สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้เเรกของเราเลย ขอเเทนชื่อตัวเองว่า ปิ่น นะค่ะเเละเเทนชื่อคนที่คุยด้วยว่า ไม้
เริ่มเเรกคือเราเป็นลูกเถ้าเเก่ร้านของทะเล ซึ่งมีคนเข้ามาจีบอยู่บ่อยๆจนพ่อเเม่ถึงขั้นห่วงตัวติดไม่ปล่อยให้ไปไหนคนเดียวเลย เเต่ตัวปิ่นเองก็ไม่ได้หน้าตาสวย น่ารักอะไรมากหรอกนะ...คิดว่างั้นนะ5555 เเล้วมีอยู่วันหนึ่งมีผู้ชายเข้ามาจีบเเละตามตื้อเเบบสุดๆ เขาเป็นคนตัวใหญ่ สูงค่ะเราเองก็ไม่รู้เรื่องราวประวัติความเป็นมาของเขาหรอกเเต่เวลาที่เขาทักมาคุยเราก็คุยตามมารยาทคนที่เคยเห็นหน้ากันบ่อยๆอ่ะนะ เขาขอจีบปิ่นซึ่งในตอนนั้นปิ่นเองก็ไม่ได้มีคนคุยเลยสักคนเลยบอกเขาไปว่า *จะจีบก็ได้ถ้าจีบติดอ่ะนะ* ตั้งเเต่ที่ปิ่นบอกเขาเเบบนั้นเขาก็ตามตื้อระยะประชิดตัวเลยค่ะ เช่น เวลาที่ปิ่นไปเข้าห้องนำ้เขาก็เดินตาม ไปซื้อของก็เดินตาม ไปส่งของก็เดินตาม รู้เเม้กระทั่งบ้านปิ่นอยู่ตรงไหน มีอยู่หลายๆครั้งที่เขามาตะโกนเรียกชื่อปิ่นหน้าบ้านเเละตลอดเวลาที่ขายของอยู่ในตลาดเขาจะคอยจ้องมองปิ่นอยู่เสมอ เรียกได้ว่าไม่คาดสายตาเลยก็ว่าได้ ปิ่นรู้สึกกลัวเเละรังเกลียดการกระทำของเขามากเเล้วยิ่งเวลาที่เขามองปิ่นยิ้มๆตาเยิ้มๆเนี่ย ปิ่นเเทบอยากจะตะโกนด่าเขาไปให้อายกันไปข้างเลย
ความลับไม่มีในโลก...วันหนึ่งมีคนโทรศัพท์เขามาหาเเม่ปิ่น ซึ่งคนคนนั้นก็คือเมียของคนที่มาจีบปิ่นนั้นเอง (เมียไอ้บึ้ก) เขาก็พูดคุยกันหลายชั่วโมงเกี่ยวกับเรื่องที่ผัวเขามาติดปิ่น ซึ่งไอ้บึ้กอายุราวๆ22ปีห่างกับปิ่นเเค่ปีเดียวเเต่เขามีเมียเเก่รุ่นเเม่น่ะ -..- เเถมเป็นคนติดยา ติดบุหรี่อีกด้วย เกือบโดนเมียเขาดักตบเลยอ่ะ5555 เเต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขารู้ว่านิสัยไอ้บึ้กมันเป็นคนยังไง พอปิดคดีเรื่องนี้จบเเล้วปิ่นก็ใช้ชีวิตปกติมาสักพักก็มาชอบกับคนที่ชื่อ ไม้ ซึ่งเขาเป็นคนเดินส่งของในตลาด(หลานเจ้าของร้าน) ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาชอบหรอกนะเเต่ก็มองๆกันอยู่บ่อยครั้งน่ะ มองจนรู้สึกสนใจอยากสนิทด้วยเลยเเละเขาเองก็คิดเเบบเดียวกับที่ปิ่นคิด เราสองคนคุยกันมาเกือบ8เดือนเเล้วค่ะ ประมาณว่าต่างคนก็ต่างเเอบชอบกันเลยมาคุยกัน ปิ่นเองก็เป็นคนประเภทคุยกับใครหรือชอบใครก็จะบอกพ่อกับเเม่ให้เขารับรู้ ไม่ปิดบังเลย ซึ่งตอนเเรกเเม่ปิ่นก็เปิดทางให้อยู่นะเเต่พอมารู้ว่า ไม้ คนที่ปิ่นคุยๆดูใจกันอยู่ดันเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับไอ้บึ้กที่เคยมาจีบเท่านั้นเเหละเขาก็ปิดทางทันที เเถมยังพูดจาไม่ใยดีเขาเลยทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังพูดดีกับเขาอยู่เเท้ๆ ไม้ เขาเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ เเลดูเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเเตพอได้มารู้จักจริงๆเเล้วเขาเป็นคนที่กวนตีนสุดๆเลย5555 คนรู้จักปิ่นหลายคนเขาก็บอกนะว่าไอ้คนนี้นิสัยดีคบได้ เเต่ประด็นอยู่ที่พ่อเเม่ไม่ชอบใจนี้สิ...
