เรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนในกลุ่มอยู่11 จะมีเพื่อนคนนึ่งที่ทุกคนในกลุ่มต้องคอยเอาใจและเชื่อฟังเค้าทุกอย่างเหมือนเขาเป็นหัวหน้ากลุ่ม
เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงหน้าฝนมันเป็นช่วงที่ฝนตกตอนเย็นมาก เวลานั้นเครื่องซักผ้าเราพังเลยได้ซักมือเอา มันเลยกลายเป็นกลิ่นอับชื้นอับ ตอนนั้นจำได้ขึ้นใจเลยว่าเพื่อนในกลุ่มพากันจับกลุ่มคุยเรื่องของเราแต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เราแค่ปรับตัวเองอยู่เป็นมาได้3อาทิตย์ มีอยู่วันนึ่งเสื้อพละเราแห้งไม่ทันมันยังมีกลิ่นอับๆอยู่แล้วตอนเข้าแถว มีเพื่ิอนในกลุ่มเราอยู่ๆก็ฉีดน้ำหอมใส่เราเฉยเลย ตอนนั้นเราโมโหมากเพราะเราไม่ชอบน้ำหอมกลิ่นนั้นกลิ่นมันแบบฉุนมากบวกกับเสื้ออับเราตอนนั้น จำได้ว่าคาบแรกเรียนภาษาจีนแล้วเราก็นั่งใกล้พัดลมแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้มันทำให้เพื่อนแถวๆนั้นได้กลิ่นน้ำบวกกับกลิ่นเสื้ออับ พอหมดคาบจีนเราก็กลับไปเรียนที่เดิมสักพักเราก็หันไปหาเพื่อนที่อยู่กลุ่มเราแต่ภาพที่เห็นคือA(เอคือเพื่อนที่คนชอบเอาใจใส่มากที่สุดในกลุ่ม) กับB(คนที่ฉีดน้ำหอมใส่เราตอนเข้าแถว)นั่งคุยกับเพื่อนในห้องบางส่วนนั่งจับกบุ่มเรื่องเรา แต่เราก็ทำเป็นไม่รู้ทำนิ่งเฉย พอมาถึงวันศุกร์ท่าทีของเพื่อนในห้องก็เริ่มเปลี่ยนไปพูดเสียงดังบ้างเหมือนตั้งใจให้เราได้ยิน แต่เราก็ทำเป็นไม่สนใจแต่มีคำพูดๆนึ่งที่มันทำให้แบบจุกมากคือ เพื่อนที่เป็นหัวโจกในห้องพูดมาทางเราว่า "กลับบ้านไปอาบน้ำไป๊" คือตอนนั้นแบบน้ำตาเราไหลเลยแบบห้ามไม่อยู่มันเหมือนความไว้ใจที่เรามีให้AกับBสลายลงไปเลย เราคิดในใจตอนนั้นคือ (เฮ้ย!เพื่อนกันทำอย่างนิหรอวะ พูดให้คนอื่นฟังทั้งๆที่ไม่เป็นจริง ) แบบมันสุดจะกลั้นที่มันไปบอกเพื่อนว่าเราไม่ได้อาบน้ำมาโรงเรียนตอนเช้าเราก็ไม่พูดกับมันเลย พอถึงวันจันทร์เราเดินขึ้นห่องทว่าเรรได้กลิ่นน้ำหอมแบบฉุนมากเราก็เลยแบบพูดเหมือนปกติว่า "นเำหอมใครว่าทำไมมันเหม็นจัง" แล้วเพื่อนในห้องคนนึ่งพูดใส่เราว่า"ไม่เหมือนคนที่ไม่อาบน้ำตอนเช้าหรอกวะ กลับบ้านไปอาบน้ำก่อนไป๊"
