หมายเหตุ: กระทู้นี้สปอยล์เนื้อๆนะครับ เหมาะสำหรับท่านที่รู้เรื่องราวหลักๆที่เกิดขึ้นในเรื่องพอสมควร ถ้ามาอ่านแบบไม่เคยอ่านมังงะมาก่อนเลย งงตึ๊บแน่นอน


ช่วงหลังๆมานี้ผมไม่ได้ทำกระทู้สปอยล์ jojolion มานานแล้ว ท่านที่ติดตามอ่านก็ขออภัยด้วยนะครับ พูดตรงๆเลยคือ ขี้เกียจ ครับ 5555+ คือยังไงผมก็ต้องรอให้มันออก eng มาอีกทีเพื่อจะได้อ่านรู้เรื่องอยู่ดี งั้นมันจะต่างอะไรจากเพื่อนๆไปหาอ่านเองอ่ะ XD เลยคิดว่า ให้มันผ่านไปซัก 5-6 ตอนดีกว่า ค่อยมาสรุปเนื้อเรื่องทีเดียว เพื่อความกระชับ

และตอนนี้ก็ถึงเวลานั้นแล้วครับ เพราะเดือนนี้ jojolion งดลง UJ ไป 1 เดือน (ไม่ทราบเหตุผลแต่เดาว่า อ.อารากิ คงต้องเตรียมตัวเพื่องาน Ripple of Adventure) เลยคงถึงเวลาแล้วที่จะสรุปเรื่องราวว่า ตอนที่ 70-75 ที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นบ้างใน jojolion ...ทู้นี้ผมจะพยายามไม่เล่าเรื่องอะไรมากนะครับ อยากจะเก็บประเด็นสำคัญๆมากกว่า ส่วนเรื่องราว รออ่านรวมเล่มไทยของ NED กันเองดีกว่า (จะออกเมื่อไหร่ก็ไม่รุ)

"อดีตของ ฮิโรเสะ ยาสึโฮะ"


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เนื้อหาสำคัญอย่างแรกคือ การเปิดเผย motive แรงจูงใจของยาสึโฮะเป็นครั้งแรกว่า เพราะอะไร โฮะถึงต้องเข้ามาพัวพันกับชีวิตวุ่นๆของเหยินน้อยขนาดนี้

หลังจากจัดการมนุษย์หิน เออร์บัน กูเรลลา (Urban Guerrilla) กับสัตว์เลี้ยง โดเรมีฟาซอลลาทีโด (Doremifasolatido.. ปวดตับกับชื่อแมร่งเหลือเกิน XD) ไปแล้ว ยาสึโฮะก็โดน มาเมะซุกุ ไร ไล่ให้กลับบ้านไปซะ เพราะการเก็บเกี่ยวโลคาคาคา เป็นเรื่องของบ้านฮิงาชิคาตะ คนนอกไม่เกี่ยว.. ทำให้ยาสึโฮะ เล่าถึงอดีตของตัวเองขึ้นมา ตอนที่เธออายุแค่ 13 ขวบ...


ในอดีต ยาสึโฮะเป็นเด็กที่มีปมจากการที่พ่อแม่หย่าร้างกัน และคิดว่าตัวเองไม่ได้รับการเอาใจใส่ที่ดีพอ (เป็นปัญหาเบสิคของวัยรุ่นเลยมั้ง) ซึ่งมันเป็นปมในใจที่สะท้อนพฤติกรรมที่นางทำมาตลอดเรื่องได้ดีว่า โฮะเป็นคนที่คิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว มีชีวิตที่ไม่สมบูรณ์

และในตอนนั้น ยาสึโฮะไปซื้อกิ๊บหนีบผมอันงามมาจากตลาด แต่ปรากฏว่า ไอ้กิ๊บหนีบเนี่ยมันไม่ใช่กิ๊บหนีบธรรมดา... เมื่ออยู่ดีๆ มันก็ทำให้ยาสึโฮะก็เกิดอาการผิวหนังแห้งกรอบลอกแตกออกมาเป็นแผ่นๆจากตัว อย่างไม่มีสาเหตุ และทำให้โฮะมีอาการอารมณ์แปรปรวน มองเห็นภาพหลอน จนถึงขั้นทำให้เธอตัดสินใจกรีดข้อมือฆ่าตัวตายในอ่างอาบน้ำ...


