จะจัดการความรู้สึกที่ว่าตัวเองห่วย ไม่มีฝีมือ เมื่ออยู่ท่ามกลางคนอื่นที่เก่งกว่า รู้แนวทางตัวเองชัดเจนกว่า ได้ยังไง

เหมือนชีวิตตอนนี้มาสู่จุดที่....

เราไม่แน่ใจในทางเดินของตัวเองต่อไปเลยค่ะ
เรา็26แล้ว แต่ก็ยังทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เราทำเพจวาดไปเรื่อยๆ ตามคอนเท้นสังคม ตามกระแส แต่เรากลับรู้สึกไม่มีจุดยืนของเราเลย ทั้งทิศทางและสไตล์งาน ลายเส้น  เมื่อหันไปมองเพื่อนสัยเดียวกันหลายคน รุ่นน้อง ทุกคนกลับดูประสบความสำเร็จและมีสไตล์ชัดเจนมากๆ ยังไงดี แล้วงานพวกเขามันหากินได้ดีกว่าเราด้วย

งานเราเหมือนจะเจาะตลาดใดตลาดหนึ่งไม่ได้เลย บอกไม่ถูก บางคนสามารถเอางานไปต่อยอดทำคอมมิค ทำการ์ตูน ทำโน่นนี่ขาย แต่เรากลับทำไม่ได้แบบเขาสักอย่าง กระทั่งงาน สนพ ยังไม่มีใครคิดจะจ้างเลย  ท้อมากๆค่ะ ไม่รู้ตัวเองมัวทำอะไรอยู่ ฝึกก็แล้ว ลองดูสไตล์อื่นๆก็แล้ว เราทำไม่ได้ค่ะ เหมือนเรามันก็ได้เท่านี้จริงๆ....

ในเมื่อมันไม่สามารถเปลี่ยนสายตาใครให้ชอบงานเราได้เลย เราจะเปลี่ยนความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ

ใครงงว่ายัยนี่มันทำสไตล์อะไรของมันวะ inboxมาได้นะคะ เราจะเอาให้ดู งานที่ไปทางตลาดไหนก็ไมไ่ด้
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
อันนี้เป็น qoute ที่ชอบมาเลย อยากให้ลองอ่านดูค่ะ


แปลแบบสรุปๆก็คือ ในขณะที่คนอื่นแจ้งเกิดด้วยอายุน้อยๆ แต่ก็มีอีกมากที่ประสบความสำเร็จตอนแก่ แต่ละคนชีวิตอยู่ในเวลาของตนเอง ไม่มีใครเร็ว ใครช้ากว่าใคร อย่าไปมองว่าคนอื่นเร็วกว่าเรา แล้วทำเราท้อ เรามีช่วงเวาของเรา เค้ามีช่วงเวลาของเค้า การที่เค้าเร็วกว่าไม่ได้ทำให้เวลาของเราช้าลง ให้เราสู้กับตัวเองต่อไปค่ะ


รู้มั้ยคะ กว่าเราจะมีไฟฟ้าใช้ กว่าเราจะสำรวจอวกาศ กว่าจะมียารักษาโรคเนี่ย เค้าทดลองวิจัยกันมากี่ปี ผิดพลาดกันไปกี่หมื่นกี่แสนครั้ง กว่าเอดิสันจะประดิษฐ์หลอดไฟได้เนี่ย ทำการทดลองเป็นหมื่นครั้งนะคะ ตอนที่เค้าทำสำเร็จ ถูกสัมภาษณ์ว่ารู้สึกยังไงในตอนที่ชาวบ้านหาว่าบ้าที่พยายามประดิษฐ์หลอดไฟ รู้สึกยังไงที่ล้มเหลวมา 10,000 ครั้งก่อนที่จะประดิษฐ์หลอดไฟฟ้าได้สำเร็จ เอดิสันตอบไปว่า “ผมไม่ได้ล้มเหลว แต่ผมค้นพบวิธีที่ไม่ได้ผลถึง 10,000 วิธี” ดังนั้นอย่ามองความผิดพลาดเป็นความล้มเหลว แต่มองเป็นประสบการณ์ค่ะ คนที่ฉลาดกว่าเราไม่รู้กี่เท่ายังต้องลองผิดลองถูกเลย

โดยเฉพาะเรื่องของศิลปะด้วยแล้ว มันเป็นเรื่องของรสนิยม ไม่มีอะไรมาวัดถูกผิด คุณอาจจะยังไม่เจอตลาดที่ใช่ก็ได้ วินเซนต์ แวนโก๊ะ จิตรกรเอกของโลก ในขณะที่มีชีวิตเรียกได้ว่าป็นคนที่ล้มเหลวในชีวิตคนนึง วาดรูปไว้เป็นพันรูป แต่ขายได้เพียงรูปเดียว เนื่องจากสมัยนั้นรูปแนวของเขายังไม่เป็นที่นิยม แต่ปัจจุบันคนเรียนศิลปะไม่มีใครไม่รู้จักเขา

อาจจะแนะนำเรื่องงานไม่ได้มากนะคะ แต่เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าท้อ การที่เรารู้ว่าชอบอะไร อยากทำอะไรก็ถือว่าดีแล้วนะคะ บางคนอายุมากกว่านี้ยังหาตัวเองไม่เจอเลย ตอนนี้เรามีเป้าหมายแล้ว เหลือแค่ฝึก อดทนและพยายาม สักวันก็คงไปถึงแน่นอนค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่