ท้าวความก่อนว่า เมื่อก่อนแนนอยู่บ้านเช่า  มันมีรั้วกัน เราปล่อยมันเล่นใหม่บ้าน ไม่ได้ล่ามโซ่ เราก็ว่าน้องหมาอยากอิสระ อยากวิ่งเล่น คือแนนเห็นมาเยอะ  ไม่กัดเขา ก็โดนเขากัน หรือไม่โดนรถชนตาย หมาของเรา พันธเล็กค่ะ ยอร์คผสมพุตเดิ้ล ตัวเล็กพอๆกับชิวาว่า ฉะนั้นไม่ยากให้เกิด. แล้วมาแก้  และล่าสุดมฃขนาดผูกไว้ มันก็กัดเล็กคนนึ่งได้  เพราะอะไร เราไม่อยู่บ้านวันอาทิตย์ แต่จะผูกไว้ให้เล่นตรงเสา คือหมาเราก็ไม่รู้เรื่อง เด็ก็ไม่รู้เรื่อง ด้วยความที่เด็กคนนั้นดื้อมาก ส่วนตัวเเม่เด็กเขายอมรับในเรื่องนี้ ว่าลูกเขา หมาเราอยู่ของเรา แต่ดันเอา เปลือกหอยเขวิ้ยงหัวเล่น มันก็โมโห  

#ต้องบอกอีกว่าปัจจุบันไม่ได้บ้านเช่าแล้วจ้า ย้ายออกมาตามครอบครัว ออกมา  มีบ่อปลา แนวชนบทหน่อย ไม่มีรั่วกั้น ไม่มีขอบเขต

แม่ก็บอกให้ปล่อยมันมั่ง ธรรชาติของมัน. เอิ่มมม ก็เข้าใจ แต่ซอยด้านหน้า และในซอย หมาใหญ่ก็เยอะ ที่สำคัญ บ้านเราก็เลี้ยงเด็ก 1 ขวบ เด็กกำลังซน จะให้เราปล่อยหรือ.    ชาแนลถูกเลี้ยงมาแบบลูกโทน เวลาเห็นเราอยู่กะเด็ก จะหวงๆๆ นิดนุง ถ้าเด็กไปเข้าใกล้ หรือไปหยิก/ตี ก็อาจจะโดนง๊าบได้  หน้าขนไว้ใจไม่ได้อยู่แล้ว

ผูกไว้ มันก็ปลอดภัยทั้งหมาและคน ถ้าจะเดินเล่น เราพาไปอยู่แล้ว   และเรื่องรถชนไม่ชน ต่อให้หมาหลบเป็น ถ้ารถมันมาเร็ว โดนทับได้นะ คือเราเลึ้ยงหลายตัว มันก็ฝังใจนะ  โดนชนหลายตัว ตั้งแต่เด็กๆเลย.  เราไม่อยากให้เกิดเรื่อง เเล้วมานั่งโทดกัน คุณผิดคุณรับผิดชอบ

วันนี้เจอคำนึงที่จุมาก คือแฟนน้อง บอกเราไมไม่ปล่อยมันบ้าง .  เราบอกไม่ปล่อยนะ เพราะถ้าปล่อย ......เหตุผลก็ตามที่เกริ่นไว้   ไหนจะลูกเขา ไหนจะหมาใหญ่  ไหนจะรถชน.   แต่เขาบอกว่า ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมของหมา.  เลยยบอกไปเบาๆส่า. ถ้ามันกัดหรืออะไรลูกเขา เราไม่รับผิดชอบนะ ........คิดในใจว่า ถ้าลูกเดินไป ตกน้ำ ลูกโดนหมากัด ิจะกล้าพูดไหมค่ะ ว่าแล้วเวรแต่กรรม. ถ้าไม่โทษหมา โทษคนเลี้ยง

มีความรู้สึกว่า ทำไมคนเราจะคิดจะพูดอะไร ไม่ค่อยจะนึกถึงใจกันละกันเนาะ .....