ความรู้สึกตอนนั้นอยากจะพุ่งไปชกปากแต่ทำไม่ได้เราก็อาศัยเงียบ และเพื่อนข้างๆคือคนในกลุ่มคือC เราหันไปยืมดินสอ แต่นางหันกลับไปพูดกับAว่า "ไมาอยากจะคุยกับคนไม่อาบน้ำวะ" แล้วเราก็หันไปดูAนางก็พยักหน้าเห็นด้วย คือแบบตอนนั้นเราเริ่มคิดละคือเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.4 ดูกันอย่างนี้หรอวะจนเราทนไม่ไหว เราไปปรึกษาเพื่อนในกลุ่มอีกคนที่เป็นเพื่อนที่เราไว้ใจที่สุดเราก็เล่าให้ฟังว่าเรื่องมันเป็นอย่างไรและบอกว่าจะออกจากกลุ่ม เพื่อนD เลยบอกว่าอย่าออกเลย ถ้าออกมันจะเป็นแกก็รู้ดูๆกันไปก่อน แล้วเราก็ลองดู พอมาถึงวันพุธเพื่อนที่อยู่ในห้องที่เดินผ่านเรากก็เอามือมาปิดจมูกบ้าง บางคนถึงขั้นเดินไปหน้าห้องก็มี และที่สำคัญเราเหลือบไปเห็นเพื่อนAที่กำลังพูดเรื่องเราแบบสนุกปากพร้อมทำท่าประกอบไปด้วยมันทำให้เพื่อนในห้องรู้สึกรังเกียจเรามากขึ้นคือเวลานั้นเรารู้สึกผิดหวังมาก ะดกับตัวเองว่านี่หรอเพื่อนกันมันดูกันแค่นี้หรอนับตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ไม่พูดกับพวกมันอีกเลย พวกมันเหมือนตัวเองไม่ผิดคืออยู่แบบคนปกติมากแล้วเราก็ไปนั่งคุยกับเพื่อนในห้องคนนึ่งคือนางก็ดีตอนแรกนางก็ถามเราว่าเป็นไร ผิดอะไรกัยเพื่อนAเราก็ไม่ตอบบอกว่าไม่มีไร วันต่อมาเราก็พูดกับเพื่อนEว่าเราทำไมถึงผิดกับพวกนั่น พอพวกนั้นรู้Bก็เดินไปถามE นางก็บอกด้วยความที่นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพอพวกนั้นรู้ ก็เริ่มแขวะเรา ด่ากระแทก-ดันเรา และก็โพสต์ให้เราบ้าง เราเลยปรึกษากับDว่าจะเอาไงต่อคือไม่ไหวจริงๆ แล้วAก็ไปพูดในกลุ่มฟังเขาก็เชื่อกันหมดยกเว้นเรากับD ที่ไม่ได้ฟังอะไรเลย แล้วที่Aโพสต์ก็โพสต์ว่า "คือพวกกูทำไรผิดว่า งงสัสรัสเซียทำแบบนี้เพื่อนในกลุ่มก็รับไม่ได้" เราแบบตอนนั้นคือ อยากตะโกนใส่หน้ามันว่า" ใครเริ่มก่อนวะ ที่กูอยู่เงียบๆนี่ใช่ว่ากูจะไม่รู้แต่ที่กูไม่พูดเพราะไม่อยากมีปัญหา"
ความรู้สึกมันเหมือนถูกทุกอย่างแล้วเราก็เป็นคนผิดไรนี้ ทีเราพูดให้เพื่อนต่างห้องว่าเหตุการณ์มันเป็นไงขนาดเพื่อนยังโกรธแทนเลย ในสถานการณ์ตอนนั้นคือเราเครียดมาก ไม่อยากอยู่ใกล้ใครก็ได้กลิ่นตัว กลัวการอยู่ใกล้คนอื่นมาก เหมือนเราจะมีปมด้วยว้าอย่าไปใกล้เขา เราแอบมาร้องไห้อยู่บ้านทุกวันถามตัวเอาว่า เราทำไรผิดทำไมเพื่อนถึงทำกับเราอย่างนี้ความไว้ใจที่มีให้มันพังลงในพริบตา เหมือนมันมีความสุขแต่อยู่ในความทุกข์คนอื่น
