ลูกดิฉันเกิด เติบโตที่อเมริกา ไม่เคยมีใครมาจับตัวเลย ฝรั่งคนอื่นอาจจะ มีพูดชม (ตามธรรมเนียม) แต่ไม่เคยมีใครมาถึงเนื้อต้องตัว

อย่าหาว่าดิฉันกระแดะ อยู่เมืองนอกแล้วทำลืมตัวอะไรแบบนี้นะคะ คือพอเราอยู่แล้ว สบายใจ

ตอนไม่มีลูก เคยไปบ้านฝรั่ง ลูกเค้าเล็กมาก ไปถึง เค้าขอให้ล้างมือก่อนเลย ก่อนที่จะเล่นกับลูกเค้า ตอนนั้นเราไปช่วยเลี้ยงค่ะ หลังจากนั้นก็เป็นนิสัยเราเลยค่ะ จะต้องเลี้ยงลูกใคร ต้องล้างมือก่อน

พอมีลูก แทบไม่เคยมีใครมาขออุ้ม ขอจับเลย มีครั้งนึง เราไปเที่ยวทะเล นั่งเก้าอี้ยาวริมหาด ลูกหลับอยู่ที่ตักเรา มีกลุ่มคนเอเชียออกจีนๆผ่านมา คุณลุงมานั่งพักข้างเรา อยู่ๆจับลูกเราไปอุ้ม เราตกใจมาก แบบเครียดเลย คนไม่รุ้จัก

ขอย้อนไปตอนเราเป็นเด็ก เราเป็นเด็กอ้วนๆขาว ถักผมเปียสองข้าง ข้างบ้านเราก็มีหอพักนักศึกษาผู้หญิง แม่เรามักแวะไปคุยกับเจ้าของหอพักเป็น ประจำ เวลานักศึกษาผู้หญิงเดินผ่านมา จะมาอุ้มเราเล่น  จับแก้ม ขยี้ๆ เล่นผมเรา เราไม่รุ้เรื่องหรอก รู้แต่ว่ารู้สึกเจ็บตามแก้ม แขน พอโตขึ้น ถึงเข้าใจ มันเป็นเล็บ เป็นรอยเล็บ บางทีแขนเราเป็นจ้ำๆ เป็นรอยเล็บ

ผู้หญิงหลายๆคนไม่รู้ว่าตัวเองเล็บยาว จับเด็กแล้วเป็นรอยเล็บ

พอโต มีลุงแก่ๆข้างบ้าน ชอบมาเล่น อุ้มเรา แก่มาก ฟันจะหลุดหมดปาก แต่ลุงจับเราไปนั่งตัก ตรงนั้นของลุงพอดี ขยับไปขยับมา บางทีจับนม จับจิ้ม ขยำๆ ตอนแม่เราไม่เห็น พอเราโตขึ้น เราถึงนึกได้ว่า มันคืออะไร

การแสดงความรัก ชึ่นชม เอ็นดูเด็ก ไม่จำเป็นต้องไปจับตัวเด็กนะคะ  ขอร้อง  

ยิ่งลูกดารา เด็กเล็กๆมีแฟนคลับบ้าคลั่ง อยากถึงเนื้อถึงตัว ขอให้นึกถึงแม่เค้านะคะ ถ้าเป็นเรา เราก็เครียดนะ