผมออกมาจากเหวลึกที่ไม่มีวันเห็นแสงสว่าง ไม่ใช่ความรักแบบชู้สาว แต่เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก อยากเจอครับอยากตามไปให้กำลังใจทุกๆงาน แล้วก็งานจับมือที่ผมสามารถสื่อความรู้สึกออกไปได้มากที่สุด มันสำคัญกับผมมาก มันเป็นเหมือนกำลังใจในการมีชีวิตของผม ผมพึ่งเข้าคำว่าไอดอลจริงๆเมื่อรู้จัก bnk

แต่ ผมไม่มีบัตรไว้สำหรับเดือนสิงหาสักใบนึง



               ถ้าหาก อฟช ประกาศไว้แต่แรกว่ามีเดือนสิงหาคม แล้วจะไม่มีการขายบัตรเพิ่ม แน่นอนครับผมจะซื้อจำนวนสำหรับทั้ง 2 งาน เข้าใจครับว่ามันเยอะจนต้องแบ่ง แต่สุดท้ายการแก้ปัญหาของอฟช.ก็คือการทำให้ธุรกิจขายบัตรจับมือของพ่อค้ารุ่งเรืองมากขึ้น


เดือนสิงหาคมผมจะไม่ได้คุยกับคนที่ทำให้ผมมีชีวิตที่กลับมายิ้มได้ กลับมาใช้ชีวิตต่อได้


หลายๆคนเป็นเหมือนผม แต่นั่นสินะครับ มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ตอนพิมก็รู้สึกจิตใจมันว่างเปล่า อยากจะร้องไห้


ขอโทษนะครับที่หลายคนอ่านแล้วขัดใจ คิดว่าเป็นเรื่องแต่ง ผมสาบานครับทุกอย่างที่พิมมา ความรู้สึกต่างๆที่อธิบายมันจริงทุกอย่าผมมั่นใจครับ


หากผมเข้าใจอะไรผิดไปสามารถบอกได้ครับ พร้อมรับฟัง