เมื่อวันศุกร์ครับ แถมที่ออฟฟิศมีให้เก็บของปรับปรุงตำแหน่งที่นั่งกันใหม่ครับ
วันนี้เลยแกล้งๆลืมปัญหาในงานไปก่อน

ระหว่างทานเที่ยง พรรคพวกไม่ทราบ อารมณ์ไหน มีมาเม้าส์ดาราให้ฟัง
บทสัมภาษณ์ของแฟนสาว ดาราไฮโซแต่ติดดินครับ

เพื่อนผมบอก บทสัมภาษณ์แฟนสาวเล่าว่าแฟนไฮโซเค้าดีอย่างงั้น อย่างงี้ รวยแล้วประหยัด ไม่ถือตัว ทั้งที่มีชาติตระกูล อูยยย พระเอกทั้งนอกจอในจอ รักกันมาสิบกว่าปี ดี๊ดี... ฝ่ายหญิงเค้าเทิดทูลฝ่ายชายเอามากๆ
เพื่อนสุดเท่ห์ผม เล่าอย่างอิจฉาคุณไฮโซ ต่ออีกว่า แฟนสาวบอก ตัวเองให้อิสระกับดาราชาย ว่าจะไปมีเซ็กส์กับสาวไหนก็ไม่ว่า แต่ขอแค่สาวคนนั้นต้องไม่ใช่เพื่อนหรือคนใกล้ชิดและให้ความสัมพันธ์เป็นแบบชั่วข้ามคืน
ไม่รู้ว่าเจ้าเพื่อนคนนี้อยากจะสื่ออะไรให้ใครในวงมื้อเที่ยงวันนี้ที่ไม่ใช่ผมป่าว เพราะมีเพื่อนและน้องๆผู้หญิงนั่งทานด้วยอยู่สองสามคน
แต่ถึงกระนั้น การสนทนาก็เข้ามาที่ประเด็นแฟนสาวกับดาราไฮโซ สองคนนี้เรียกได้ว่าใช่ความรักมั้ย เหตุผลอะไรถึงได้รักกัน พี่ๆน้องๆในวงมื้อเที่ยงรวม 5 คน ก็ออกความเห็น เม้าส์กันแตกประเด็นวิเคราะห์กัน ยิ่งกว่าตอนประชุมงานบริษัท

แต่อันนี่ ความเห็นผมครับ
‘ถ้าระหว่างสองคนนั้น มันเป็นความรัก ความรักมันจะเกิดขึ้นก่อน แล้วคนเรานั้นถึงค่อยมาคิดหาเหตุผล ให้กับตัวเอง หรือไว้ตอบ เวลามีใครมาถาม

ความรักเวลามันเกิด มันไม่น่าต้องการเหตุผลก่อนนะ’

โอ้...จากนั้นผมก็ โดนกระหน่ำครับ ว่ารักไม่เลือกบ้าง รักไปทั่วบ้าง รักไม่มีสมองบ้าง

ไม่ใช่อย่างง้าน ผมก็แค่ไม่ต้องการเหตุผล ถ้าหากจะรักใคร ก็เหตุผลค่อยหาทีหลังก็ได้ ใช่ป่ะครับ...