สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 16
ตอบแบบกลางๆนะ เราว่าการรับรู้แบบ public ของชาติตะวันตก (โดยเฉพาะตลาดคอนเซอเวทีพแบบอเมริกา) ต่อ K-POP มันแบ่งออกเป็นสองช่วงใหญ่ๆจริงๆ คือ
1. การรับรู้ช่วง PSY กังนัมสไตล์ การมาของ PSY มันเป็นไวรัลไปทั่วโลกเพราะความเข้าถึงคนหมู่มาก ทุกเพศทุกวัย เพลงสนุก ท่าเต้นเป็นไวรัล อารมณ์เหมือนหนังพี่มากพระโขนงในไทยอ่ะ
คือเป็นอะไรที่แมสมากตอนนั้น เป็นปรากฏการณ์ และมันก็สร้างสเตอริโอไทป์ (การเหมารวม) ของชาติตะวันตกต่อ K-POP ในแบบ K-POP คือ ลุงไซมาเต้นตลกๆ หน้าตาจ้ำหม้ำๆหน่อย คล้ายพี่คิมจองอึนที่เป็นตัวแทนเกาหลีบวกเข้าไปอีก มันก็เลยเป็นภาพจำอย่างหนึ่งต่อวัฒนธรรมเคป๊อบฝั่งตะวันตก
- อันที่จริง ยกตัวอย่างพวกที่เป็นไวรัลแบบ Sorry Sorry ของ SJ หรือ Nobody ของ Wonder Girl มันก็เป็นกระแสนะ แต่แค่มันยังไม่โดดเด่นเท่าลุง PSY ไง
2. ปรากฏการณ์ BTS ; การรับรู้ K-POP ในรูปแบบบอยแบนด์ได้กระจายไปวงกว้างในชาติฝั่งตะวันตก ซึ่งส่วนตัวมองว่ามันมีพัฒนาการที่น่าสนใจต่อจาก PSY ที่เคยทำเอาไว้
จากสไตล์สนุกๆ มีหน้าตาจ้ำหม้ำๆ กลายมาเป็นมาเป็นบอยแบนด์หน้าตาดีเน้นภาพลักษณ์ + การโทนเพลงที่หลากหลายทั้งสดใสและซีเรียสจริงจังขึ้น จริงๆแล้วก็ไม่ใช่มีแค่ BTS แค่วงเดียวนะ มีวงบอยแบนด์และเกิร์ลกรุ๊ปหลายๆวงที่ได้รับนิยม แต่ยังไม่มีวงไหนที่มีความนิยมโดดขึ้นมาจนถูกพูดถึงโดยสื่อของอเมริกา รายการดังๆเชิญไปร่วมรายการ หรืองานประกาศรางวัล American Music Awards หรือ Billboard แบบ BTS
ความแตกต่างระหว่างบังทัน กับวงอื่นๆในเกาหลีที่สังเกตได้ชัดเจนเลย คือ ความเป็นตัวของตัวเองของวง แฟนทั่วโลกจะได้รับข่าวคราวจากการเล่นทวิตเตอร์ของบังทัน คือมีอะไรก็อัพเดตก็อัพ เจอคนดังศิลปินต่างชาติก็อัพ รีทวีตยินดีที่จะได้ร่วมงานกัน หรืออะไรทำนองนี้ คือนอกจากจะซึ่งถูกจริตพวกตะวันตกแล้ว มันก็ทำให้บังทันดูมีอิสระมากกว่าวงอื่น เหมือนว่าค่ายไม่มีอิทธิพลเหนือวงมากเกินไป
* (เพื่อนๆลองสังเกตศิลปินจากชาติตะวันตกนะ , ค่ายก็คือค่าย แบ่งหน้าที่จัดการไป ศิลปินก็มี space ของเค้าและกับแฟนเพลง)
ที่ยกมานั่นคือข้อแตกต่างในความเห็นของเรา แต่เราว่าอย่าไปเรียกว่ามันจะกลายเป็นกำแพงให้ใครต่อใครต้องก้าวข้ามเลยดีกว่า เพราะลำพังแต่ละวงในแต่ละค่ายก็มีกำแพงของตัวเองให้ก้าวข้ามผ่านอยู่แล้ว
บางทีความสำเร็จอาจไม่ใช่เพียงแค่การก้าวข้ามกำแพงในเชิงสถิติหรือความนิยมเพียงที่วัดได้เพียงไม่กี่อย่าง ทุกวงทุกศิลปินก็สามารถสร้างความสำเร็จในแบบของตัวเองได้ ในยุคในเจนเนอเรชั่นชองตัวเอง ด้วยผลงานที่สร้างความแตกต่าง และคุณภาพของความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ
เราแค่อยากให้บังทัน เป็นเพียงสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของวงศิลปินยุคใหม่ที่ไม่ได้ยึดติดกับวิธีการเดิมๆ ทั้งการสร้างสรรค์อัลบั้มในแนวทางตัวเอง รูปแบบที่ฉีกการสื่อสารกับแฟนคลับและสร้างแฟนเพลงใหม่ๆขึ้นมาจนเป็นความสำเร็จเฉพาะตัว
แต่สุดท้ายแล้ว ไม่มีความสำเร็จใดเกิดขึ้นโดยวิธีการเดิมๆเสมอไปหรอก ^^
