ผิดหวังในความรักมาตลอด อึดอัดมาก
อยากจะแชร์กับใครสักคน แต่เป็นคนไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องทุกข์ใจของตัวเองให้คนอื่นฟัง กลัวเค้าจะรำคาญหรือเครียดกัน ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายฟังมากกว่า

แต่เราทนไม่ไหวแล้วค่ะ ขอแชร์ให้ฟังตรงนี้เลยนะ

ตอนเด็กๆ คุยกับรุ่นน้องคนนึง ซึ่งเราดันปากแข็ง มีวันนึงน้องเค้ามาบอกชอบ ก็ทำฟอร์มๆ เมินเค้าไป ทั้งที่จริงๆก็ชอบเค้า ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน จนตอนนี้ยังรู้สึกผิดอยู่เลยที่ไม่ได้บอกให้เค้ารู้ว่าเราชอบเค้าจริงๆ

โตมาหน่อย สมัยม.ปลาย ก็มีปั๊ปปี้เลิฟ แอบชอบรุ่นพี่บ้าง เพื่อนบ้าง แต่กลายเป็นว่าสุดท้าย คนที่เราชอบหลายๆคน ดันไปชอบหรือคบกับเพื่อนเราเฉยเลย อันนี้ก็เสียใจนะคะ แต่ว่า แค่ชอบแบบกรี๊ดๆเฉยๆ เลยไม่ได้ฟูมฟายอะไร
มีแอบชอบเพื่อน ชอบมากก คือเค้าน่ารักมาก แต่รู้สึกว่าเค้าอยู่สูงเกินไป ลองให้เพื่อนอีกคนไปถามอ้อมๆมา สรุปว่าเค้าไม่ได้ชอบเรา ก็เลยแอบปลื้มอยู่ห่างๆพอ

พอช่วงขึ้นมหาลัย ก็รู้สึกสปาร์คๆกับผู้ชายคนนึง เค้าเป็นคนขี้เล่น ตาสวย คือเรามองตาเค้าแล้วเราใจเต้นแรงมากแบบรู้สึกได้เลย มันมีความรู้สึกวูบวาบแบบที่เราไม่เคยรู้สึกมาก่อน
คนนี้ก็คุยกันอยู่สักพักนึงค่ะ เค้าหยอดเราเยอะเลย เหมือนจะจีบ แต่เราก็ปากแข็งอีก คุยหวานๆไม่เป็นอะค่ะมันเขิน เลยห้วนๆไป ขี้งอนด้วย
สักพักเค้าก็หายไป พี่อีกคนลองไปถามมาให้ สรุปว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรา
อันนี้เราก็เข้าใจนะว่าเราทำตัวไม่น่ารัก แต่ช่วงนั้นเป๋ไปเลยค่ะ คือเค้าเหมือนเป็นรักแรกของเรา แล้วคุยแบบหยอดมาก หลังจากนั้นเวลามีคนเข้ามาคุยเราคิดไว้ก่อนเลยว่าเจ้านี่แค่เข้ามาหยอดเฉยๆ ก่อกำแพงไว้
เรากินเหล้าเมาเละเทะเพราะคิดว่ามันจะช่วยให้ลืม ซึ่งมันไม่ได้ช่วยอะไรเลยอะที่จริง
หลังจากนั้นเลยรู้ว่าเออ
เหล้าไม่ได้ช่วยอะไรแกนะจ๊ะ แต่เป็นแกต่างหากที่ต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเองเฟ้ย!

แล้วเราแอบหัวโบราณนิดนึง(นิดนึงจริงๆ)​มั้ง ก็เลยรู้สึกว่า ในขั้นตอนการจีบหรือคุยก่อนการคบเป็นแฟน ฝ่ายที่เทคแคร์ควรจะเป็นผู้ชายมากกว่ารึเปล่า (อารมณ์แบบเพลง ไม่ใช่ผู้ชาย โตมากับเพลงนี้) ต่อมาเราเลยไปหวั่นไหวกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มค่ะ
ด้วยความที่เค้าเป็นผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นมาก เราเลยรู้สึกว่าเราอยากเทคแคร์ดูแลเค้า แล้วมันทำให้ใกล้ชิดกับเค้าได้มากกว่ากับผู้ชายไง เพราะเป็นเพศเดียวกัน
คือเรามองว่าความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกนะ เวลาเราชอบใคร เราชอบที่เค้าเป็นตัวเค้า ไม่ได้ชอบที่เพศของเค้านี่นา
แต่สุดท้ายโดนเค้าเทค่ะ คิดว่าเพราะเราไปยุ่งกับชีวิตของเค้ามากเกินไป เทคแคร์มากเกินไป เค้าคงไม่ชอบ ไม่อยากได้รับความห่วงใยจากเรา
ที่เจ็บมากคือ เค้าบอกเราว่าเค้าไม่ได้ชอบใคร แต่ตอนหลังมารู้ว่าเค้าคบกับเพื่อนอีกคนนึง ตอนนั้นเฮิร์ทมาก ก็พยายามช่างมันไป จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะคะ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงคนไหนอีก

