สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องพีคๆในชีวิตอยากจะมาปรึกษา พี่ๆลุงๆป้าๆ ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ
เราเป็นผู้หญิงอายุ 22 ปี มีแฟนเป็นผู้หญิง จริงๆเราก็คือทอมนี่แหละค่ะ ส่วนแฟนไม่ใช่ดี้นะคะ เคยคบผู้ชายมาก่อน คบกันมาตั้งแต่เรา ม.4 ตอนนี้เข้าสู่ปีที่ 6 แล้วค่ะ
เราเรียนมัธยมที่เดียวกัน แล้วเราก็เรียนมหาวิทยาลัยที่เดียวกัน ช่วงชีวิตแรกๆที่แม่เรารู้ว่าเราเป็นแบบนี้ แม่ก็รับไม่ได้นะคะ แต่เราก็คือเรา มันไม่สามารถเปลี่ยนได้ ไม่มีใครอยากเกิดมาผิดเพศหรอกค่ะ
เริ่มเรื่องก็คือ ช่วงแรกๆที่เราคบกันแฟน ทางบ้านก็ยังไม่รู้เพราะตอนนั้นเราผมยาว (ที่ รร.บังคับไว้ยาว) เลยดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ห้าวๆทั่วไป
แต่วันนึงเค้าก็เหมือนรู้โดยสันชาตญาณ แฟนเราก็ทะเลาะกับทางบ้าน ใหญ่โต ลืมบอกว่าแฟนเราห่างกับเรา 2 ปี ช่วงนั้นแฟนเรากำลังเตรียมสอบตรงขึ้นมหาลัย ก็เครียดตามประสาเด็กอ่ะค่ะ
เป็น 2 ปีที่ไม่ได้เจอหน้าครอบครัวแฟนเลย ซึ่งช่วงนี้คบกันเข้าสู่ปีที่ 3 แล้วค่ะตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ เพราะว่าไม่ได้รู้สึกว่าการเข้าหาครอบครัวของอีกฝ่ายมันเป็นสิ่งสำคัญ
แต่เมื่อเริ่มโต เราก็จะรู้เองว่าอะไรควรหรือไม่ควร บวกกับตอนนั้นเราสอบตรงมหาวิทยาลัยที่เดียวกันกับแฟนค่ะ ซึ่งเป็น ม.ที่เข้ายากพอสมควร เราก็ขายของกับแฟนที่ตลาดใกล้ ม.
แล้วโลกก็โคจรให้เรากับครอบครัวแฟนมารู้จักกันอีกครั้ง..
แฟนเราค่อนข้างมีเงินมากกว่า พ่อแม่เค้าก็ไม่อยากให้ลูกเค้าลำบากที่จะมาขายของกลางคืนกับเรา เพราะวันเสาร์-อาทิตย์ แฟนเรามีสอนพิเศษค่ะ รายได้นี่ดีกว่าขายของมากๆ แต่แฟนเรายินดีที่จะเหนื่อยไปกับเรา
มีหลายรอบที่เราขอเค้า ขอไปขายคนเดียว อยากให้เค้าพักผ่อน แต่เค้ายังยืนยันคำเดิม ก็ผ่านไปค่ะ จนเริ่มไปบ้านแฟนมากขึ้น ทุกอย่างมันดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ
เรามีสิทธิออกเสียง เราสามารถเข้าออกบ้านเค้าได้เหมือนบ้านตัวเอง เราคุยกับพ่อแม่เค้าเหมือนเป็นครอบครัวเราเอง ก็รักแหละค่ะ
จนมาวันนี้ เป็นวันที่ที่บ้านเรามีกินข้าวกับครอบครัว แฟนเราก็ขอจะมานอนบ้านเรา จนเป็นประเด็นว่า อยากจะมาอยู่แต่กับเรา ไล่ให้มาอยู่บ้านเรา บอกว่าที่ผ่านมา กล้ำกลืนฝืนทนมาก ที่ลูกเค้ามาคบกับเรา
ได้แต่อ่านที่เค้าเล่าแบบอึ้งๆ ว่าเห้ยยย ที่ผ่านมามันคืออะไรวะ
ปัจจุบัน เรายังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย ออกมาทำงานที่มั่นคงแต่เงินเดือนน้อย สวัสดิการดีไปจนตายค่ะ ส่วนแฟนก็มีงานที่ดีทำ
เลยอยากมาถามว่าในฐานะคนเป็นพ่อแม่ เค้ามองกันมุมไหนคะ หรือมีคำแนะนำ ขอแบบซอฟๆนะคะ เป็นคนอ่อนไหวง่ายค่ะ ขอบคุณค่ะ