แต่ในความเลวร้ายก็ยังมีความโชคดี เพราะโฮะได้รับการช่วยเหลือไว้ทัน และได้รับความดูแลอย่างดีจาก "โฮลี โจสตาร์!" ที่เข้ามาให้กำลังใจแก่เธอด้วยความใจดีดุจพระแม่มารีย์ พอโฮลีเดินออกไป ลูกชายนาง "โยชิคาเงะ" ก็เดินสวนเข้ามาทันที และหยิบเอากิ๊บหนีบผมมาด้วย แต่ไม่ได้เอามาคืน แต่เอามาทำลายทิ้ง ต่อหน้าต่อตาโฮะ (เป็นการช่วยแบบซึนๆ)


เรื่องในอดีตมันทำให้โฮะกลายเป็นคนที่ปิดใจกับทุกคน ไม่มีสิ่งสำคัญใดๆที่ตัวเองจะเปิดใจให้ได้ ...แต่คำพูดของโฮลีก็ดังก้องอยู่ในจิตใจของโฮะเรื่อยมา จนกระทั่งถึงวันที่ โฮะเจอเหยินน้อย นอนแก้ผ้าอยู่ที่ตากำแพง ในตอนต้นเรื่องนั่นเอง....


ที่เซอร์ไพรส์คือ โฮะเคยเจอกับครอบครัวคิระมาก่อนนี่แหละครับ... แต่เพราะตอนนั้นยังเด็ก และอยู่ในช่วงเวลาที่กำลังมึนๆ เลยทำให้โฮะจำโฮลีกับคิระไม่ได้ พอมาถึงปัจจุบัน หลังจากผ่านการผจญภัยมาหลายครั้งกับเหยิน เธอก็มั่นใจว่า คนที่ช่วยชีวิตเธอไว้ในตอนนั้นคือโฮลีซังและคิระอย่างแน่นอน และโชคชะตาก็พาให้เธอมาพบกับเขาอีกครั้งในท้ายที่สุด...

แหม่... ทำไมมันโรแมนติกขนาดนี้นะ

"เป้าหมายของ ฮิงาชิคาตะ โจบิน"


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อีกเรื่องสำคัญคือเรื่องของลูกชายคนโตของบ้าน "ฮิงาชิคาตะ โจบิน" ที่กำลังดำเนินแผนการของตัวเองไปอย่างเงียบเชียบ... (หรือพูดอีกอย่างคือ โจบินเอาความซวยเข้าบ้านอีกแล้ว XD)


โดยจะมีฉากเล่าแฟลชแบค ตอนที่โจบินได้พบกับพวกมนุษย์หินแกงค์ ดาโมะ ทามากิ เป็นครั้งแรก พวกมนุษย์หินได้ยื่นไอเดียและข้อเสนอบางอย่างกับโจบิน (แต่เขายังไม่บอกว่าคืออะไร ...แต่คงเป็นสาเหตุของเรื่องวุ่นวายในบ้านฮิงาชิคาตะ ที่เกิดขึ้นทั้งปวงนี่แหละ)


และในปัจจุบัน โจบินก็มาพบกับมนุษย์หินคนใหม่ เป็นตาแก่ที่มีรูปร่างเป็นเด็กทารก ชื่อ "พัวร์ ทอม (Poor Tom)" ที่ตั้งใจจะจัดการเหยินทันที ที่กลับมาถึงบ้านฮิงาชิคาตะ โดยสั่งให้โจบินต้องร่วมมือด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยใช้ความสามารถสแตนด์ของทอม ที่ชื่อว่า "โอโซน เบบี้ (Ozone Baby)" กั้นอาณาเขตของบ้านฮิงาชิคาตะเอาไว้ พอเหยินกลับมา ก็จะทำการ "สังหาร" ได้ทันที...