#เป็นเพื่อนจะว่าไงตกลงใครผิด แล้วเราควรทำไงต่อไปดี
ใครเคยโดนเพื่อนในกลุ่มนินทาเรื่องของเรากับเพื่อนทั้งๆที่ไม่เป็นความจริงในห้องมั๊ยค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงหน้าฝนมันเป็นช่วงที่ฝนตกตอนเย็นมาก เวลานั้นเครื่องซักผ้าเราพังเลยได้ซักมือเอา มันเลยกลายเป็นกลิ่นอับชื้นอับ ตอนนั้นจำได้ขึ้นใจเลยว่าเพื่อนในกลุ่มพากันจับกลุ่มคุยเรื่องของเราแต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เราแค่ปรับตัวเองอยู่เป็นมาได้3อาทิตย์ มีอยู่วันนึ่งเสื้อพละเราแห้งไม่ทันมันยังมีกลิ่นอับๆอยู่แล้วตอนเข้าแถว มีเพื่ิอนในกลุ่มเราอยู่ๆก็ฉีดน้ำหอมใส่เราเฉยเลย ตอนนั้นเราโมโหมากเพราะเราไม่ชอบน้ำหอมกลิ่นนั้นกลิ่นมันแบบฉุนมากบวกกับเสื้ออับเราตอนนั้น จำได้ว่าคาบแรกเรียนภาษาจีนแล้วเราก็นั่งใกล้พัดลมแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้มันทำให้เพื่อนแถวๆนั้นได้กลิ่นน้ำบวกกับกลิ่นเสื้ออับ พอหมดคาบจีนเราก็กลับไปเรียนที่เดิมสักพักเราก็หันไปหาเพื่อนที่อยู่กลุ่มเราแต่ภาพที่เห็นคือA(เอคือเพื่อนที่คนชอบเอาใจใส่มากที่สุดในกลุ่ม) กับB(คนที่ฉีดน้ำหอมใส่เราตอนเข้าแถว)นั่งคุยกับเพื่อนในห้องบางส่วนนั่งจับกบุ่มเรื่องเรา แต่เราก็ทำเป็นไม่รู้ทำนิ่งเฉย พอมาถึงวันศุกร์ท่าทีของเพื่อนในห้องก็เริ่มเปลี่ยนไปพูดเสียงดังบ้างเหมือนตั้งใจให้เราได้ยิน แต่เราก็ทำเป็นไม่สนใจแต่มีคำพูดๆนึ่งที่มันทำให้แบบจุกมากคือ เพื่อนที่เป็นหัวโจกในห้องพูดมาทางเราว่า "กลับบ้านไปอาบน้ำไป๊" คือตอนนั้นแบบน้ำตาเราไหลเลยแบบห้ามไม่อยู่มันเหมือนความไว้ใจที่เรามีให้AกับBสลายลงไปเลย เราคิดในใจตอนนั้นคือ (เฮ้ย!เพื่อนกันทำอย่างนิหรอวะ พูดให้คนอื่นฟังทั้งๆที่ไม่เป็นจริง ) แบบมันสุดจะกลั้นที่มันไปบอกเพื่อนว่าเราไม่ได้อาบน้ำมาโรงเรียนตอนเช้าเราก็ไม่พูดกับมันเลย พอถึงวันจันทร์เราเดินขึ้นห่องทว่าเรรได้กลิ่นน้ำหอมแบบฉุนมากเราก็เลยแบบพูดเหมือนปกติว่า "นเำหอมใครว่าทำไมมันเหม็นจัง" แล้วเพื่อนในห้องคนนึ่งพูดใส่เราว่า"ไม่เหมือนคนที่ไม่อาบน้ำตอนเช้าหรอกวะ กลับบ้านไปอาบน้ำก่อนไป๊"