1. การรับรู้ช่วง PSY กังนัมสไตล์ การมาของ PSY มันเป็นไวรัลไปทั่วโลกเพราะความเข้าถึงคนหมู่มาก ทุกเพศทุกวัย เพลงสนุก ท่าเต้นเป็นไวรัล อารมณ์เหมือนหนังพี่มากพระโขนงในไทยอ่ะ
คือเป็นอะไรที่แมสมากตอนนั้น เป็นปรากฏการณ์ และมันก็สร้างสเตอริโอไทป์ (การเหมารวม) ของชาติตะวันตกต่อ K-POP ในแบบ K-POP คือ ลุงไซมาเต้นตลกๆ หน้าตาจ้ำหม้ำๆหน่อย คล้ายพี่คิมจองอึนที่เป็นตัวแทนเกาหลีบวกเข้าไปอีก มันก็เลยเป็นภาพจำอย่างหนึ่งต่อวัฒนธรรมเคป๊อบฝั่งตะวันตก
- อันที่จริง ยกตัวอย่างพวกที่เป็นไวรัลแบบ Sorry Sorry ของ SJ หรือ Nobody ของ Wonder Girl มันก็เป็นกระแสนะ แต่แค่มันยังไม่โดดเด่นเท่าลุง PSY ไง
2. ปรากฏการณ์ BTS ; การรับรู้ K-POP ในรูปแบบบอยแบนด์ได้กระจายไปวงกว้างในชาติฝั่งตะวันตก ซึ่งส่วนตัวมองว่ามันมีพัฒนาการที่น่าสนใจต่อจาก PSY ที่เคยทำเอาไว้
จากสไตล์สนุกๆ มีหน้าตาจ้ำหม้ำๆ กลายมาเป็นมาเป็นบอยแบนด์หน้าตาดีเน้นภาพลักษณ์ + การโทนเพลงที่หลากหลายทั้งสดใสและซีเรียสจริงจังขึ้น จริงๆแล้วก็ไม่ใช่มีแค่ BTS แค่วงเดียวนะ มีวงบอยแบนด์และเกิร์ลกรุ๊ปหลายๆวงที่ได้รับนิยม แต่ยังไม่มีวงไหนที่มีความนิยมโดดขึ้นมาจนถูกพูดถึงโดยสื่อของอเมริกา รายการดังๆเชิญไปร่วมรายการ หรืองานประกาศรางวัล American Music Awards หรือ Billboard แบบ BTS
ความแตกต่างระหว่างบังทัน กับวงอื่นๆในเกาหลีที่สังเกตได้ชัดเจนเลย คือ ความเป็นตัวของตัวเองของวง แฟนทั่วโลกจะได้รับข่าวคราวจากการเล่นทวิตเตอร์ของบังทัน คือมีอะไรก็อัพเดตก็อัพ เจอคนดังศิลปินต่างชาติก็อัพ รีทวีตยินดีที่จะได้ร่วมงานกัน หรืออะไรทำนองนี้ คือนอกจากจะซึ่งถูกจริตพวกตะวันตกแล้ว มันก็ทำให้บังทันดูมีอิสระมากกว่าวงอื่น เหมือนว่าค่ายไม่มีอิทธิพลเหนือวงมากเกินไป
* (เพื่อนๆลองสังเกตศิลปินจากชาติตะวันตกนะ , ค่ายก็คือค่าย แบ่งหน้าที่จัดการไป ศิลปินก็มี space ของเค้าและกับแฟนเพลง)
ที่ยกมานั่นคือข้อแตกต่างในความเห็นของเรา แต่เราว่าอย่าไปเรียกว่ามันจะกลายเป็นกำแพงให้ใครต่อใครต้องก้าวข้ามเลยดีกว่า เพราะลำพังแต่ละวงในแต่ละค่ายก็มีกำแพงของตัวเองให้ก้าวข้ามผ่านอยู่แล้ว
บางทีความสำเร็จอาจไม่ใช่เพียงแค่การก้าวข้ามกำแพงในเชิงสถิติหรือความนิยมเพียงที่วัดได้เพียงไม่กี่อย่าง ทุกวงทุกศิลปินก็สามารถสร้างความสำเร็จในแบบของตัวเองได้ ในยุคในเจนเนอเรชั่นชองตัวเอง ด้วยผลงานที่สร้างความแตกต่าง และคุณภาพของความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ
เราแค่อยากให้บังทัน เป็นเพียงสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของวงศิลปินยุคใหม่ที่ไม่ได้ยึดติดกับวิธีการเดิมๆ ทั้งการสร้างสรรค์อัลบั้มในแนวทางตัวเอง รูปแบบที่ฉีกการสื่อสารกับแฟนคลับและสร้างแฟนเพลงใหม่ๆขึ้นมาจนเป็นความสำเร็จเฉพาะตัว
แต่สุดท้ายแล้ว ไม่มีความสำเร็จใดเกิดขึ้นโดยวิธีการเดิมๆเสมอไปหรอก ^^
แสดงความคิดเห็น
บอยแบนด์ที่เดบิวต์ปี 2014-ปัจจุบัน พอจะมีวงไหนไหมคะ ที่ประสบความสำเร็จทางด้านดนตรีเหมือน BTS
แล้วเพื่อนๆ คิดยังไงกันบ้างคะ ขอแบบไม่ดราม่าเนอะๆ