สวัสดีครับ วันนี้มีประสบการณ์มาเล่าสู่ฟัง
เรื่องเกี่ยวกับ "คุณครู" ครับผมคำนี้มีสำคัญแค่ไหนทุกคนรู้ดี เราถูกสั่งสอนกันมาว่าคุณครูคือพ่อแม่คนที่สองของเราเลยทีเดียว...
ผมมีหลานครับ เรียนอยู่ป.1 เป็นคนที่ดื้อมากอยู่เพราะเป็นหลานชายคนแรกและคนเดียว แถมถูกเลี้ยงดูโดยยายที่รักหลานสุดๆ...แต่เด็กยังไงก็คือเด็ก ดื้อแต่ไม่เคยโกหก ทำผม รู้และยอมรับ ต่อให้ถูกตี ก็ยอมรับ เวลาไปโรงเรียนผมก็สงสารคุณครูนะครับที่ต้องคอยดูแลหลานผม
ตอนอนุบาลก็พอรู้จากคุณครูเหมือนกันว่าเค้าหยอกเพื่อนแรง สมาธิไม่ค่อยมี แต่คุณครูก็สอนหลานครับได้เป็นอย่างดี
...จนวันนี้...หลานอยู่ป.1แล้ว เรียนกับคุณครูคนใหม่ ...ก็ได้ยินแม่ผมบ่นว่าคุณครูว่าหลานผมดื้อมาก เอาไม่อยู่แล้ว..เราตกใจมากเพราะเปิดเทอมยังไม่สองเดือน..หลานผมดื้อมากขนาดครูเอาไม่อยู่ก็ถือว่าหนักหนา เวลาเค้ากลับบ้านผมก็ถามเค้าและสอนเค้าว่าอย่าทำำเพื่อนแรงนะหยอกเพื่อนให้เบาลงนะ ต่อมาหลานผม โดนแยกไปอยู่คนเดียวหลังห้องสุด แต่ผมไม่เห็นด้วยเลยเพราะอยากให้หลานนั่งหน้ามากกว่า เพราะจะได้ดูแลเป็นพิเศษเพราะเค้าดื้อ
วันต่อมาก็ไม่พ้นที่คุณครูจะรายงานมาอีกว่า"ดื้อจะให้มาตราการไหนกับหลานผมดี"
วันนี้ผมเลยลองไปรับเค้าที่โรงเรียนดู ไปก่อนเลิกเรียน30นาที เพื่อดูพฤติกรรม..เห็นเค้านั่งทำงานที่ครูสั่ง ผมเห็นแบบนั้นก็นั่งรออยู่หน้าห้อง
....และแล้วครูประจำชั้นก็เดินมาถาม "มารอรับใครคะ" ผมตอบน้อง หนึ่งครับ(นามสมมติ) ครูยื่นสมุดหลานผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "นี่ เพิ่งเขียนได้แค่นี้เอง เพื่อนเค้าเขียนถึงเลยเก้าหมดแล้ว อย่างนี้ 5ทุ่มก็ไม่เสร็จหรอก!"แล้วก็เดินเข้าห้องไป...
@*-@"/--ให้ตายเถอะ!...ครูไปกินรังแตนมามากไหน ผมเป็นผู้ปกครองก็เด็กดื้อคนหนึ่ง ทำไมแค่การพูดกันดีๆหรือแค่รอยยิ้มทักทายก็ได้ แม่พิมพิ์ที่สอนหลานผม เป็นแบบนี้หรอครับ....ผมโหโมที่ครูท่านนี้ประชดประชันด้วยกิริยาเช่นนี้มาก เลยยืนดูครูท่านนี้สอนเด็กในห้องสักพัก หลานผมจะกลับบ้านแล้ว เค้าเดินไปไหว้เพื่อลากลับบ้าน ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นครับ เพราะครูท่านนี้มองหลานผม แล้วหน้าบึ้งตึงไม่รับไหว้หลานผม แถวยังว่าเด็กคนอื่นที่อยู่ในห้อง
...