บ้างก็มีคนเข้ามาคุยนะ ตอนแรกก็ไม่กล้าคุย กลัวจะเสียใจอีก เพราะรู้สึกว่าเค้ายังไม่รู้จักเราเลย อยู่ดีๆจะมาจีบเลยหรอ งี้ไม่ใช่เราแต่เป็นใครก็ได้ เค้าจีบไปทั่วเลยรึเปล่า แต่เค้าก็บอกว่าที่เค้าจีบเราเพราะเราเป็นเราจริงๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เค้าเลือกเราแล้ว ประมาณนี้
ประโยคที่เค้าพูดมันทำให้เราเปิดใจมากค่ะ เราก็ลองคุยดู แต่รู้สึกว่าเค้าไม่ใช่ เลยเลิกคุยไป ไม่อยากยื้อให้ความหวัง เพราะรู้ว่ามันจะทำให้เจ็บขนาดไหน คือเค้าก็เป็นคนดี แต่รู้สึกว่าความคิดเห็นหลายๆอย่างไม่ตรงกันแค่นั้นเอง

ไปกรี้ดอีกคนนึง เพื่อนบอกจะเป็นแม่สื่อให้ สรุปสุดท้ายเค้าคบกับเพื่อนเรานาจา คนนี้แค่ชอบรูปลักษณ์​เค้าเฉยๆ เลยไม่ได้เจ็บอะไร แต่ก็มองหน้าเพื่อนลำบากอยู่หน่อยๆค่ะตอนแรกๆ แต่ก็คิดว่าไม่อยากจะทะเลาะกับเพื่อนแค่เพราะเรื่องผู้ชายคนเดียว ลืมดีกว่า

สุดท้ายค่ะ คือสนิทกับเพื่อนคนนึง ตอนแรกก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตามประสาเพื่อนในกลุ่ม ต่อมาเพื่อนทยอยมีแฟนไป กันหมดก็เลยเหลือกันอยู่สองคน ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากกว่าเพื่อนเลย จนมีเพื่อนอีกคนมาทักว่าเค้าต้องชอบเราแน่ๆ มันดูออก ชัวร์100%
หลังจากนั้นเริ่มหวั่นไหวค่ะ ไม่รู้เกิดขึ้นตอนไหน จนกลายเป็นว่าเราทำตัวเหมือนเป็นแฟนกัน ตัวติดกันแทบจะ24ชม. ไม่ค่อยมีเพื่อนคบอยู่แล้วด้วย ฮ่าา
ตอนแรกคุยกันเค้าก็บอกว่าชอบเรานะ ประมาณว่าลองคุยกันดูก่อน สุดท้ายเค้าบอกว่าเราไม่ใช่ เจ็บมากค่ะ รู้สึกโหวงๆในอกตลอดเวลา ร้องไห้ แต่ก็ไม่ได้ไปร้องกับใครนะ ก็ร้องกับเค้านี่แหละ ฮ่าา ยื้อเค้าหลายรอบมาก ว่าอย่าคุยกับคนอื่นได้ไหม เค้าก็ทำให้ ขอเช็กมือถือ ก็ให้เช็ก คุยกันแบบน่ารักๆ ทำให้เราเผลอหลอกตัวเองทุกทีว่ามีความหวัง ทั้งที่จริงๆมันไม่มีเลย เราก็รู้อยู่แก่ใจ เป็นแบบนี้อยู่สักพักก็เรียนจบ แรกๆก็ห่างกันไป แต่ด้วยความสนิท พอผ่านไปหลายปีเข้า ก็กลับไปคุยกัน นานๆทีก็นัดกินข้าว ไปเที่ยวกัน ตอนแรกเราคิดว่าไม่รู้สึกอะไร ทำใจได้แล้ว แต่มีคนมาเตือนใจว่า แบบนี้มันจะดีหรอ ถ้าเค้าไปมีแฟนเมื่อไหร่ เราจะพังเลยนะ แล้วพอคิดตาม เราพังจริงๆค่ะ ทั้งที่ผ่านไปนาน คิดว่าไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกโหวงๆในอกอยู่ดี ร้องไห้เยอะมาก (เพลง ร้องไห้ง่ายๆกับเรื่องเดิมๆ-ปาล์มมี่)​
ถึงตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ ที่เค้าบอกว่าอย่าเอาเพื่อนสนิทมาเป็นแฟน (นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นนะ แค่ชอบเฉยๆ)​ คือพอจะเลิกคุยกัน เราต้องเสียทั้งเพื่อนสนิท ทั้งแฟน ไปพร้อมๆกันเลย ความรู้สึกมันแย่มากค่ะ มีคำแนะนำในการตัดใจไหมคะ


เราอยากมีคนคุย แต่เราก็กลัวจะเจ็บ
เรากลัวที่จะมี เพราะเรากลัวที่จะสูญเสีย
เราเห็นตัวอย่างของคนที่นอกใจแฟน แฟนนอกใจ อยู่กันไปแล้วความรู้สึกน้อยลง เข้ากันไม่ได้ ต้องเลิกกัน ทั้งที่คบมานาน เห็นมาเยอะมาก จนเรากลัวที่จะมีความสัมพันธ์​แบบนั้น แต่บางทีเราก็เหงา อยากคุยกับใครซักคน

แต่ไม่มีใครเข้ามาเลย
ทำไงดี เราต้องขึ้นคานไหมม