แต่พอเอาเข้าจริง ผลมันกลับออกมาไม่ใช่แบบที่โจบินคิดเอาไว้ เพราะความสามารถของโอโซนเบบี้ มันมีผลกับทุกชีวิตในอาณาเขตบ้านฮิงาชิคาตะทุกคน อย่างไม่เลือกเป้าหมาย! (จะโดนฆ่าตายยกบ้านกันอีกแล้วเหรอคนบ้านนี้ 555 จริงๆก็สงสัยนะว่า หลังจากตอน ดาโมะ ทามากิ ทำไมโจบินถึงมั่นใจจะร่วมมือกับพวกมนุษย์หินอีก ทั้งๆที่เห็นอยู่ว่าผลลัพท์มันบานปลายขนาดไหน)


และนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นพ่อลูก โจบิน กับ ซึรุงิ ได้มีบทด้วยกัน และทำให้เห็นจริงๆว่า โจบินรักลูกชายตัวเองมาก และก็สาบานจากใจจริงว่า "เขาทำทุกอย่างก็เพื่ออนาคตของครอบครัวฮิงาชิคาตะจริงๆ" เพียงแต่ อุดมการณ์ของโจบินนั้น แตกต่างจากโนริสุเกะผู้เป็นพ่อ โนริสุเกะมีอุดมการณ์คือ "ปกป้อง และเสียสละ" แต่โจบินอุดมการณ์ของเขาคือ "ชนะ และครอบครอง" ...หลักการของเจ้าบ้านทั้งสองรุ่น สวนทางกันอย่างลิบลับ

ถึงจะได้เห็นด้านดีๆของโจบินก็จริง แต่ผมก็ยังไม่ตัดปมที่ว่า โจบินอาจจะเป็นบอสของภาคทิ้งไปนะครับ ...เพราะในตอนนี้ก็ชัดเจนเลยว่า โจบินยังมองเห็นเหยินน้อยเป็นศัตรูที่ต้องจัดการอยู่เหมือนเดิม เลยยังมั่นใจเหมือนเดิมว่า มีโอกาสสูงมากที่โจบินจะกลายเป็นลาสท์บอสของภาคในที่สุด โหงวเฮ้งแกให้มากจริงๆ (แต่ก็ต้องรอดูต่อไป)

"มนุษย์หินในระดับที่สูงกว่าพวก ดาโมะ ทามากิ"


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พวก ดาโมะ ทามากิ ที่ตายไปกันหมดแล้ว เป็นแค่ส่วนหนึ่งของเครือข่ายมนุษย์หินในเมืองโมริโอเท่านั้น เป็นแค่กลุ่มๆนึง แต่พวกดาโมะ ใช้โลคาคาคาในการทำธุรกิจกับชาวเมืองโมริโอ ด้วยจำนวนเงินมหาศาล ซึ่งสำหรับเหล่ามนุษย์หินแล้ว มันเป็นเป้าหมายที่ช่างเล็กจ้อยเหลือเกิน พวกเขาต้องการผลลัพท์ที่มัน "สูงค่า" มากกว่านั้นอีก

โดยรวมคือ คล้ายๆกับ บุรุษเสาหินในภาค 2 ครับที่ พวกมนุษย์หินเองก็มีชนชั้นอยู่เหมือนกัน แต่มันจะออกแนวองค์กรแก๊งค์มาเฟีย ทำธุรกิจสีเทาในมุมมืด แนวๆพาสิโอเน่ มากกว่า มีทั้งในส่วนที่ดำเนินธุรกิจ (พวกดาโมะ) หรือพวกชนชั้นล่าง (โดโรไมท์) หรือพวกที่อยู่สูงกว่าพวกดาโมะขึ้นไปอีก มีหน้าที่การงานดีๆ ออกหน้าออกมาในสังคมได้อย่างเปิดเผย ซึ่งก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว นั่นคือ เออร์บัน กูเรลลา และ พัวร์ ทอม นี่เอง