ปิ่นพยายามอธิบายเเต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งเเย่ลงไปทุกทีๆ
เเม่- มันเป็นเพื่อนกัน กลุ่มเดียวกันก็
เหมือนๆกันนั่นเเหละ
ปิ่น- เเม่ คนที่เป็นเพื่อนกันจำเป็นต้องมีนิสัยเหมือนกันด้วยหรอ
เเม่- พูดเเบบนี้หมายความว่าไง ปกป้องมันเหรอไง
ปิ่น- เปล่า หนูพูดเพื่อให้เเม่คิดนะ คิดหลายๆทางไง
เเม่- เลิกคุยซะ บล็อกไปเลย ถ้ายังคุยอีกนะเจอดีเเน่
ปิ่น- เเต่เเม่หนูเเค่คุยกันเองนะ ไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลยนะเเม่
เเม่- พ่อเขาไม่ชอบ เลิกคุยเดี๋ยวนี้เลยผู้ชายด้วยกันเขามองออกว่าใครเป็นยังไง บอกว่าไม่ก็คือไม่
ปิ่น- ...
เเม่- เลือกเอาว่าจะเลือกเเบบไหน คนนอกบ้านหรือคนในบ้าน เเต่ถ้าเลือกคนนอกบ้านดีกว่าก็คิดทบทวนตัวเองนะว่าเป็นยังไง
ด้านพ่อ
พ่อ- ระหว่างทองกับเพชรชอบเเบบไหน
ปิ่น- หนูชอบเพชร ทองหนูไม่ชอบอ่ะ
พ่อ- เหอะ ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีปัญญาใส่หรอกถ้ายังชอบไอ้พวกข้างถนนเเบบนั้นอยู่
ปิ่น-....
พ่อ- เลิกคุยซะ บล็อกได้ก็บล็อกไปเลยยิ่งดี...สิ่งไหนที่กูไม่ชอบก็ไม่ควรไปยุ่ง อย่าหาเรื่องเจ็บตัวเลย
ปิ่น-....
พ่อ- พ่อเคยบอกเเล้วใช่ไหมว่าจะคบใครพ่อไม่ว่าหรอก เเต่ก็ดูให้มันมีหน่อย เราเป็นลูกเถ้าเเก่ก็ควรคบกับคนที่มีฐานะเดียวกันไม่ใช่พวกลูกจ้าง
ปิ่น- ถึงเขาจะไม่ใช่ลูกเจ้าของร้านเเต่เขาก็เป็นหลานนะพ่อ
พ่อ- เเล้วไง มันมีเหรอไง มันรวยเหรอไง
ปิ่น-....ทุกวันนี้ที่มีเนี่ยพ่อกับเเม่นะ หนูไม่มีอะไรเลยมันก็เหมือนๆกันเเหละ มันต้องค่อยเป็นค่อยไปสิพ่อ
พ่อ- ก็เพราะไม่มีไงถึงได้บอกให้หาคนที่มันมีกว่าเรา หรืออยากจะหาเลี้ยงผู้ชายล่ะ ให้มันมาเกาะเเดกไปวันๆหรอไง
ปิ่น....
