ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวก่อนว่าเราเป็นนศ.ฝึกสอนปี5 คือเรารู้ว่าปีนี้มันเป็นปีที่เหนื่อยและต้องเจอปัญหาอะไรหลายๆ อย่าง ซึ่งมันก็แบบนั้นจริงๆ ซึ่งเราได้เจอแล้ว เลยอยากเข้ามาแชร์เผื่อจะมีทางออกให้เราไม่มากก็น้อย แต่ก่อนอื่นเราไม่โทษใครหรอก เราขอโทษตัวเรานี่แหละ ซึ่งเรื่องมันก็คือเราสอนในรายวิชาวิทย์ทั่วไปซึ่งแน่นอนมันต้องสอนได้ทั้งฟิสิกส์เคมีชีวะ ซึ่งเราได้สอนม.3 ที่สำคัญเทอมนี้เป็นเนื้อหาที่ต้องคำนวณทั้งหมด อยากบอกว่าส่วนตัวคือไม่ชอบคำนวณและไม่ถนัดเลยแต่ถ้าเป็นพื้นฐานที่ไม่ต้องคำนวณอะไรมากเราก็โอเค แต่เนื้อหาม.3แทบจะเป็นม.ปลายอยู่แล้ว ซึ่งเราไม่ได้เรียนลึกขนาดนั้น มันเลยรู้สึกว่าเป็นปัญหาสำหรับตัวเอง ล่าสุดวันนี้คือด้วยความที่ไม่แม่นในเนื้อหาที่จะแทบเป็นระดับม.ปลาย คือวันนี้สอนเด็กคำนวณผิดที่แย่ไปกว่านั้นเด็กแย้งขึ้นมาว่าเราทำผิดในขณะที่ครูพี่เลี้ยงก็อยู่ด้วยมันเป็นความรู้สึกที่โคตรแย่ และอาจเป็นเพราะเหตุผลที่ว่าเราแทบไม่มีเวลาจะเตรียมการสอนเลย เพราะดราไม่สอนวิชาเดียว ครูพี่เลี้ยงมอบหมายให้สอนทั้งพื้นฐานทั้งโครงงานวิทย์ ซึ่งเราต้องทำแผนทำสื่อทั้งสองวิชาแค่เตรียมแผนเตรียมสื่อใบงานใบความรู้แต่ละวันเวลาแทบจะไม่มีให้เตรียมสอนแล้ว หลังมานี่ได้นอนวันละ2ชม. ไปอยู่โรงเรียนยังกะร่างไร้วิญญาณ พอไปสอนเด็กก็พูดวกวนไปมาล่าสุดอย่างที่บอกแหละสอนผิดจนได้แต่ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือพอเด็กรู้ว่าเราสอนผิดตั้งแต่วินาทีนั้นไปคือเด็กเริ่มไม่เชื่อความสามารถเราแล้วสอนอะไรไปก็ไม่ฟังเริ่มไม่กลัวเราพูดง่ายๆ คือคงไม่นับถือว่าเราเป็นครูแล้ว ถึงขั้นที่ว่าเวลาเราสั่งให้เงียบแล้วมีการเบะปากใส่เราวินาทีนั้นน้ำตาแทบตก แล้วทุกวันหลังเรียนครูพี่เลี้ยงยังให้ไปช่วยงานที่วิชาการอีกกว่าจะกลับถึงบ้านก็มืดแล้ว แล้วต้องมาเตรียมสื่อเตรียมใบงานที่จะสอนอีกก็ปาไปจนดึกเกือบเช้า จนมาถึงวินาทีนี้เรารู้สึกว่าเรากดดันหลายๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องงานสอนที่ต้องเตรียมหลายๆ อย่างทั้ง2วิชา ไหนจะเลือกเด็ก ไหนจะไม่มีเวลาเตรียมสอนทั้งที่ตอนนี้เนื้อหาก็ไม่แม่นพอที่จะสอนเด็กที่อยู่ในอันดับต้นๆ ของประเทศ เราเพียงแค่รู้สึกว่าเราอยากสอนให้เด็กเก่งขึ้นไม่ใช่ไปสอนให้เด็กโง่ลง เรายอมรับว่าความสามารถเราไม่ได้มีถึงระดับคำนวณแทบจะเทียบเท่าม.ปลาย เพราะอย่างที่บอกเราเรียนวิทย์ทั่วไป ได้เรียนแค่พื้นๆซึ่งไม่ได้เจาะลึก ตอนนี้มันกลายเป็นความกดดัน กลัวว่าจะสอนไม่ได้ ถ้าเราได้สอนในระดับม.1ม.2 เนื้อหาพื้นฐานเท่าที่เราเรียนมาเราอาจจะทำได้ดีกว่านี้ ตอนนี้ก็ไมรู้จะระบายอะไรออกมาแล้วเราขอจบไว้เพียงเท่านี้ก่อน ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบ ตอนนี้เพียงแค่รู้ว่ามัรกดดันแทบจะไม่อยากไปโรงเรียนอยู่แล้ว