ผมเองก็เพิ่งเริ่มทำธุรกิจร้านขายยางรถยนต์  มีลูกจ้าง 1 คนทำงานมาได้ 1 ปี ช่วยกันทำงานครับ ลูกจ้างใหม่ๆก็ขยัน Active งานดีครับ ลูกจ้างอายุมากกว่า จขก. ครับ นานวันลูกจ้างเริ่มจะไม่เกรงใจเรา ยอมรับครับเป็นเพราะส่วนหนึ่งเราคุยมากไป ไม่เว้นช่องว่างไว้ เป็นคนไม่ดุ คำพูดไม่ดุ อาจจะด้วยว่าเราเป็นเด็กกว่าลูกจ้างเลยไม่
เกรงใจ ระบบงานเวลา Service รถลูกค้า บริเวณร้านเล็กครับ พื้นที่ Service รถกับจุดให้ลูกค้านั่งรอใกล้กันมาก


- ลูกน้องหน้าบอกบุญไม่รับ เวลาทำงานหรือลูกค้าถาม หน้าตาเหมือนจะกลืนกินลูกค้า หน้าบอกบุญไม่รับ ตอบห้วนๆ ถ้าอารมณ์ดีก็จะคุยปรกติ
   ไม่กล้าปล่อยให้ลูกน้องคุยกับลูกค้า บางทีเจอเคสทำยากๆก็จะบ่นหงุดหงิด ลูกค้าก็ได้ยิน พอตำนิคุยเรื่องปัญหา ลูกน้องบอกว่าหน้าตาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว  
    ผมก็ไม่รู้จะบอกให้ปรับยังไง  หน้าตาไม่ยิ้มแย้มบึ้งหน้าดุตลอด  ลูกน้องบอกให้ผมไปแจ้งกับลูกค้า อย่าถือสาช่างเค้าหน้านิ่งๆแบบนี้แต่ไม่มีอะไร ซึ่งไม่ใช่
   หน้าที่เราต้องมามาแจงกับลูกค้า  เคยเตือนไปแล้วก็ยังเป็นอีก เรื่องสีหน้ากับน้ำเสียงในการคุยกับลูกค้าครับ

- เวลาเปิดร้าน ปรกติอย่างน้อยลูกจ้างต้องมีปฏิสัมพันธ์กับนายจ้างบ้าง เวลาเจอกันตอนมาทำงาน ลูกน้องทำเหมือนเราเป็นอากาศ ไม่พูดไม่สนใจ

- เวลาสั่งงานที่นอกเหนือจากงานหลัก มีอาการต่อต้านเล็กๆโดยยกเหตุผลอื่นมาอ้างเพื่อที่จะไม่ต้องทำ

- เบิกเงินล่วงหน้า หมดสิ้นเดือน เริ่มเดือนใหม่ทำงานได้ 2-3 วันขอเบิกล่วงหน้า อ้างความจำเป็นว่ามีรายจ่าย ค่าบ้าน ค่าลูก ผมก็เห็นใจด้วยเหตุผล
   แต่หลังๆผมห้ามเด็ดขาดเลย

  ทั้งหมดนี้ผมเคยพิจารณาให้ออกงานไปแล้ว แต่ลูกน้องขอโอกาศยังไม่อยากออกจากงาน ก็ให้โอกาศแต่เป็นๆหายๆ ลูกน้องไม่กลัวเลยครับ พยายาม
  ดุแล้ว แต่ด้วยว่าเป็นคนหน้สไม่ดุ เวลาพูดเลยดูไม่ขรึมพอ