เรื่องราวจาก ผู้ชายคนนึ่งที่เธอให้เราเป็นธนาคาร
แต่งงานอายุ 30 ต้นๆ อยากมีครอบครัว ซึ่งเพื่อนมีครอบครัวไปหมดแล้ว ด้วยความอยากแต่งงานบังเอิญได้รู้จัก ผู้หญิง อินโนเซนต์ เธอ ใส ซื่อ ดู บริสุทธิ์ ครบกันไม่นาน ระยะเวลาเหมือนช่วงเวลาผ่านโปร เธอชวนแต่งงาน ก็ตกลง โอเคกัน ด้วยที่ชีวิตเธอผู้น่าสงสาร ฐานะธรรมดา มีน้องๆ แม่ ที่ต้องดูแล เลยตัดสินใจแต่งงานด้วย ก่อนจะแต่งงาน 1 วันเธอมาสารภาพว่า เด็กที่วิ่งเล่นในบ้านคือลูกสาวของเธอเอง ณ เวลานั้น ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว ยอมรับและ ดูแลกันต่อไปเพราะเด็กไม่มีความผิดอะไร เงินสินสอดแม่เธอก็เอาไปหมด คงเป็นค่าน้ำนมนั้นแหละ ไม่ได้คืนมาให้บ้างเพื่อตั้งตัว หลังจากแต่งงาน อะไรๆมันก็ชัดเจนขึ้น เหมือนเราคือคนสำคัญในครอบครัว ทั้งเรื่องเงิน เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน รวมถึงค่าเทอม ค่ากินลูกของเธอ ซึ่งเรา ยินดี แต่ก็มีคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ที่เธอพยายามให้เข้ามาเกี่ยวข้อง ประหนึ่งเราคือ ธนาคาร เราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ พูดไม่ออก จนตัดสินใจไปซื้อบ้าน ใกล้ๆที่ทำงานเธอ จากบ้านใหม่ แต่ห้องข้างใน ชั่งสกปรกสิ้นดี เธอและลูก ทำห้องนอนให้เป็นห้องขยะดีๆนี้เอง เราเก็บตามไม่ไหว เหนื่อยกับงานที่ต้องทำ เพราะเราเดินทางไปทำงานด้วยรถเมย์หลายต่อ วันนึ่งอยู่บนรถเมย์ 3-4 ชม รวม เช้าเย็น เหนื่อยมาก กลับถึงบ้านดึก เรามีรถ 1 คัน แต่ก็ต้องประหยัดเพราะ ค่าจอด ค่าน้ำมัน แพงมาก เงินเดือนยังไม่มากพอ วันหยุด ซักผ้าทำให้เธอทุกอย่าง เก็บกวาดบ้าน ไม่ค่อยได้พัก และทุกเดือนต้องซื้อของเข้าบ้าน เหมือนเป็นหน้าที่เรา และเธอรู้หน้าที่ ก็จะเดินออกไปรอด้านนอกทุกครั้งเป็นอัตโนมัติ เราก็จ่ายตามปกติ เงินเก็บก็คุยกันว่า ให้โอนเข้า บช ซึ่งเป็นชื่อของเธอ เราจะโอนบ่อยๆเพื่อเก็บไว้ยามฉุกเฉิน แต่เธอก็จะนำเงินนี้ ไปใช้ส่วนตัวแอบซื้อเครื่องสำอางชุดใหญ่ที่ไม่เคยใช้หมด ซื้อชุดใหม่ตลอด ไปเที่ยวเมืองนอกกับเพื่อน และช่วยเหลือ น้องของเธอที่ติดคุก และครอบครัวใหญ่ของเธอ วันนึ่ง เธอตรวจพบว่าตั้งครรภ์ เราด้วยความที่เบื่อชีวิตแล้ว แต่ก็ต้องยินดีที่จะมีลูก เธอขอให้เราจดทะเบียนสมรส เราจึงตัดสินใจ ไปจดทะเบียน หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตแบบเบื่อหน่ายเหมือนเดิม เพราะเธอและลูกสาวเธอไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเลย บ้านรกสกปรก แต่เราก็คุยกันเสมอเรื่องปัญหา และจะหย่ากันหลังจากคลอดลูก เพราะอยู่ด้วยกันไม่มีความสุขเลย ส่วนลูกเราก็ยังช่วยกันเลี้ยงได้ เรายินดีจ่ายค่าเลี้ยงดูทั้งหมดอยู่แล้ว หลังจากที่คลอดลูก เรากะเธอคุยกัน เราเอาลูกไปให้ญาติช่วยเลี้ยง เพราะเราทำงานทั้งคู่ไม่มีเวลาดูแล ญาติเลี้ยงให้อย่างดี เราก็จ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดตามปกติ และเราเจอข้อความที่เค้าคุยกะเพื่อนของเธอ เรียกเราว่า #มัน ทุกคำ เราใจหายเลย และข้อความคือ ถ้าจะหย่ากับเธอ ต้องส่งลูกสาวที่ติดเธอมา ให้จบ ปริญญาตรีก่อน และจ่ายให้เธอหลายล้านเพื่อเธอกับลูกจะได้สุขสบาย เราจะเอาเงินจากไหน เธอพยายามเรียกสิทธิ์ของเธอทุกอย่างเพราะทะเบียนสมรส เธอถึงจะคืนอิสรภาพให้ ตอนนี้เรามาเช่าบ้านอยู่ ส่วนลูกคนเล็ก ญาติเลี้ยงให้เหมือนเดิม ใครจะไปเยี่ยมตอนไหนได้ตลอดเวลา ไม่กีดกัน ส่วนบ้านที่เธออยู่ เราก็ยังผ่อนต่อ เธอไม่ยอมให้เราขาย เพราะเธอกลัวว่าเธอกะลูกไม่มีที่ไป เธออยากให้โอนให้เธอ เธอเอาเอกสารทุกอย่างไปซ้อนเพราะกลัวบ้านจะถูกขาย
#ผู้ชายคนนึ่งที่เธอให้เราเป็นธนาคาร
แฟนไม่ยอมหย่า
แต่งงานอายุ 30 ต้นๆ อยากมีครอบครัว ซึ่งเพื่อนมีครอบครัวไปหมดแล้ว ด้วยความอยากแต่งงานบังเอิญได้รู้จัก ผู้หญิง อินโนเซนต์ เธอ ใส ซื่อ ดู บริสุทธิ์ ครบกันไม่นาน ระยะเวลาเหมือนช่วงเวลาผ่านโปร เธอชวนแต่งงาน ก็ตกลง โอเคกัน ด้วยที่ชีวิตเธอผู้น่าสงสาร ฐานะธรรมดา มีน้องๆ แม่ ที่ต้องดูแล เลยตัดสินใจแต่งงานด้วย ก่อนจะแต่งงาน 1 วันเธอมาสารภาพว่า เด็กที่วิ่งเล่นในบ้านคือลูกสาวของเธอเอง ณ เวลานั้น ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว ยอมรับและ ดูแลกันต่อไปเพราะเด็กไม่มีความผิดอะไร เงินสินสอดแม่เธอก็เอาไปหมด คงเป็นค่าน้ำนมนั้นแหละ ไม่ได้คืนมาให้บ้างเพื่อตั้งตัว หลังจากแต่งงาน อะไรๆมันก็ชัดเจนขึ้น เหมือนเราคือคนสำคัญในครอบครัว ทั้งเรื่องเงิน เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน รวมถึงค่าเทอม ค่ากินลูกของเธอ ซึ่งเรา ยินดี แต่ก็มีคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ที่เธอพยายามให้เข้ามาเกี่ยวข้อง ประหนึ่งเราคือ ธนาคาร เราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ พูดไม่ออก จนตัดสินใจไปซื้อบ้าน ใกล้ๆที่ทำงานเธอ จากบ้านใหม่ แต่ห้องข้างใน ชั่งสกปรกสิ้นดี เธอและลูก ทำห้องนอนให้เป็นห้องขยะดีๆนี้เอง เราเก็บตามไม่ไหว เหนื่อยกับงานที่ต้องทำ เพราะเราเดินทางไปทำงานด้วยรถเมย์หลายต่อ วันนึ่งอยู่บนรถเมย์ 3-4 ชม รวม เช้าเย็น เหนื่อยมาก กลับถึงบ้านดึก เรามีรถ 1 คัน แต่ก็ต้องประหยัดเพราะ ค่าจอด ค่าน้ำมัน แพงมาก เงินเดือนยังไม่มากพอ วันหยุด ซักผ้าทำให้เธอทุกอย่าง เก็บกวาดบ้าน ไม่ค่อยได้พัก และทุกเดือนต้องซื้อของเข้าบ้าน เหมือนเป็นหน้าที่เรา และเธอรู้หน้าที่ ก็จะเดินออกไปรอด้านนอกทุกครั้งเป็นอัตโนมัติ เราก็จ่ายตามปกติ เงินเก็บก็คุยกันว่า ให้โอนเข้า บช ซึ่งเป็นชื่อของเธอ เราจะโอนบ่อยๆเพื่อเก็บไว้ยามฉุกเฉิน แต่เธอก็จะนำเงินนี้ ไปใช้ส่วนตัวแอบซื้อเครื่องสำอางชุดใหญ่ที่ไม่เคยใช้หมด ซื้อชุดใหม่ตลอด ไปเที่ยวเมืองนอกกับเพื่อน และช่วยเหลือ น้องของเธอที่ติดคุก และครอบครัวใหญ่ของเธอ วันนึ่ง เธอตรวจพบว่าตั้งครรภ์ เราด้วยความที่เบื่อชีวิตแล้ว แต่ก็ต้องยินดีที่จะมีลูก เธอขอให้เราจดทะเบียนสมรส เราจึงตัดสินใจ ไปจดทะเบียน หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตแบบเบื่อหน่ายเหมือนเดิม เพราะเธอและลูกสาวเธอไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเลย บ้านรกสกปรก แต่เราก็คุยกันเสมอเรื่องปัญหา และจะหย่ากันหลังจากคลอดลูก เพราะอยู่ด้วยกันไม่มีความสุขเลย ส่วนลูกเราก็ยังช่วยกันเลี้ยงได้ เรายินดีจ่ายค่าเลี้ยงดูทั้งหมดอยู่แล้ว หลังจากที่คลอดลูก เรากะเธอคุยกัน เราเอาลูกไปให้ญาติช่วยเลี้ยง เพราะเราทำงานทั้งคู่ไม่มีเวลาดูแล ญาติเลี้ยงให้อย่างดี เราก็จ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดตามปกติ และเราเจอข้อความที่เค้าคุยกะเพื่อนของเธอ เรียกเราว่า #มัน ทุกคำ เราใจหายเลย และข้อความคือ ถ้าจะหย่ากับเธอ ต้องส่งลูกสาวที่ติดเธอมา ให้จบ ปริญญาตรีก่อน และจ่ายให้เธอหลายล้านเพื่อเธอกับลูกจะได้สุขสบาย เราจะเอาเงินจากไหน เธอพยายามเรียกสิทธิ์ของเธอทุกอย่างเพราะทะเบียนสมรส เธอถึงจะคืนอิสรภาพให้ ตอนนี้เรามาเช่าบ้านอยู่ ส่วนลูกคนเล็ก ญาติเลี้ยงให้เหมือนเดิม ใครจะไปเยี่ยมตอนไหนได้ตลอดเวลา ไม่กีดกัน ส่วนบ้านที่เธออยู่ เราก็ยังผ่อนต่อ เธอไม่ยอมให้เราขาย เพราะเธอกลัวว่าเธอกะลูกไม่มีที่ไป เธออยากให้โอนให้เธอ เธอเอาเอกสารทุกอย่างไปซ้อนเพราะกลัวบ้านจะถูกขาย
#ผู้ชายคนนึ่งที่เธอให้เราเป็นธนาคาร