มันมีอีกเยอะเลยค่ะที่ฟังทีเล่นจุกพูดไม่ออกเลยเเต่ก็ทำได้เเค่เงียบไว้
ปิ่นก็ถามไม้นะว่าจะถอยก็ได้นะ ไม่ต้องฝืนพยายามหรอกมันเหนื่อยเปล่าๆ เเต่เขาบอกว่าไม่ยอมค่ะ ไม่ยอม ไม่ถอย รู้ว่าเรื่องเงินมันต้องมาก่อนเสมอเเต่นี้ก็เพิ่งอายุ22-23เอง มันก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป เขาเรียนไปทำงานไปค่ะ เป็นหลานเจ้าของร้านออกมาช่วยป้าเขาส่งของทุกวันคล้ายๆกับลูกจ้างรายวันอ่ะค่ะเเต่เราก็ไม่ได้อะไร ที่ร้านเขาค่อนข้างยุ่งๆอยู่ตลอดเวลา ทุกวันนี้ก็ทำได้เเค่เเอบมองกันไปมาเท่านั้น น้อยครั้งจริงๆที่บังเอิญไปเจอกันระหว่างส่งของก็จะยิ้มทักทายพูดคุยกันเเต่มันก็เเค่เวลาสั้นๆที่เราใกล้กันมากที่สุดเเล้ว หลังจากเวลางานก็ทำได้เเค่คุยกันทางโทรศัพท์ เเชทหากันเท่านั้น ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลย เเต่ปิ่นก็ไม่ได้หวังไปมากกว่านั้นหรอกเเค่จะคุยกันยังยากเลย ปิ่นคิดว่าปิ่นโตพอที่จะรักใครชอบใครด้วยตัวเองเเล้วนะเเต่ก็โดนห้ามเหมือนปิ่นเป็นเด็กน้อยงั้นเเหละทั้งๆทีน้องชายปิ่นจะคบกับใครพ่อเเม่ก็ไม่เคยว่าเลยสักครั้ง ขนาดน้องชายปิ่นโดนคบซ้อนโดนทิ้งเเล้วกลับมาคบกันอีกเขายังไม่ว่าเลย ก็รู้นะว่ามีลูกผู้หญิงมันก็ต้องห่วงเป็นเรื่องธรรมดา เเต่บางครั้งก็ไม่อยากให้เขาเยอะเเบบนี้น่ะค่ะ....
ทุกวันนี้พ่อกับเเม่ก็หาคู่มาให้เเทบจะทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้ เเต่ปิ่นก็ไม่ชอบ รู้สึกอึดอัดใจมากเลย เเต่พี่ที่รู้จักก็บอกว่าถ้าชอบกันก็คุยกันไป เราไม่ได้เสียหายนิเเค่คุยกันเอง ชอบกันจริงก็จับมือกันข้ามไปให้ได้นะ อย่าถอยอย่าท้อซะก่อนล่ะ
อาจจะบรรยายสับสน เยอะไปหน่อยเเต่ตอนนี้ปิ่นกลุ่มใจมากเลยค่ะว่าจะทำยังไงให้พ่อเเม่เปิดใจ
พ่อเเม่ให้คบกับคนที่รวยเท่านั้น!!!!
เริ่มเเรกคือเราเป็นลูกเถ้าเเก่ร้านของทะเล ซึ่งมีคนเข้ามาจีบอยู่บ่อยๆจนพ่อเเม่ถึงขั้นห่วงตัวติดไม่ปล่อยให้ไปไหนคนเดียวเลย เเต่ตัวปิ่นเองก็ไม่ได้หน้าตาสวย น่ารักอะไรมากหรอกนะ...คิดว่างั้นนะ5555 เเล้วมีอยู่วันหนึ่งมีผู้ชายเข้ามาจีบเเละตามตื้อเเบบสุดๆ เขาเป็นคนตัวใหญ่ สูงค่ะเราเองก็ไม่รู้เรื่องราวประวัติความเป็นมาของเขาหรอกเเต่เวลาที่เขาทักมาคุยเราก็คุยตามมารยาทคนที่เคยเห็นหน้ากันบ่อยๆอ่ะนะ เขาขอจีบปิ่นซึ่งในตอนนั้นปิ่นเองก็ไม่ได้มีคนคุยเลยสักคนเลยบอกเขาไปว่า *จะจีบก็ได้ถ้าจีบติดอ่ะนะ* ตั้งเเต่ที่ปิ่นบอกเขาเเบบนั้นเขาก็ตามตื้อระยะประชิดตัวเลยค่ะ เช่น เวลาที่ปิ่นไปเข้าห้องนำ้เขาก็เดินตาม ไปซื้อของก็เดินตาม ไปส่งของก็เดินตาม รู้เเม้กระทั่งบ้านปิ่นอยู่ตรงไหน มีอยู่หลายๆครั้งที่เขามาตะโกนเรียกชื่อปิ่นหน้าบ้านเเละตลอดเวลาที่ขายของอยู่ในตลาดเขาจะคอยจ้องมองปิ่นอยู่เสมอ เรียกได้ว่าไม่คาดสายตาเลยก็ว่าได้ ปิ่นรู้สึกกลัวเเละรังเกลียดการกระทำของเขามากเเล้วยิ่งเวลาที่เขามองปิ่นยิ้มๆตาเยิ้มๆเนี่ย ปิ่นเเทบอยากจะตะโกนด่าเขาไปให้อายกันไปข้างเลย