เพศที่สาม ที่ครอบครัวของอีกฝ่ายรับไม่ได้
เราเป็นผู้หญิงอายุ 22 ปี มีแฟนเป็นผู้หญิง จริงๆเราก็คือทอมนี่แหละค่ะ ส่วนแฟนไม่ใช่ดี้นะคะ เคยคบผู้ชายมาก่อน คบกันมาตั้งแต่เรา ม.4 ตอนนี้เข้าสู่ปีที่ 6 แล้วค่ะ
เราเรียนมัธยมที่เดียวกัน แล้วเราก็เรียนมหาวิทยาลัยที่เดียวกัน ช่วงชีวิตแรกๆที่แม่เรารู้ว่าเราเป็นแบบนี้ แม่ก็รับไม่ได้นะคะ แต่เราก็คือเรา มันไม่สามารถเปลี่ยนได้ ไม่มีใครอยากเกิดมาผิดเพศหรอกค่ะ
เริ่มเรื่องก็คือ ช่วงแรกๆที่เราคบกันแฟน ทางบ้านก็ยังไม่รู้เพราะตอนนั้นเราผมยาว (ที่ รร.บังคับไว้ยาว) เลยดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ห้าวๆทั่วไป
แต่วันนึงเค้าก็เหมือนรู้โดยสันชาตญาณ แฟนเราก็ทะเลาะกับทางบ้าน ใหญ่โต ลืมบอกว่าแฟนเราห่างกับเรา 2 ปี ช่วงนั้นแฟนเรากำลังเตรียมสอบตรงขึ้นมหาลัย ก็เครียดตามประสาเด็กอ่ะค่ะ
เป็น 2 ปีที่ไม่ได้เจอหน้าครอบครัวแฟนเลย ซึ่งช่วงนี้คบกันเข้าสู่ปีที่ 3 แล้วค่ะตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ เพราะว่าไม่ได้รู้สึกว่าการเข้าหาครอบครัวของอีกฝ่ายมันเป็นสิ่งสำคัญ
แต่เมื่อเริ่มโต เราก็จะรู้เองว่าอะไรควรหรือไม่ควร บวกกับตอนนั้นเราสอบตรงมหาวิทยาลัยที่เดียวกันกับแฟนค่ะ ซึ่งเป็น ม.ที่เข้ายากพอสมควร เราก็ขายของกับแฟนที่ตลาดใกล้ ม.
แล้วโลกก็โคจรให้เรากับครอบครัวแฟนมารู้จักกันอีกครั้ง..
แฟนเราค่อนข้างมีเงินมากกว่า พ่อแม่เค้าก็ไม่อยากให้ลูกเค้าลำบากที่จะมาขายของกลางคืนกับเรา เพราะวันเสาร์-อาทิตย์ แฟนเรามีสอนพิเศษค่ะ รายได้นี่ดีกว่าขายของมากๆ แต่แฟนเรายินดีที่จะเหนื่อยไปกับเรา
มีหลายรอบที่เราขอเค้า ขอไปขายคนเดียว อยากให้เค้าพักผ่อน แต่เค้ายังยืนยันคำเดิม ก็ผ่านไปค่ะ จนเริ่มไปบ้านแฟนมากขึ้น ทุกอย่างมันดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ
เรามีสิทธิออกเสียง เราสามารถเข้าออกบ้านเค้าได้เหมือนบ้านตัวเอง เราคุยกับพ่อแม่เค้าเหมือนเป็นครอบครัวเราเอง ก็รักแหละค่ะ
จนมาวันนี้ เป็นวันที่ที่บ้านเรามีกินข้าวกับครอบครัว แฟนเราก็ขอจะมานอนบ้านเรา จนเป็นประเด็นว่า อยากจะมาอยู่แต่กับเรา ไล่ให้มาอยู่บ้านเรา บอกว่าที่ผ่านมา กล้ำกลืนฝืนทนมาก ที่ลูกเค้ามาคบกับเรา
ได้แต่อ่านที่เค้าเล่าแบบอึ้งๆ ว่าเห้ยยย ที่ผ่านมามันคืออะไรวะ
ปัจจุบัน เรายังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย ออกมาทำงานที่มั่นคงแต่เงินเดือนน้อย สวัสดิการดีไปจนตายค่ะ ส่วนแฟนก็มีงานที่ดีทำ
เลยอยากมาถามว่าในฐานะคนเป็นพ่อแม่ เค้ามองกันมุมไหนคะ หรือมีคำแนะนำ ขอแบบซอฟๆนะคะ เป็นคนอ่อนไหวง่ายค่ะ ขอบคุณค่ะ