>>คำถามที่เกิดขึ้นในใจผมคือ..
-ครูควรที่จะยิ้มแย้มกับเด็กๆมากกว่านี้มั๊ย ทำบรรยากาศให้เด็กอยากเรียนด้วยตัวเอง ไม่ใช่บังคับใครเด็กต้องเรียนเพราะเด็กมันกลัวคุณครู
...
-กริยาของคุณครู จะสอนเด็กให้เป็นคนดีได้หรอ เพราะตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอนเสมอ
...
-ทว่าหลานผมมันดื้อเอง อยากถามครับ คุณครูคนเดิมสอนหลานผมมาตั้งแต่อนุบาล1-2 ทำไมเค้ามีความสามารถที่จะดูแลเด็กๆได้โดยไม่ต้องมีรูปแบบการสอน ที่ตึงเครียดมากเหมือนคุณ และเด็กฟังคุณครูเค้า
***ผมก็ไม่ได้มีประสบการณ์การสอนเด็กหรอนะครับ ข้อความที่ผมพิมพิ์ทั้งหมดในวันนี้อาจมีทั้งคนที่ว่าผมและไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ ครูท่านนี้เป็น แต่มันเป็นเพียงเรื่องที่ผมอยากจะเล่าสู่ฟัง ในความคิดเห็นของผม คงเลือกที่จะทำบรรยากาศให้เกิดการอยากเรียนรู้มากกว่าการดุด่าและ ควบคุมเด็ก ***
ผู้ปกครองทุกคนย่อมอยากที่จะไปสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่บุตรหลานนะครับ สถานที่เรียน โรงเรียน ระบบการศึกษาที่ดี รวมไปถึงคุณครูที่ดีและสามารถที่จะเป็นตัวอย่างแก่เด็กได้
ประสบการณ์ที่ได้มีวันลืมครับ.. โรงเรียนแห่งนี้ก็เช่นกัน #โรงเรียนวัดชื่อดังจ.อุบล
ครูที่ดีควรเป็นอย่างไร?
เรื่องเกี่ยวกับ "คุณครู" ครับผมคำนี้มีสำคัญแค่ไหนทุกคนรู้ดี เราถูกสั่งสอนกันมาว่าคุณครูคือพ่อแม่คนที่สองของเราเลยทีเดียว...
ผมมีหลานครับ เรียนอยู่ป.1 เป็นคนที่ดื้อมากอยู่เพราะเป็นหลานชายคนแรกและคนเดียว แถมถูกเลี้ยงดูโดยยายที่รักหลานสุดๆ...แต่เด็กยังไงก็คือเด็ก ดื้อแต่ไม่เคยโกหก ทำผม รู้และยอมรับ ต่อให้ถูกตี ก็ยอมรับ เวลาไปโรงเรียนผมก็สงสารคุณครูนะครับที่ต้องคอยดูแลหลานผม
ตอนอนุบาลก็พอรู้จากคุณครูเหมือนกันว่าเค้าหยอกเพื่อนแรง สมาธิไม่ค่อยมี แต่คุณครูก็สอนหลานครับได้เป็นอย่างดี
...จนวันนี้...หลานอยู่ป.1แล้ว เรียนกับคุณครูคนใหม่ ...ก็ได้ยินแม่ผมบ่นว่าคุณครูว่าหลานผมดื้อมาก เอาไม่อยู่แล้ว..เราตกใจมากเพราะเปิดเทอมยังไม่สองเดือน..หลานผมดื้อมากขนาดครูเอาไม่อยู่ก็ถือว่าหนักหนา เวลาเค้ากลับบ้านผมก็ถามเค้าและสอนเค้าว่าอย่าทำำเพื่อนแรงนะหยอกเพื่อนให้เบาลงนะ ต่อมาหลานผม โดนแยกไปอยู่คนเดียวหลังห้องสุด แต่ผมไม่เห็นด้วยเลยเพราะอยากให้หลานนั่งหน้ามากกว่า เพราะจะได้ดูแลเป็นพิเศษเพราะเค้าดื้อ
วันต่อมาก็ไม่พ้นที่คุณครูจะรายงานมาอีกว่า"ดื้อจะให้มาตราการไหนกับหลานผมดี"
วันนี้ผมเลยลองไปรับเค้าที่โรงเรียนดู ไปก่อนเลิกเรียน30นาที เพื่อดูพฤติกรรม..เห็นเค้านั่งทำงานที่ครูสั่ง ผมเห็นแบบนั้นก็นั่งรออยู่หน้าห้อง
....และแล้วครูประจำชั้นก็เดินมาถาม "มารอรับใครคะ" ผมตอบน้อง หนึ่งครับ(นามสมมติ) ครูยื่นสมุดหลานผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "นี่ เพิ่งเขียนได้แค่นี้เอง เพื่อนเค้าเขียนถึงเลยเก้าหมดแล้ว อย่างนี้ 5ทุ่มก็ไม่เสร็จหรอก!"แล้วก็เดินเข้าห้องไป...