ความลับไม่มีในโลก...วันหนึ่งมีคนโทรศัพท์เขามาหาเเม่ปิ่น ซึ่งคนคนนั้นก็คือเมียของคนที่มาจีบปิ่นนั้นเอง (เมียไอ้บึ้ก) เขาก็พูดคุยกันหลายชั่วโมงเกี่ยวกับเรื่องที่ผัวเขามาติดปิ่น ซึ่งไอ้บึ้กอายุราวๆ22ปีห่างกับปิ่นเเค่ปีเดียวเเต่เขามีเมียเเก่รุ่นเเม่น่ะ -..- เเถมเป็นคนติดยา ติดบุหรี่อีกด้วย เกือบโดนเมียเขาดักตบเลยอ่ะ5555 เเต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขารู้ว่านิสัยไอ้บึ้กมันเป็นคนยังไง พอปิดคดีเรื่องนี้จบเเล้วปิ่นก็ใช้ชีวิตปกติมาสักพักก็มาชอบกับคนที่ชื่อ ไม้ ซึ่งเขาเป็นคนเดินส่งของในตลาด(หลานเจ้าของร้าน) ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาชอบหรอกนะเเต่ก็มองๆกันอยู่บ่อยครั้งน่ะ มองจนรู้สึกสนใจอยากสนิทด้วยเลยเเละเขาเองก็คิดเเบบเดียวกับที่ปิ่นคิด เราสองคนคุยกันมาเกือบ8เดือนเเล้วค่ะ ประมาณว่าต่างคนก็ต่างเเอบชอบกันเลยมาคุยกัน ปิ่นเองก็เป็นคนประเภทคุยกับใครหรือชอบใครก็จะบอกพ่อกับเเม่ให้เขารับรู้ ไม่ปิดบังเลย ซึ่งตอนเเรกเเม่ปิ่นก็เปิดทางให้อยู่นะเเต่พอมารู้ว่า ไม้ คนที่ปิ่นคุยๆดูใจกันอยู่ดันเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับไอ้บึ้กที่เคยมาจีบเท่านั้นเเหละเขาก็ปิดทางทันที เเถมยังพูดจาไม่ใยดีเขาเลยทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังพูดดีกับเขาอยู่เเท้ๆ ไม้ เขาเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ เเลดูเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเเตพอได้มารู้จักจริงๆเเล้วเขาเป็นคนที่กวนตีนสุดๆเลย5555 คนรู้จักปิ่นหลายคนเขาก็บอกนะว่าไอ้คนนี้นิสัยดีคบได้ เเต่ประด็นอยู่ที่พ่อเเม่ไม่ชอบใจนี้สิ...
ปิ่นพยายามอธิบายเเต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งเเย่ลงไปทุกทีๆ
เเม่- มันเป็นเพื่อนกัน กลุ่มเดียวกันก็
ปิ่น- เเม่ คนที่เป็นเพื่อนกันจำเป็นต้องมีนิสัยเหมือนกันด้วยหรอ
เเม่- พูดเเบบนี้หมายความว่าไง ปกป้องมันเหรอไง
ปิ่น- เปล่า หนูพูดเพื่อให้เเม่คิดนะ คิดหลายๆทางไง
เเม่- เลิกคุยซะ บล็อกไปเลย ถ้ายังคุยอีกนะเจอดีเเน่
ปิ่น- เเต่เเม่หนูเเค่คุยกันเองนะ ไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลยนะเเม่
เเม่- พ่อเขาไม่ชอบ เลิกคุยเดี๋ยวนี้เลยผู้ชายด้วยกันเขามองออกว่าใครเป็นยังไง บอกว่าไม่ก็คือไม่
ปิ่น- ...
เเม่- เลือกเอาว่าจะเลือกเเบบไหน คนนอกบ้านหรือคนในบ้าน เเต่ถ้าเลือกคนนอกบ้านดีกว่าก็คิดทบทวนตัวเองนะว่าเป็นยังไง
ด้านพ่อ
พ่อ- ระหว่างทองกับเพชรชอบเเบบไหน
ปิ่น- หนูชอบเพชร ทองหนูไม่ชอบอ่ะ
พ่อ- เหอะ ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีปัญญาใส่หรอกถ้ายังชอบไอ้พวกข้างถนนเเบบนั้นอยู่
ปิ่น-....
