อนุบาล3 เข้าโรงเรียนสัตหีบ เข้าไปไม่รู้จักใคร ตอนนั้นมีเด็กผู้หญิงคนนึง เขาชื่อจ้า ผมเปีย2ข้าง ขาวๆ เข้ามาทักเข้ามาเล่นด้วย จนเป็นเพื่อนสนิทกัน เรายอมไปโรงเรียนสายเพื่อจะเข้าโรงเรียนพร้อมเพื่อนคนนี้ พออนุบาล3ก็รู้ว่าแม่เขาชื่อจู้ พองานโรงเรียนก็เจอแม่จู้บ่อย แต่ภาพสุดท้ายที่พอจำลางๆได้ คือวันที่จบอนุบาล3 หลังจากที่เราเดินไปรับใบประกาศบนเวที ตอนลงมา แม่จู้เรียก(เรา)อีฟนี่ก็หัน แม่ก็หยิบกล้องขึ้นมาแล้วถ่ายรูปไว้ นี่เป็นความทรงจำสุดท้ายที่จำได้ พอขึ้นป.1นี่ก็รอจ้า ถามเพื่อนเพื่อนก็ไม่รู้ จ้าก็คงย้ายโรงเรียนแหละ แต่ตอนนั้นเรามีความหวังตลอดว่าจะเจอเพื่อนคนนี้ พอมาสักพักก็ย้ายมาอยู่หนองคาย แต่ความทรงจำของเพื่อนคนนี้ยังฝังลึกอยู่ในสมองตลอด ไม่เคยลืม หวังแค่ว่าจะเจอกันอีกในอนาคต #จ้าลูกแม่จู้