บางทีเราก็ชอบคิดเล็กคิดน้อยจนเกินเหตุ เช่น รุ่นพี่ไม่ชวนเรากินข้าวแต่กลับชวนคนอื่นกินข้าว เราก็ยืนอยู่แถวนั้น แต่เขากลับไม่ปริปากชวน เราก็คิดมากว่า รุ่นพี่ไม่พอใจหรือโกรธอะไรเราหรือเปล่า หรืออีกเหตุการณ์หนึ่งคือ เราก็มีอคติกับรุ่นพี่คนเดิมนิดๆ แต่ก็ยังอยากได้ความสนใจจากรุ่นพี่เขา เพราะก่อนหน้านี้เราเป็นคนที่รุ่นพี่คนนั้นโปรดปราน แล้วก็มีเหตุบางอย่างทำให้เราเกิดไม่สนิทใจเหมือนเดิม ( ปล.รุ่นพี่เราเป็นผญ.นะคะ ไม่ได้คิดไปแนวทางที่แอบชอบหรือแนวรักๆใคร่ๆ )
จนบางทีก็คิดว่าตัวเองเป็นคนอิจฉาริษยาหรอ หรือเป็นคนชอบเรียกร้องความสนใจ บอกว่าอคติกับเขาแต่ในใจก็อยากให้เขามาสนใจ คือเรางงกับตัวเองมากค่ะ ไม่รู้เลยว่านิสัยจริงๆแล้วเราเป็นคนยังไง แต่เราก็ไม่เคยคิดร้ายกับใครนะ เกลียดใครก็จะไม่ยุ่งอยู่ใครอยู่มัน และบางทีถ้าวันไหนเราตั้งใจจะอยู่คนเดียวในห้อง ถ้าใครมาเคาะประตูบ่อยๆ เราก็จะหงุดหงิดง่าย สีหน้าจะออกเลย แต่ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเป็นขนาดนี้นะ ก่อนหน้านี้จะเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่น ยิ้มแย้ม แคร์คำพูดของคนอื่นมาก เป็นคนเซนซิทีฟบ่อน้ำตาตื้น แต่เวลาร่าเริงก็ร่าเริง ปฏิเสธใครไม่เป็นเลย แต่นิสัยไม่ค่อยให้ใครชอบมายุ่งเกินหรือก้าวก่ายเกินไปถ้าไม่ใช่คนที่เราถูกชะตาจริงๆนี่เป็นมาตั้งนานแล้วค่ะ ที่ผ่านมาเราชอบช่วยเหลือคนอื่นมากๆ จนบางทีเรารู้สึกว่าเราโดนเอาเปรียบ เราเลยเปลี่ยนความคิดเป็นความคิดอะไรไม่รู้ในตอนนี้ เรารู้สึกว่าตัวเองมีคนสองคนในร่างเดียว บอกตัวเองว่าอย่าไปแคร์ใครมากแต่ก็แคร์อยู่ดี ( เพราะเราเคยมีเรื่องคือเพื่อนที่เราไว้ใจมาก แคร์มากที่สุดทำให้เราผิดหวัง )

จากเหตุที่ทำให้เราคิดมาก บางทีก็ทำให้เรานอยด์ทั้งวันเลยอะค่ะ เขียนกระทู้ก็งงๆ เรียบเรียงไม่ถูก ขออภัยด้วยนะคะ แต่เราอยากรู้ว่ามุมมองที่เราพิมพ์ไป ทุกคนมองเราเป็นคนแบบไหน TT