เราอายุย่าง 19 เข้ามหาลัยแล้ว แต่พ่อยังไม่ให้มีแฟน
     เมื่อก่อนตอนมัธยม พ่อเคยขอเราไว้ ว่าอย่าเพิ่งมีแฟนเรียนให้จบก่อน สัญญากับพ่อนะ เราก็าญญากับพ่อ ให้ทั้งพ่อทั้งเราสบายใจ เพราะเราเองก็ไม่คิดจะมีใครอยู่แล้ว ไม่ใช่คนสวย แทบไม่มีคนมาจีบเลย มีบ้างเล็กน้อยแต่เราก็ไม่ได้สนใจ ตั้งตาเรียน สนุกเฮฮากับเพื่อน
     จนกระทั่งเทอมสุดท้ายของม.ปลาย มันก็มาถึง มีคนมาจีบ เค้าอายุมากกว่าเรา ทีแรกเราเองตั้งใจแค่คุยกันไปเรื่อยๆ แบบเพื่อนคุยไปก่อน อยากเรียนจบก่อน ตอนแรกมันก็เนิบๆ หลังๆเค้าก็เริ่มรุกหนัก เขาถามชอบเขาบ้างไหม คำถามแค่นี้แต่เราร้องไห้หนักมาก ร้องไห้เหมือนจะบ้า ความรู้สึกมันตีกันไปหมด ชอบก็ชอบ แต่ไม่กล้าพูด เพราะถ้าพูดมันอาจจะหนักกว่านี วันนึงคงจริงจังมากกว่าตอนนี้ แล้วสัญญาที่ให้พ่อล่ะ ทุกอย่างมันตีกันในหัว
     สุดท้ายเราก็ต้านทานมันไม่ไหว คนที่เคยมั่นใตมาตลอดว่าคงไม่มีความรักไปอีกนานก็พ่ายแพ้ให้กับมัน เรารู้ตัวดีว่าตัวเองเริ่มล้ำเส้นคำสัญญานั้นแล้ว
     อยู่มาวันนึงคุยโทรศัพท์กับพ่อ พ่อถามเราว่าเรามีความรักมีแฟนบ้างรึเปล่า เราเองไม่อยากโกหกหรือปิดบังอีก เราเลยบอกพ่อว่า ก็มีบ้าง ปรากฏว่าพ่อโมโห ขึ้นเสียงใส่เรา ว่าเรา ไหนสัญญากับพ่อแล้วไง เราก็ร้องไห้ หลังจากนั้นมาเราก็ไม่กล้าคุยกับพ่อเรื่องนี้อีก
     แต่ถามว่าเราเลิกคุยเลิกคบไหม เราก็ไม่ได้เลิก ไม่รู้ใครจะเข้าใจไหม พ่อเราเราก็รัก เราให้พ่อได้ทุกอย่าง เราตั้งใจเรียนมาตลอด แต่กับคนรักเราก็รักเขา เราอยากเปิดเผย อยากคบแบบสบายใจ แต่เราไม่กล้าสู้หน้าพ่อเลย อยากพูดกับพ่ออีกสักครั้งแค่ปากอ้าไม่ออก ไม่พร้อมรับปฏิกิริยาใดๆจากพ่อ
     แล้วมันยังมีปัญหาอีกอย่าง คือเรากับคนรัก มีอายุห่างกันมาก มากเลยล่ะ การมาเล่าผ่านตัวอักษรแบบนี้ เราไม่กล้าบอกตัวเลขอายุให้เลย เพราะเรากลัวไปหมด กลัวคนไม่ยอมรับ เพราะอายุห่างกันมากๆ เลยยิ่งกลัวที่บ้านไม่ยอมรับ
     เราระบายกับเพื่อนก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็คิดว่าเออ19 แล้วยังเป็นเด็กอยู่ใต้ผ้าเช็ดเท้าในบ้าน ไปนอนค้างบ้านเพื่อนพ่อก็ด่า กลับบ้านดึกก็ไม่ได้ มองไปที่เพื่อนๆรอบตัว บางคนไปเที่ยวผับ อยู่หอคนเดียว มีอิสระมากมาย เราก็นึกอิจฉา
     แล้วเราควรทำยังไงต่อไปดี เราอึดอัดกับการปิดบัง เราอยู่บ้านกับพี่สาว พี่สาวรู้บ้างแล้วว่ามีแฟน แต่ไม่ได้ว่าอะไร หนักสุดก็พ่อเรา มีใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมั้ย แล้วผ่านกันไปได้ยังไงช่วยเล่าให้ฟังได้มั้ยคะ