@*-@"/--ให้ตายเถอะ!...ครูไปกินรังแตนมามากไหน ผมเป็นผู้ปกครองก็เด็กดื้อคนหนึ่ง ทำไมแค่การพูดกันดีๆหรือแค่รอยยิ้มทักทายก็ได้ แม่พิมพิ์ที่สอนหลานผม เป็นแบบนี้หรอครับ....ผมโหโมที่ครูท่านนี้ประชดประชันด้วยกิริยาเช่นนี้มาก เลยยืนดูครูท่านนี้สอนเด็กในห้องสักพัก หลานผมจะกลับบ้านแล้ว เค้าเดินไปไหว้เพื่อลากลับบ้าน ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นครับ เพราะครูท่านนี้มองหลานผม แล้วหน้าบึ้งตึงไม่รับไหว้หลานผม แถวยังว่าเด็กคนอื่นที่อยู่ในห้อง
...
>>คำถามที่เกิดขึ้นในใจผมคือ..
-ครูควรที่จะยิ้มแย้มกับเด็กๆมากกว่านี้มั๊ย ทำบรรยากาศให้เด็กอยากเรียนด้วยตัวเอง ไม่ใช่บังคับใครเด็กต้องเรียนเพราะเด็กมันกลัวคุณครู
...
-กริยาของคุณครู จะสอนเด็กให้เป็นคนดีได้หรอ เพราะตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอนเสมอ
...
-ทว่าหลานผมมันดื้อเอง อยากถามครับ คุณครูคนเดิมสอนหลานผมมาตั้งแต่อนุบาล1-2 ทำไมเค้ามีความสามารถที่จะดูแลเด็กๆได้โดยไม่ต้องมีรูปแบบการสอน ที่ตึงเครียดมากเหมือนคุณ และเด็กฟังคุณครูเค้า
***ผมก็ไม่ได้มีประสบการณ์การสอนเด็กหรอนะครับ ข้อความที่ผมพิมพิ์ทั้งหมดในวันนี้อาจมีทั้งคนที่ว่าผมและไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ ครูท่านนี้เป็น แต่มันเป็นเพียงเรื่องที่ผมอยากจะเล่าสู่ฟัง ในความคิดเห็นของผม คงเลือกที่จะทำบรรยากาศให้เกิดการอยากเรียนรู้มากกว่าการดุด่าและ ควบคุมเด็ก ***
ผู้ปกครองทุกคนย่อมอยากที่จะไปสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่บุตรหลานนะครับ สถานที่เรียน โรงเรียน ระบบการศึกษาที่ดี รวมไปถึงคุณครูที่ดีและสามารถที่จะเป็นตัวอย่างแก่เด็กได้
ประสบการณ์ที่ได้มีวันลืมครับ.. โรงเรียนแห่งนี้ก็เช่นกัน #โรงเรียนวัดชื่อดังจ.อุบล