Good morning Vietnam: Hanoi




วันที่ 1 เดินทางจาก เชียงใหม่>>ฮานอย โดยบางกอกแอร์เวย์
วันนี้ตื่นแต่เช้าไปสนามบิน ตั้งใจจะใช้บัตร Priority Pass หน่อย นานๆ ได้ใช้ จะหมดอายุละ แต่ด้วยความอยากทานป๊อบคอนที่ห้องรับรอง บางกอกแอร์เวย์ อร่อยดี เลยไปนั่งที่นั่นก่อน หลังจากนั้นก็ผ่าน ตม แล้วไปนั่งต่อห้องรับรอง พอใกล้ถึงเวลาขึ้นเครื่อง พึ่งเห็นว่าข้างในก็มีห้องรับรองของบางกอกแอร์เวย์ ได้ความรู้ใหม่ อิอิ
ในเครื่องผู้โดยสารก็ไม่ค่อยเยอะ สามารถย้ายที่นั่งไปเยียดแข้งขาได้สำหรับคนขายาวๆ เท่าที่ดูๆ ส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่น รู้สึกว่าคู่เราจะ สว ที่สุด




พอใกล้ถึงฮานอย เห็นทิวทัศน์สวยมากมีเขาปูดขึ้นมาเล็กๆ หลายๆ เขา ดูแปลกตาดี หลังจากนั้นเข้าเขตชุมชนเห็นการแบ่งพื้นที่ทุ่งนา พื้นที่ชุมชน จัดให้เป็นหมวดหมู่ คล้ายๆ ยุโรปเลย
พอถึงสนามบิน Noi Bai International Airport แปลกดีที่ผู้โดยสารไม่แย่งกันลุกขึ้นเหมือนที่เห็นๆ กันในบ้านเรา
หลังจากเดินมาเรื่อยก็ถึงจุดที่ขอวีซ่า arrival มีช่องแรกให้ยื่นเอกสาร แล้วรอจนเจ้าหน้าที่เรียก รับพาสปอร์ท และจ่ายเงินค่าวีซ่า
ชอบตรงเจ้าหน้าที่เขาหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสตลอด ทำงานแบบมีความสุข ทั้งๆ ที่คนที่รอวีซ่า ยังหงุดหงิด ไม่เรียกสักที
สำหรับคนไทยไม่ต้องขอวีซ่านะคะ เขาให้ 30 วัน เลยค่ะ


ผ่าน ตม แล้ว เหลือกระเป๋าไม่กี่ใบ ซึ่งเป็นของพวกเราในนั้นด้วย รับกระเป๋าแล้วก็เดินไปหมายเลขที่นัดหมายกับโรงแรมไว้ว่าจะมีคนมารับจุดนี้
ช่วงที่เดินไปก็จะมี Taxi ที่พยายามตามเราให้เราเอา Taxi กับเขา บอกว่ามีคนมารับ ก็ตามมาจนน่ากลัวมาก
พอถึงเลขที่นัดหมาย ก็ไม่มีคนชูป้ายชื่อ พอถามอีกคนที่ชูป้ายตรงหมายเลขนั้น เขาถามโรงแรมอะไร บอกชื่อโรงแรม เขาเรียกเพื่อนอีกคน คนนั้นก็บอกว่า ตามมา ก็ตามไปด้วยความคาดหวังว่าจะไม่โดนหลอก ก็ขึ้นรถเก๋งที่เขามารับ นั่งรถไปเรื่อยๆ ก็มีอึ้งบ้าง ถนนที่รถวิ่งอย่างไว คนยังเดินข้ามถนนแบบชิวๆ เดินแบบไม่กลัวรถชน เดินไปคุยกันไป ไม่มองรถเลย
ในที่สุดก็พามาโรงแรม เจ้าหน้าที่พาไปชั้น 5 บนสุด ร้อนมากๆ นอนไปคืนเดียว ขอย้าย ลงมาชั้น 2 ไม่ค่อยร้อน แต่ก็จำเป็นต้องเปิดแอร์ตลอดทั้งวันทั้งคืน กลัวคอมเพรสเซอร์เขาพังเหมือนกัน

เจ้าหน้าที่โรงแรมก็ให้แผนที่ นามบัตรโรงแรม เพื่อจะได้ไม่หลงทาง พวกเราก็ซื้อซิมการ์ด เพื่อจะได้ติดต่อได้สะดวก




ตอนเย็นก็เดินเล่นแถวๆ ใกล้ๆ โรงแรม ไปเจอร้าน down town แวะดื่มมะม่วงปั่น Baguette อร่อยมาก แต่วันหลังๆ หาร้านนี้ไม่ กว่าจะเจอ ใช้เวลาหลายวันเลย สรุป อยู่ข้างๆ โรงแรมนี้แหละ

เดินไปเรื่อยๆ รู้สึกเวียนหัวมากกับรถเครื่องที่วุ่นวาย ทั้งคน ทั้งรถเครื่อง ทั้งรถยนต์ เมาหัวจ้าว คงเป็นเพราะไม่เคยเห็นเลยมอง เลยเวียนหัว 555 วันหลังๆ ไม่เป็นละคร่า
หลังจากที่เดินวนไปวนมา ไปเรื่อยๆ จนในที่สุด อ่าว นี่โรงแรมเรานี่นา วันหลังๆ เริ่มคุ้นเคย ไม่สับสนแล้ว
ช่วงที่เดินก็เจอร้านเบอเกอร์ สะดุดตาที่จับประตู มีดอีโต้
อาหารเย็นก็ต้องอาหารเวียดนาม มาถึงที่แล้ว แต่อาหารเวียดนามจืดมาก เหมือนเราต้องปรุงรสเอง