ความรู้สึกตอนนั้นอยากจะพุ่งไปชกปากแต่ทำไม่ได้เราก็อาศัยเงียบ และเพื่อนข้างๆคือคนในกลุ่มคือC เราหันไปยืมดินสอ แต่นางหันกลับไปพูดกับAว่า "ไมาอยากจะคุยกับคนไม่อาบน้ำวะ" แล้วเราก็หันไปดูAนางก็พยักหน้าเห็นด้วย คือแบบตอนนั้นเราเริ่มคิดละคือเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.4 ดูกันอย่างนี้หรอวะจนเราทนไม่ไหว เราไปปรึกษาเพื่อนในกลุ่มอีกคนที่เป็นเพื่อนที่เราไว้ใจที่สุดเราก็เล่าให้ฟังว่าเรื่องมันเป็นอย่างไรและบอกว่าจะออกจากกลุ่ม เพื่อนD เลยบอกว่าอย่าออกเลย ถ้าออกมันจะเป็นแกก็รู้ดูๆกันไปก่อน แล้วเราก็ลองดู พอมาถึงวันพุธเพื่อนที่อยู่ในห้องที่เดินผ่านเรากก็เอามือมาปิดจมูกบ้าง บางคนถึงขั้นเดินไปหน้าห้องก็มี และที่สำคัญเราเหลือบไปเห็นเพื่อนAที่กำลังพูดเรื่องเราแบบสนุกปากพร้อมทำท่าประกอบไปด้วยมันทำให้เพื่อนในห้องรู้สึกรังเกียจเรามากขึ้นคือเวลานั้นเรารู้สึกผิดหวังมาก ะดกับตัวเองว่านี่หรอเพื่อนกันมันดูกันแค่นี้หรอนับตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ไม่พูดกับพวกมันอีกเลย พวกมันเหมือนตัวเองไม่ผิดคืออยู่แบบคนปกติมากแล้วเราก็ไปนั่งคุยกับเพื่อนในห้องคนนึ่งคือนางก็ดีตอนแรกนางก็ถามเราว่าเป็นไร ผิดอะไรกัยเพื่อนAเราก็ไม่ตอบบอกว่าไม่มีไร วันต่อมาเราก็พูดกับเพื่อนEว่าเราทำไมถึงผิดกับพวกนั่น พอพวกนั้นรู้Bก็เดินไปถามE นางก็บอกด้วยความที่นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพอพวกนั้นรู้ ก็เริ่มแขวะเรา ด่ากระแทก-ดันเรา และก็โพสต์ให้เราบ้าง เราเลยปรึกษากับDว่าจะเอาไงต่อคือไม่ไหวจริงๆ แล้วAก็ไปพูดในกลุ่มฟังเขาก็เชื่อกันหมดยกเว้นเรากับD ที่ไม่ได้ฟังอะไรเลย แล้วที่Aโพสต์ก็โพสต์ว่า "คือพวกกูทำไรผิดว่า งงสัสรัสเซียทำแบบนี้เพื่อนในกลุ่มก็รับไม่ได้" เราแบบตอนนั้นคือ อยากตะโกนใส่หน้ามันว่า" ใครเริ่มก่อนวะ ที่กูอยู่เงียบๆนี่ใช่ว่ากูจะไม่รู้แต่ที่กูไม่พูดเพราะไม่อยากมีปัญหา"
ความรู้สึกมันเหมือนถูกทุกอย่างแล้วเราก็เป็นคนผิดไรนี้ ทีเราพูดให้เพื่อนต่างห้องว่าเหตุการณ์มันเป็นไงขนาดเพื่อนยังโกรธแทนเลย ในสถานการณ์ตอนนั้นคือเราเครียดมาก ไม่อยากอยู่ใกล้ใครก็ได้กลิ่นตัว กลัวการอยู่ใกล้คนอื่นมาก เหมือนเราจะมีปมด้วยว้าอย่าไปใกล้เขา เราแอบมาร้องไห้อยู่บ้านทุกวันถามตัวเอาว่า เราทำไรผิดทำไมเพื่อนถึงทำกับเราอย่างนี้ความไว้ใจที่มีให้มันพังลงในพริบตา เหมือนมันมีความสุขแต่อยู่ในความทุกข์คนอื่น
#เป็นเพื่อนจะว่าไงตกลงใครผิด แล้วเราควรทำไงต่อไปดี