เราอายุ 22 ปีค่ะ พอดีเลิกคบเพื่อนกลุ่มนึงตั้งแต่ ม.5 เพียงเพราะว่าเราไม่ไปตามที่เพื่อนนัดกันช่วงสงกรานต์ (ที่ไม่ไปก็มันร้อนนี่นา) หลังจากนั้นนางๆก็ทะยอยออกจากแชทกลุ่มโดยไม่บอกเรา แต่ที่ผ่านๆมาเราทำงานด้วยเลยไม่ค่อยได้ไปหาพวกนางที่ กท. ยอมรับผิดที่พูดว่าจะไปแต่ไม่ไปเราก็มีเหตุผลของเราไม่อยากขึ้นๆลงๆ กท. เพียงแค่ 1 เดียวอ่ะค่ะคือสำหรับเรามันเสียเวลาและเพื่อนเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้ ก็ยังเป็นเพื่อนเหมือนเดิม พอเทะเลาะกันนางก็เอาข้อนี้มาพูดผ่านเม้นในเฟสบุ๊ค ด่าเรา เพื่อนแค่ในแชทเวลาจิงหายหัว ประมาณนี้55 ทั้งๆที่พวกนางๆที่รุมเรานั้นเราก็ช่วยเหลือเวลาไม่มีที่นอนช่วงหางาน ไม่มีตังค์ก็ให้ยืม แต่เราข้ามเรื่องนั้นไปไม่เม้นเพราะเป็นวงใน บางครั้งก็ใช่ว่าจะรู้สึกดีที่พวกนางพูดแล้วกระแทกเราก็ปล่อยผ่าน แต่มีเรื่องนึงที่จริงว่าเราจะทักแชทหาก็ต่อเมื่อทุกข์ใจเท่านั้นเวลามีความสุขหายหัว  เราไม่เคยคิดเองเอาแต่ถามๆๆๆ อ้าว...! แล้วถ้ามีความสุขได้แฟนใหม่ต้องทักบอกงี้หรอ555 (สงสัยรำคานเรา) ในความเป็นจริงคือคิดไว้แล้วแต่อยากฟังคำตอบของเพื่อนแค่นั้นค่ะ มีการบอกเราด้วยให้ทบทวนตัวเอง  ไม่ต้องมาแสดงว่าเป็นคนดีเลยนะ น่าจะเชื่อคนอื่นตั้งนานว่าเราไม่เคยแคร์ใคร เราก็ถามไปฟังใครมา ไปเชื่อใครเค้า นางก็บอกไม่ได้เชื่อใครเชื่อตัวเอง เอ๊ายังไงวะ...งง พวกๆนางก็มารุมบอกให้เราคิดดีๆคิดให้เป็นคิดให้เยอะอย่าโทษคนอื่น บอกให้เราไปคิดในมุมคนอื่นให้เป็นไม่ได้ว่าเราผิดไม่มีใครผิด แต่ดีดออกจากกลุ่ม55 พอรุ่นพี่เราไปถามทะเลาะกันทำไมคุยๆกันนะ พวกนางก็บอก พี่รู้จักมันมากี่เดือนก็เข้าข้างกันแล้ว อ้าวแต่กูเพื่อนนิตั้ง 6 ปีแต่ไม่รู้นิสัยกู... คือก่อนหน้านี้เราเถียงคะเพราะเราเองก็ไม่ยอมทำเหมือนเราผิดด่าเราหาว่าไม่เห็นพวกเค้าเป็นเพื่อนเพียงเพราะไม่เคยไปตามที่นัดค่ะ สำหรับเราเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต คนเราก็ทำมาหากินกันบ้างมีเรื่องให้ทำเยอะแยะตัวไม่ได้ติดกันตลอด มาไม่ครบคนวันหลังก็ได้นี่ถูกมั้ย? เราบอกพวกนางว่าจะไปโฟกัสที่จุดเดียวไม่ได้มันต้องปล่อยๆไปบ้างโตๆแล้วนะ คุยกันตรงๆแต่แรก็จะจบดีกว่านี้นะ

เพื่อนๆคิดว่าเราไม่แคร์จิงๆ รึพวกนางงี่เง่านิสัยเด็กคะ..