"สัตว์ที่มีลักษณะพิเศษของพวกมนุษย์หิน"


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ต่อจากเรื่องของยาสึโฮะ ที่หลังจากโฮะเล่าเรื่องจบ มาเมะสุกุก็วิเคราะห์ว่า กิ๊บหนีบผมที่โฮะซื้อมาในตอนนั้น มันคือ "สัตว์หิน (Rock Animal)" รูปแบบแมลง แบบเดียวกับ หินสุเกะ (อิวะสุเกะ) และ โดเรมีฟาซอลาทีโด นั่นเอง สัตว์หินสัตว์เลี้ยงของพวกมนุษย์หิน ที่มีลักษณะพิเศษต่างจากสัตว์ปกติๆ อย่าง โดเรมีฯ ของเออร์บัน มันก็เป็นสัตว์ขนาดใหญ่ ที่บอกไม่ได้ว่า มันคือตัวอะไรกันแน่? แต่มีความสามารถพิเศษในการมุดดิน ที่เหมาะมากในการใช้บุกจู่โจมศัตรูจากข้างใต้พื้น

ส่วนกิ๊บหนีบผม ตัวตนจริงๆของมันคือ เป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่ฉีดอะไรบางอย่างเข้าไปในร่างของมนุษย์ได้ (ในมังงะ เขาไม่ได้บอกว่า ไอ้กิ๊บหนีบนี่มันทำอะไรโฮะกันแน่นะครับ แต่แฟนเมืองนอก เขาวิเคราะห์ว่า มันคืออาการของโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง ที่เคมีในสมองผิดปกติ มันถึงส่งผลให้ยาสึโฮะตัดสินใจกรีดข้อมือ)

"สรุปเรื่องราวในขณะนี้คือ..."

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มันคือศึกสามเส้าแล้วครับ ระหว่าง เหยินน้อย / โจบิน / มนุษย์หิน ...ไม่มีฝ่ายไหนร่วมมือกับฝ่ายไหนทั้งนั้น ทุกฝั่งต่างมีเป้าหมายตัวเอง โจบินที่ร่วมมือกับพวกมนุษย์หินมาตลอด ก็เริ่มจะรู้แล้วว่า พวกมนุษย์หินไม่ได้คิดจะช่วยเขาหรอก เพราะพวกนั้นเองก็ต้องการผลโลคาคาคาสายพันธ์ใหม่เช่นกัน ตอนนี้ทุกคนล้วนเป็นศัตรูกันจริงๆ

สรุปเป้าหมายในการชิงผลโลคาคาคาของแต่ละฝั่งคือ ฝั่งเหยินน้อย ต้องการเอาไปเพื่อรักษาโฮลี่จากอาการป่วย ตามเป้าหมายเดิมของคิระก่อนจะตาย, ฝั่งโจบิน ต้องการเพื่อเอามารักษาลูกชายของตัวเอง ที่กำลังจะป่วยในอีกไม่นาน และถ้าได้มันมาในครอบครอง มันต้องส่งผลดีในระยะยาวแก่ครอบครัวฮิงาชิคาตะอย่างแน่นอน ส่วนพวกมนุษย์หินก็แน่นอน พวกนี้ถือว่า โลคาคาคาเป็นสมบัติของพวกตน ถึงมันจะเป็นผลผลิตจากการปลูกของโจเซฟุมิก็เถอะ แต่มนุษย์หินก็ต้องชิงมันมาให้ได้ เพื่อเอาไปสร้างโลคาคาคาที่เพอเฟ็คยิ่งกว่าเดิม [TO BE CONTINUED]