ศึกษากันไปแบบไม่ชัดเจน
" ขอให้แน่ใจก่อน แล้วค่อยคบ เขาไม่อยากผิดพลาดเหมือนครั้งก่อน"
ใช่ค่ะนี้เป็นคำพูดของ คนที่เรากำลังศึกษากัน ต้องขอเกินเรื่องก่อน จขกท อายุ32คะ ส่วนคนที่เรากำลังศึกษาดูใจกัน อายุ26คะ เราทำงานแล้ว และน้องเขาก็ทำงานแล้ว ต่างคนต่างทำงานมั่นคง จขกทอายุ32 มีแฟนคนแรกสมัยเรียนมหาลัย และก็ต่อจากน้องคนนี้ที่ใช่คำว่าศึกษากันไปเรื่อยๆ จะว่าเป็นคนที่ สองก็ว่าได้ที่เขาเข้ามาในชีวิต จขกท เพราะเราเป็นคนที่ ชอบทำงาน ชอบอยู่กับครอบครัวเป็นส่วนใหญเลยทำให้เรารู้สึกไม่ขาดความรักอะไรมากเท่าไหร่ แต่มาวันนึ่งเรากับรู้สึกดีกับ ผช คนนี้ เราเริ่มคุยกัน ทักทายกัน น้องเขาก็ทักมา เราก็คุย คุยกันเรื่อยจนเป็นปีๆ ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้นๆ จนทำให้เค้าเริ่มบอกคิดถึง เป็นห่วง อยากดูแลเรา เราก็เริ่มเอ๊ะใจ ว่าน้องเค้าจะชอบเรากลับจริงๆรึเปล่า แต่ตอนนั้นตัวเราเองกับไม่คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าคุยกันไปเรื่อยๆ เพราะยังไงก็อาจเป็นไปไม่ได้หร่อก ไหนจะอายุเรากับน้องเค้าไหนจะสังคมเราอีก พ่อแม่เค้าและเรา เฮ้ยเอาน่า เป็นไปยากกก วันนึ่งเราสั่งเกตุว่าน้องเค้าเริ่มปรับตัวเข้ามาในชีวิตเรามากเราเริ่มมีการคุยกันว่า วันนี้เราเปิดโอกาสให้น้องเดินออกไป ไปเจอสิ่งที่ใช่และเหมาะสมดีกว่าไหม น้องเค้าเริ่มไม่พอใจ และใช่คำว่า "ขอเวลาได้ศึกษากันก่อนได้ไหม ขอให้ดูการกระทำ ไม่อยากให้ดูที่คำพูด เราก็อ่ะใจอ่อนใจบาง แพ้ความขี้อ่อนและเอาใจ ดูๆไป แต่เอ่ะเราเริ่มเอะใจ ทำไม เราศึกษากันไปเหมือนเราไม่มีตัวตนในพื้นที่บางที่ เราเหมือนต้องหลบๆซอนๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมยุคนี้ถึงต้องใช้เวลาศึกษากันไปทั้งๆที่บางที่เราควรเปิดความชัดเจนไปเลย ถ้าใช่ก็ได้ไปต่อ ถ้าไม่ใช่ก็จบและก็หาไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอคนที่ใช่เด็กสมัยนี้คิดกันแบบนี้จริงๆหรือคะ เพราะบางที มันอาจทำให้เราเสียเวลาเพื่อเจอคนที่ใช่ เพราะการศึกษาดูใจกันแบบไม่มีสถานะอะไร ไม่สามารถบอกคนอื่นได้ทั้งๆที่อยากบอกว่าคนนี้น่ะ ไม่สามารถทำอะไรที่อยากทำในที่สาธารณะ ไม่สามรถลงโซเชี่ยลได้ เพราะกลัวว่าคนเก่าหรือผู้หญิงคนอื่นที่เค้าคุยกันอยู่จะรู้ว่าเราศึกษากัน ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่แฟน ดูแลเอาใจใส่เรา ซื้อนู้นนี่มาให้ ศึกษาว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร ไปไหนต้องบอก ต้องรายงาน อยู่ไหนทำอะไร บางทีเป็นแบบนี้เรื่อยๆ จขกท เองก็ใจบาง กลัวว่าเพลอใจไปรักเขา ทั้งๆมันเหมือนมีเส้นด้ายบางกันอยู่ระหว่างคำว่าศึกษากันไปก่อนTT