เรามีปัญหาเกี่ยวกันเรื่องเรียนมากๆค่ะ บอกก่อนนะคะว่าเราอยู่ม.2 เราเรียนสายวิทย์คณิตค่ะเพราะหลายๆคนบอกให้เรียน ซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้จะเรียนอะไรเลยไปๆตามที่เค้าบอก วันแรกๆจะมีแนะนำตัวใช่มั้ยคะคำถามที่เราเกลียดที่สุดคือโตไปอยากเป็นอะไร เราตอบไม่รู้ไปตลอดเลยแล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่าโตแล้วนะยังไม่รู้อีกหรอว่าอยากเป็นอะไร บอกมาทุกคนเลยค่ะตั้งแต่ครูในโรงเรียนยันในครูที่เรียนพิเศษจนเราแบบเออต้องหาให้ได้ดิว่าเราอยากเป็นอะไรจนเราไปดูเว็บโรงเรียนว่ามีสายอะไรบ้าง จนเจอสายศิลป์คำ สายนี้มันตอบโจทย์เราโคตรๆเลยเราเก่งคณิตแต่เราไม่เก่งวิทย์ แล้วเราก็เก่งอังกฤษด้วยเอาจริงๆก็คือไม่ได้เก่งเว่อหรอกค่ะแค่พอไปได้ แต่ไปๆมาๆเจอกับศิลป์ภาษาค่ะเราเริ่มลังเลแล้วแหละเพราะเราไม่อยากทิ้งคณิตแต่สุดท้ายเราก็เลือกว่าอยากเรียนศิลป์ยุ่น ไปเป็นครู เป็นล่าม เป็นนักแปลเราไปปรึกษาแม่แม่เราไม่โอเคมากๆๆแม่เราอยากให้เรียนสายวิทย์เพราะมันไปได้ทุกทาง เราคุยเรื่องเรียนกับแม่ทีไรเราร้องไห้ทุกทีเลยค่ะแม่ไม่เคยเห็นด้วยกับเราเลย ถ้าให้เรียนสายวิทย์อ่ะเราเรียนได้นะแต่ถ้าจบไปเราขึ้นมหาลัยเราไปเข้าคณะที่เป็นภาษาเราก็จะดูด้อยกว่าเพื่อนเลยรึเปล่าเราไม่รู้ภาษงภาษาอะไรเลยแถมที่เรียนมาก็สูญเปล่าไปดิ เราไม่ได้ขยันไม่ได้เก่งขนาดที่เรียนสายวิทย์แล้วจะไปหาเรียนภาษาเพิ่มเพราะเราคือทำสิ่งไหนคือโฟกัสแต่สิ่งนั้นอ่ะ เรียนวิทย์โฟกัสวิทย์แต่เอาแล้วยุ่น ถ้าจะเอายุ่นก็จะไม่เอาวิทย์แล้วแต่ถ้าไปสายวิทย์เราจะเรียนอะไรล่ะเราไม่ชอบเลยผ่าตัด
นึกไม่ออกแล้วค่ะว่าจะพูดอะไรต่อ แต่คือเราควรไปยังไงดีเราควรเรียนตามที่เราชอบหรือเรียนตามที่คนอื่นบอกว่าดี เรียนสายศิลป์คนดูถูกจริงๆหรอคะ
ถ้าความคิดของเราตรงไหนไม่โอเคหรือมันผิดไปบอกเรานะคะจะปรับความคิดให้ดีขึ้น ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