วันนี้เราเอานิทานอิสปมาฝากเพื่อนๆ  ณ สวนแห่งหนึ่ง มีดอกบานไม่รู้โรยและดอกกุหลาบปลูกอยู่ติดๆ กัน ดอกบานไม่รู้โรยกล่าวชมดอกกุหลาบว่า "เจ้าเป็นดอกไม้ที่สวยงามมาก ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมนุษย์ทั้งหลายถึงชอบเจ้า ข้าอิจฉาในความงามของเจ้าเหลือเกิน"   ดอกกุหลาบได้ยินเช่นนั้นก็ตอบดอกบานไม่รู้โรยด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยว่า "ความงามของฉันมันเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น อีกไม่นานกลีบก็จะเหี่ยวเฉาและร่วงลงสู่ดินไปในที่สุด แต่เจ้าสิ ยังคงสีสันสดใสอยู่เสมอแม้จะถูกเด็ดไปก็ตาม"  
    **สำหรับเราเราอยากเป็นทั้ง2อย่างเลย คนสวยก็ต้องสวยแบบมีคุณธรรม มีความดีและยืนยาว เป็นคนดีของสังคม ถึงจะเรียกว่าสวยทั้งภายใจและภายนอก ไม่ทำให้สังคมเดือดร้อนตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  แล้วเพื่อนๆละ มีอะไรแนะนำมาแชร์กันได้นะคะ