พ่อ- เลิกคุยซะ บล็อกได้ก็บล็อกไปเลยยิ่งดี...สิ่งไหนที่กูไม่ชอบก็ไม่ควรไปยุ่ง อย่าหาเรื่องเจ็บตัวเลย
ปิ่น-....
พ่อ- พ่อเคยบอกเเล้วใช่ไหมว่าจะคบใครพ่อไม่ว่าหรอก เเต่ก็ดูให้มันมีหน่อย เราเป็นลูกเถ้าเเก่ก็ควรคบกับคนที่มีฐานะเดียวกันไม่ใช่พวกลูกจ้าง
ปิ่น- ถึงเขาจะไม่ใช่ลูกเจ้าของร้านเเต่เขาก็เป็นหลานนะพ่อ
พ่อ- เเล้วไง มันมีเหรอไง มันรวยเหรอไง
ปิ่น-....ทุกวันนี้ที่มีเนี่ยพ่อกับเเม่นะ หนูไม่มีอะไรเลยมันก็เหมือนๆกันเเหละ มันต้องค่อยเป็นค่อยไปสิพ่อ
พ่อ- ก็เพราะไม่มีไงถึงได้บอกให้หาคนที่มันมีกว่าเรา หรืออยากจะหาเลี้ยงผู้ชายล่ะ ให้มันมาเกาะเเดกไปวันๆหรอไง
ปิ่น....
มันมีอีกเยอะเลยค่ะที่ฟังทีเล่นจุกพูดไม่ออกเลยเเต่ก็ทำได้เเค่เงียบไว้
ปิ่นก็ถามไม้นะว่าจะถอยก็ได้นะ ไม่ต้องฝืนพยายามหรอกมันเหนื่อยเปล่าๆ เเต่เขาบอกว่าไม่ยอมค่ะ ไม่ยอม ไม่ถอย รู้ว่าเรื่องเงินมันต้องมาก่อนเสมอเเต่นี้ก็เพิ่งอายุ22-23เอง มันก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป เขาเรียนไปทำงานไปค่ะ เป็นหลานเจ้าของร้านออกมาช่วยป้าเขาส่งของทุกวันคล้ายๆกับลูกจ้างรายวันอ่ะค่ะเเต่เราก็ไม่ได้อะไร ที่ร้านเขาค่อนข้างยุ่งๆอยู่ตลอดเวลา ทุกวันนี้ก็ทำได้เเค่เเอบมองกันไปมาเท่านั้น น้อยครั้งจริงๆที่บังเอิญไปเจอกันระหว่างส่งของก็จะยิ้มทักทายพูดคุยกันเเต่มันก็เเค่เวลาสั้นๆที่เราใกล้กันมากที่สุดเเล้ว หลังจากเวลางานก็ทำได้เเค่คุยกันทางโทรศัพท์ เเชทหากันเท่านั้น ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลย เเต่ปิ่นก็ไม่ได้หวังไปมากกว่านั้นหรอกเเค่จะคุยกันยังยากเลย ปิ่นคิดว่าปิ่นโตพอที่จะรักใครชอบใครด้วยตัวเองเเล้วนะเเต่ก็โดนห้ามเหมือนปิ่นเป็นเด็กน้อยงั้นเเหละทั้งๆทีน้องชายปิ่นจะคบกับใครพ่อเเม่ก็ไม่เคยว่าเลยสักครั้ง ขนาดน้องชายปิ่นโดนคบซ้อนโดนทิ้งเเล้วกลับมาคบกันอีกเขายังไม่ว่าเลย ก็รู้นะว่ามีลูกผู้หญิงมันก็ต้องห่วงเป็นเรื่องธรรมดา เเต่บางครั้งก็ไม่อยากให้เขาเยอะเเบบนี้น่ะค่ะ....
ทุกวันนี้พ่อกับเเม่ก็หาคู่มาให้เเทบจะทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้ เเต่ปิ่นก็ไม่ชอบ รู้สึกอึดอัดใจมากเลย เเต่พี่ที่รู้จักก็บอกว่าถ้าชอบกันก็คุยกันไป เราไม่ได้เสียหายนิเเค่คุยกันเอง ชอบกันจริงก็จับมือกันข้ามไปให้ได้นะ อย่าถอยอย่าท้อซะก่อนล่ะ
อาจจะบรรยายสับสน เยอะไปหน่อยเเต่ตอนนี้ปิ่นกลุ่มใจมากเลยค่ะว่าจะทำยังไงให้พ่อเเม่เปิดใจ